Cliché, but then a little different *Pauze*

7

A/N, de vrienden van Crystal weten wel dat ze de missies doet, ik had dat  verkeerd geschreven in een eerder hoofdstuk. XX Yara

Crystal Wright: 

Even na school zitten we met zijn drieën op mijn kamer. Eleanora en Casper zitten op mijn bed en ik loop rondjes door de kamer heen. 

'Dus jullie zijn hier om me te helpen bij mijn opdracht?' vraag ik nog een keer. Casper knikt. 

'Dat is mooi, ik kan wel wat hulp gebruiken. Jullie moeten de andere organisatie zien te vinden, want ik heb geen idee waar die kan zitten.' mopper ik. Nora knikt, net als Casper eigenlijk. 

'Nou. En nu ga ik jullie een klein deel van de stad laten zien. Want tja, wat hebben we anders te doen.' zeg ik met een wenkbrauwkriebel terwijl ik mijn leren jasje van de stoel af pak. Ik had me al omgekleed. Een zwarte broek met een hoge taille en een zwarte croptop met lange mouwen erop.

'Huiswerk, mevrouw Wright. Dat is wat we anders te doen zouden hebben. Zoals alle normale kinderen.' grapt Casper. 

'Huiswerk? Maar daar heeft toch niemand tijd voor. En sinds wanneer zijn wij normaal?' lach ik. Nora en Casper springen van mijn bed af en lopen me achterna naar beneden. We gaan lopend, aangezien de stad niet heel ver weg is van mijn huis. 

We lopen dus rustig over de stoep, heel chill en onopvallend, als er ineens een auto voorbij komt razen. Eerst herken ik de auto niet, maar als hij achteruit komt rijden herken ik hem. 

Micheal Delacour. 

Hij draait zijn autoraampje open en grijnst naar ons terwijl hij zijn zonnebril af zet. Naast hem zit een van zijn vrienden. Ik geloof dat hij Tanner heette. 

'Wat zie ik nou, Crystal , Eleanora en Casper.' grijnst Micheal naar ons. 

'Micheal. Dat is lang geleden.' zeg ik met een glimlach. Micheal stapt de auto uit en loopt naar me toe. Hij drukt twee kussen op mijn wangen en omhelst me. 

'Hoe gaat het met mijn favoriete casinomaatjes.' vraagt hij dan aan ons drieën. 

Casino's. Ja, dat is zeg maar wat Micheal, Nora, Casper en ik doen. We hebben ze bijna allemaal gehad. 

Die hier in de buurt dan. Ons plan is om in de vakantie naar Vegas te gaan om daar naar de Casino's te gaan. Fantastisch. 

'Het gaat goed hoor. Waar gingen jullie zo snel heen?' vraag ik, doelend op het feit dat ze net bijna zo snel als het licht over de straat heen gingen. 

'Nieuw casino, en nu ik je hier toch tref. Zin om mee te gaan?' vraagt hij. Ik kijk vragend naar Nora en Casper, die vrolijk knikken. 

'Dat is een ja, Micheal.' zeg ik. Micheal klapt vrolijk in zijn handen en opent de deuren van de achterbank zodat we plaats kunnen nemen. Zo te zien is dit een nieuwe auto van Micheal, want ik herken hem niet. 

'Nou Tanner. We kunnen nu echt gaan!' zegt Micheal terwijl hij de motor aandraait en vol op het gaspedaal duwt. 

Met een zucht van geluk kijk ik naar het grote gebouw voor me. Er staan grote neonborden, alles schittert en geeft licht, en ik vind het geweldig. We lopen met zijn allen naar binnen, waar we al veel mensen, gokmachines en gepraat horen. Aangezien Micheal bij bijna elk Casino een reputatie heeft, kunnen we zo naar binnen lopen en wat fiches krijgen. Ik kijk om me heen en zie een Black Jack tafel, waar ik de rest dus mee naartoe sleur. We nemen plaats en maken deel uit van het spel dat op het punt stond om te beginnen. De stoelen zaten lekker, aangezien er een rood fluwelen kussen op lag wat echt heel erg zacht was. De Black Jack tafel ziet er ook nog nieuw uit. Waarschijnlijk is hij nog bijna nooit gebruikt. 

Ik bestudeer snel de andere spelers aan de tafel, maar kijk snel weg als ik naar rechts heb gekeken. Ze zitten dan wel niet aan onze tafel, maar het is overduidelijk dat zij het zijn. 

Zijn zij nu serieus ook hier. Op dit moment, op deze plek. Hier?!? 

Zo te zien wel, anders begin ik te hallucineren. 

'Casper.' sis ik naar Casper, die naast me zit. Hij kijkt me snel even aan en richt zich dan weer op het spel.

'Wat is er?' fluistert Casper terug terwijl hij zijn kaarten inspecteert. 

'Rechterkant, bar. Vijf idioten die ik nu absoluut niet wil zien. Zijn ze daar echt of krijg ik waanbeelden.' fluister ik kort terug terwijl ik me weer richt op Ace, Drew en die andere drie idioten die aan de bar aan de andere kant van de ruimte staan. In mijn gedachtes zijn ze er toch echt. 

'Wat doen zij hier?' sist Casper zacht waarna hij vloekt. Een teken dat ze er daadwerkelijk echt zijn. 

Holy Smokes, dit gaat niet goed... 

'Ik weet het niet. Ik heb namelijk geen flauw idee wat ze hier doen. Ik weet alleen dat wij een huge probleem hebben. We kunnen niet weg, aangezien ze voor de ingang zitten. We zitten als het ware in de val.' fluister ik. Casper knikt, stoot Eleanora aan en begint met haar te praten, heel zachtjes. 

Ik voel dat mijn hartslag verhoogd en dat ik onbewust steeds naar de rechterkant van het Casino kijk. Micheal slaat ondertussen een arm om me heen, zoals hij wel vaker doet en we zijn bezig met het spel te spelen. 

Ik kijk nog een keer onbewust om en staar dan recht in de ogen van Ace Marron. 

Hij lijkt me op te merken, want zijn ogen vergroten en hij tikt Drew aan. Drews mond valt een klein stukje open terwijl hij zijn wenkbrauwen fronst. Alsof hij moet bedenken of ik wel echt ben, of dat hij gewoon teveel alcohol heeft gedronken. 

Het valt me dan ook nu pas op dat zijn arm in een grijs gips is gewikkeld. 

Daarom waren ze dus gisteren op de EHBO. 

Maar daar kan ik me nu niet druk om maken. 

De echte vraag is, wat doen ze hier? 

En hoe komen wij hier weer weg?