Cliché, but then a little different *Pauze*

18

Ace p.o.v: 

Iedereen zat al beneden in het restaurant toen Crystal en ik binnen kwamen. We namen plaats op de twee stoelen die vrij waren. Bijna gelijk kwam er een ober aan, die onze bestelling op kwam nemen. De rest had allemaal al een drankje voor zich staan. In allerlei verschillende kleuren.

Ik wilde een wodka cola bestellen, maar Crystal was me voor. 

'Twee Martini's alsjeblieft.' zegt ze tegen hem. Hij loop dan ook zo snel mogelijk weer weg om onze bestelling te halen. 

'Oké. Leg uit.' is alles wat ik zeg. 

'Rustig tijger. Laten we eerst wachten tot jullie drinken er is.' zegt Seth tegen me met een kille blik. Ik houd hierdoor ook abrupt mijn mond. 

Gelukkig duurde het ook niet lang voordat onze drankjes er waren. Twee martini's in een blauwe kleur. Crystal bedankte de ober, die snel weg ging. Ik nam het drankje in mijn hand en draaide het wat rond in mijn glas, terwijl Crystal er gelijk een klein slokje van nam. 

'Zal ik het even uitleggen.' stelt ze voor. 

'Ja. Alsjeblieft een beetje snel. Ik ben moe.' zegt Amelia. 

'Nou. Het zit zeg maar zo. Jullie weten vast wel dat een van de dochters van Wright een jaar geleden is overleden.' zegt ze. Ik knik. Ik was erbij, natuurlijk wist ik het. 

'Dat was mijn zusje. Gyan Craig heeft haar neer geschoten. Ik wilde wraak. En als we wraak hadden gehad, moesten we een aantal weken onderduiken. Vegas leek me een mooie optie.' legt ze in no-time uit. 

'Dat is inderdaad een hele snelle uitleg.' lacht Seth. Crystal lacht naast me zachtjes. Een fijn geluid, besefte ik me ineens. 

Crystal dronk in een keer haar glas leeg, en ik volgde haar voorbeeld. 

'Ik ben op, dus ik ga slapen. Tot morgen iedereen.' zei Crystal. 

'Ik ga ook slapen.' zei ik ook. De rest bleef nog even zitten, terwijl wij met de lift naar boven gingen. Crystal maakte onze kamer open en ging naar binnen. Ik pakte snel een joggingbroek en mijn tandenborstel uit mijn tas en liep naar de badkamer. Ik trok daar de joggingbroek aan en poetste mijn tanden. Ik kwam zonder waarschuwing binnen en plofte op het bed neer. Mijn ogen vlogen naar Crystal, die zich rustig aan het omkleden was. Ze stond nu alleen nog in haar witte lingerie, waardoor je haar lange, zongebruinde benen en smalle postuur goed kon zien. 

Crystal is mooi, dat besefte ik me opeens ook. 

'Heb je nog nooit een meisje gezien dat zich aan het omkleden is?' klonk de stem van Crystal terwijl ze naar mijn kast toe liep en een van mijn witte shirts eruit pakte zonder iets te zeggen. 

'Jawel, alleen ik heb nog nooit een meisje gezien dat het zonder schaamte doet bij een jongen die niet haar vriendje is.' Crystal snoof. 

'Dus jij wilt zeggen dat al die scharrels van jou je vriendinnetjes waren?' vroeg ze toen sarcastisch aan me. 

Daar had ze me. 

Crystal trok mijn shirt over haar hoofd en haalde haar bruine krullen eruit. Daarna klikte ze behendig het slotje van haar bh los en deed ze die onder het shirt aan uit. Zonder nog iets te zeggen loopt ze met haar tandenborstel naar de badkamer. 

Ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak. 

Vijftig gemiste oproepen van mijn moeder. 

Shit. 

Snel druk ik op het terug bel tekentje. Het duurt dan ook niet lang voor er opgenomen word. 

'H-hallo?' mijn moeder is aan het huilen. Oh god, wat heb ik gedaan. 

'Hoi mam.' zeg ik voorzichtig. 

