Cliché, but then a little different *Pauze*

6

'Ik moet gaan, Marron.' zeg ik waarna ik Ace verbaast achterlaat in de gang. Snel loop ik weer terug naar de kamer waar mijn moeder ligt. Ze is bleek en haar bruine haren maken haar alleen maar bleker.

'Crystal! Waar bleef je zo lang!' vraagt Seth bezorgt zodra ik binnen loop.

'Marron viel me lastig.' mompel ik terwijl ik een plukje haar uit mijn gezicht blaas. 

'Marron? Je bedoelt die Ace gozer?' zegt hij met een afkeurende snuif. 

'Ja die. Maar dat hij hier is, betekent dat zijn auto hier ook is. Laat mij maar even gaan kijken. Ik ben zo terug.' zeg ik. Mijn vader knikt terwijl hij mijn moeders voorhoofd streelt. Al die slangetjes in haar handen en neus. Ik vind het verschrikkelijk om haar zo te zien, dus wend ik mijn hoofd af en loop ik weer naar buiten. Ik ken dit ziekenhuis nu al beter dan ooit omdat ik hier best wel vaak ben voor mijn moeder, dus kom ik makkelijk buiten. Auto van Ace. Heb ik die eigenlijk wel eens gezien? 

Ja, het is waarschijnlijk die auto die voor mijn huis stond om Drew af te zetten en alles. Mijn ogen vliegen over de parkeerplaats om de auto te vinden. Mijn oog valt op de zwarte wagen ergens in de hoek. Stilletjes loop ik erheen. Het is wel degelijk de auto die ik bedoelde. Uit mijn zak haal ik een bobbypin, die ik in het slot van de auto fruts. 

'Ga nou open.' zucht ik vermoeid, waarna de auto met een klik open gaat. 

Ha. Een-nul voor mij! 

Ik open het portier en kijk naar binnen. Zo te zien zijn ze terug gekomen van iets. Er ligt een koffertje bij het voeteinde, die ik oppak. Aan het slot te zien zal er iets van belang in zitten. Mijn ogen vliegen verder de auto rond. Ik vind een uitnodiging, een die ik zelf ook heb ontvangen, en open uiteindelijk het handschoenenkastje. 

Geweren en messen. Bingo. 

Ik wist het wel, Ace Marron en zijn vriendjes zijn een organisatie. Maar ik weet niet zeker of ze de organisatie zijn waar ik naar op zoek ben. Met een zucht stap ik de auto uit, om vervolgens de auto open te laten en weer weg te lopen. Mijn vader en Seth staan al te wachten bij de auto. 

Eenmaal thuis aangekomen loop ik gelijk naar boven. Ik gris een pyjama en een hipster uit mijn kast om vervolgens naar de badkamer te lopen. Ik zet de douche aan en stap er gelijk onder. De stralen zijn eerst ijskoud, maar worden daarna warmer. Snel was ik mijn haren en lichaam, om vervolgens onder de douche uit te gaan. Met een handdoek droog ik mijn lichaam af, en snel trek ik mijn pyjama aan. Ik veeg de spiegel af, die beslagen is, en pak mijn borstel. Ik kam mijn haren, poets mijn tanden en loop naar mijn kamer terug. Om vervolgens in bed te gaan liggen en in slaap te vallen. 

De volgende morgen moesten we heel snel alles doen om op tijd op school te komen. We waren net op tijd, waardoor ik gedwongen was om met een loodzware boekentas naar mijn les te gaan. Een les die ik voor het eerst had, dus kregen we ook weer nieuwe plaatsen. Hopelijk zat ik naast Amelia, dan zou er tenminste nog iets aan zijn. 

Maar het tegendeel gebeurde. Terwijl ik eerst gewoon langs Amelia had gezeten, kwam Ace binnen met zijn vrienden. Hij wierp een eng gemene blik naar Amelia, die toen snel opstond en achter me ging zitten. Ace nam naast me plaats en grijnsde naar me. 

'Hallo nieuwe.' zei hij. 

'Marron, voor de laatste keer. Ik heet Crystal.' mompelde ik nors. 

'Oké dan. Crystal.' Hij benadrukte mijn naam, wat ik nog irritanter vond. 

'Je weet dat ik je nu op de grond zou kunnen krijgen, geziene de situatie van gisteren.' sis ik, doelend op zijn zij. 

'Ja. Maar dat durf je toch niet.' lachte hij. 

'Let jij maar eens op.' siste ik nogmaals. 

'Ja! Pak je boeken erbij, we gaan beginnen!' bulderde de leraar door het lokaal. Iets waardoor we allemaal onze boeken pakken. De man voor het lokaal is werkelijk waar angstaanjagend. 

Als ik hem niet al kende. 

Holy Smokes. 

De man voor me, die aan zijn bureau zit, is een van de beste vrienden van mijn vader. Iemand die daardoor ook heel vaak bij ons thuis over de vloer komt. Vaak blijft eten. 

En natuurlijk mee gaat naar opdrachten. 

Ik houd mijn blik strak naar de opdrachten gericht luister ik mee. Ik kan het niet hebben dat hij me gaat herkennen. 

'Wat doe jij nou, de leraar staat die kant op hoor.' grinnikt Marron zachtjes. 

'Geen woord.' is het enige wat ik zeg. Een klop op de deur laat iedereen naar de deur kijken. 

'Meneer Ylas. Deze twee leerlingen zijn vandaag begonnen, en horen in jou klas.' zegt de directeur. Nieuwsgierig kijk ik naar de deur, waar twee bekende gezichten in staan. Zonder enig besef van de rest van de klas loop ik naar ze toe en omhels ik ze. 

'Nora, Casper? Wat doen jullie nou hier?' fluister ik. 

'Opdracht van je vader.' fluistert Casper terug. Ik lach. Natuurlijk was het mijn vader. Wie zou het anders kunnen zijn. 

'Mevrouw Wright, als we jullie even mogen onderbreken. Dit zijn Nora en Casper. Zij zijn jullie nieuwe medestudenten.' zegt meneer Ylas. 

'Is dat nou Twan Ylas?' vraagt Casper me lachend. Ik knik van ja, waardoor hij nog harder lacht. 

'Nemen jullie ook plaats zodat ik mijn les kan vervolgen?' vraagt meneer Ylas geïrriteerd. We doen wat hij zegt, Nora (wat trouwens een afkorting is van Eleanora) en Casper gaan achter Amelia zitten, en ik neem weer plaats naast Ace. 

'Wie zijn dat, en hoe ken jij hun.' vraagt hij aan me. 

'Dat zijn mijn beste vrienden. Zij woonden waar ik ook woonde. En voor de rest, dat gaat je niks aan.' zeg ik zoetjes tegen hem. Hij trekt een grimas. 

Oopsydaisy. Wat een problemen weer. 

'Boos, Marron?' vraag ik hem. 

'Nee.' bromt hij nors. 

'Jawel dus.' concludeer ik, waarna ik me weer op de les richt.