'Ace! Oh god! Ben je oké!? Hoe gaat het?! Moet ik de politie bellen?! Waar ben je? Zal ik je op komen halen?' mijn moeder ratelt maar door. 

'Mam. Mam ik ben oké. Ik ben alleen voor een aantal weken weg van huis. Even ertussenuit. Een ingeving van Crystal.' zeg ik tegen haar. 

'Crystal? Wie is Crystal?! Je hebt me nooit gezegd dat je verliefd was, of dat je een vriendinnetje had!' mijn moeder is weer aan het ratelen. 

'Dat komt omdat Crystal niet mijn vriendinnetje is. Het is gewoon iemand die ik ken van school, en we zijn er met een grote groep even een tijdje tussen uit gegaan. Even ontsnappen aan de stress van school.' probeer ik uit te leggen aan mijn moeder zonder met mijn ogen te rollen. 

'Prima. Bel je me wel. Zeg me op zijn minst waar je bent. Ik kan je ook komen opzoeken.' zegt ze dan. 

'Nee mam. We willen allemaal even rust. Ik bel je nog wel.' zeg ik voor ik ophang. 

'Je moeder is overbezorgd neem ik aan.' hoor ik de stem van Crystal zeggen. Ze staat in de deuropening en leunt tegen de muur aan. 

'Waarom heb je ook al weer mijn shirt aan.' verander ik het onderwerp snel. 

'Omdat ik mijn eigen pyjama ben vergeten en dit mij super geweldig staat.' zegt ze voor ze op de rechterkant van het bed klimt en gaat liggen. Ze trekt de dekens over zich heen en legt haar handen erboven samen gevouwen op de plek waar haar buik zou moeten liggen. Dan draait ze haar hoofd om. 

'Vind je scharrel het niet erg dat je nu hier bent?' vraagt ze aan me met een speelse grijns. 

'Ik heb geen "scharrel" op het moment, en jou vriendje dan. Vindt hij het niet erg dat je naast een andere jongen slaapt.' kaats ik terug. Ik zie dat ik een gevoelige snaar heb geraakt, want Crystal draait zich compleet om. Haar lichaamshouding zegt genoeg. 

Ze heeft het hier moeilijk mee. 

 'Crystal? Wat is er?' vraag ik aan haar. 

'Niks.' snauwt ze naar me. 

'Oké. Er is overduidelijk wel iets. Wat is er?' vraag ik nogmaals. Iets dringender dit keer. Ze draait zich om, haar ogen vol tranen. 

'Wil je het echt weten!? Mijn ex-vriendje heeft me verkracht.' snauwt ze naar me voor ze zich weer omdraait. Haar schouders schokken lichtjes, maar ze slaat de hand die ik op haar schouder leg weg. 

'Wil je vertellen wat er is gebeurt?' vraag ik aan haar. Dit vind zelfs ik te ver gaan. 'Praten lucht op.' zeg ik nog een keer. Crystal draait zich om. De tranen lopen over haar wangen. 

'Ik was vijftien, hij was zeventien. Ik vertelde hem dat ik mezelf wilde bewaren tot na mijn huwelijk. Hij zei tegen me dat ik niet genoeg van hem hield.  Ik wilde nog steeds niet, want het was het enige ding wat ik echt wilde doen. Mezelf bewaren tot mijn huwelijk. E-en toen verkrachtte hij me.' zegt ze met een lichte trilling in haar stem. 

Ik kan het niet helpen en omhels haar. De warmte van haar lichaam laat me rillen, aangezien ik het zelf koud had. 

'H-hij had mijn enige wens niet gerespecteerd. Ik heb het gelijk met hem uitgemaakt nadat hij het gedaan had.' fluistert ze. 

'Wie was het?' vraag ik met een boze ondertoon in mijn stem. 

'Je kent hem niet.' antwoord ze waarna ze zich lostrekt uit mijn omhelzing, gaat liggen en de dekens over zich heen trekt. Ik ga ook goed liggen en val al snel in slaap met de gedachte: 

Degene die haar dit aan heeft gedaan, ga ik iets aan doen. Wie het ook is. Ik zal hem vinden.