Natuurlijk kennen we allemaal het Cliché verhaal. Badboy van de school wil de goodgirl van de school in zijn bed, good girl verzet zich, Bad boy wordt verliefd op haar en ze hebben een happy ending.
Maar ja, als je in dit verhaal even een moeder st...
Wat ik had gedaan was de volgende ochtend allemaal een wazige bedoeling. Ik herinnerde me weinig, alleen dat Ace alcohol in mijn drankjes had gegooid. Ik kon er wel tegen de avond zelf, maar de ochtend erna wist ik niks meer. Gelukkig maar dat het weekend is. En dat deed me eraan denken dat vanavond het feest van Pablo was, een Italiaanse jongen met een organisatie. Als de dochter van Mr Wright moest ik er heen. Het was al veel te lang geleden.
Maar eerst nog even slapen. Alsjeblieft zeg, hoe laat was het gisteren avond geworden?
Kreunend werd ik een paar uur daarna weer wakker. Ik voelde me al een stuk beter, maar ik had alsnog koffie nodig. Ik strompelde uit mijn bed, nog half slapend, en liep naar beneden. Er was niemand thuis, maar er lag wel een briefje op de tafel. Mijn vader was al op weg naar zijn zaken bestemming, en Seth was met wat vrienden naar de bokshal. Ik maakte koffie voor mezelf, samen met een cracker met jam en pakte mijn telefoon voor ik aan tafel ging zitten. Ik ontgrendelde mijn zwarte samsung en zag dat ik appjes had van een onbekend nummer.
Onbekend: Al wakker, nieuwe?
Ik: Ja. En wie mag jij dan wel niet zijn.
Onbekend: A.
Ik: Ace Marron zeker. Ik had het kunnen weten toen je, Nieuwe, stuurde.
Onbekend: 10 punten voor Crystal.
Ik: Wat moet je.
Ace: Ik wilde alleen maar even zeggen dat je goed kunt zoenen. *knipoogsmiley*
Ik: Waht!?!?
Ace: Je weet het niet meer? Oh, ik wel hoor. Ik hoop dat je net zo goed bent op andere gebieden.
Ik: Klootzak! Heb je me gezoend?!
Ace: Ja, en jij zoende me terug.
Ik: GODVERDOMME WAT HEB JE IN MIJN DRINKEN GEDAAN!!!
Ik brieste. Oh, en niet alleen dat. De woede raasde door mijn aderen. Ik wist niet wat ik deed als ik teveel alcohol of iets anders op had. En hij heeft daar misbruik van gemaakt. Hij zal boeten. Die onbeschofte, irritante klootzak!
Ace: Misschien een heel inieminie beetje alcohol. Je moest wat losser worden, je was de hele tijd zo star. En ik vond het niet erg hoor.
Ik: Dag Ace. En denk maar niet dat het ooit nog eens gebeurt.
Ik sluit mijn telefoon af om in een keer de warme koffie naar binnen te werken. Ik was boos, ja. Heel erg boos. Het was niet normaal.
Uiteindelijk besloot ik mijn telefoon te pakken om de mensen die ik mee nam naar het feest te informeren. In totaal mocht je met tien komen.
Nora en Casper waren twee.
Seth was drie.
Ik erbij was vier.
Ik wist nog wel een aantal mensen om op te bellen. De tweeling van Twan om te beginnen. Boaz en George.
De telefoon ging over, en toen kreeg ik gelijk Boaz aan de lijn.
'Crystal, Hon wat is er?' vroeg hij aan me. Het was normaal voor hem om me zo te begroeten. Hon. We waren hele goede vrienden. Niks meer, niks minder.
'Zin om met George vanavond mee te gaan naar een feestje?' vroeg ik terwijl ik een pluk haar om mijn vinger wond.
'Altijd. Hoe laat bij jou?' vroeg hij.
'Kom maar rond kwart voor acht. Doe zwart aan wil je. De Wrights komen weer terug, dus dan wil ik wel dat je er een beetje fatsoenlijk uit ziet.' Met die woorden hing ik op. Warner zou het toch wel doen.
Wie kon ik dan nog bellen? Ik had nog vier personen nodig, dat sowieso. Als ik kwam, dan maakte ik wel een entre van hier tot Tokio.
Hierbij ook dat ik het volgende nummer intikte.
'Crystal, wat kan ik voor je doen?' klonk er aan de andere kant. Er kwam een glimlach op mijn gezicht. De familie Huiberts had altijd voor zichzelf gewerkt, maar als het erop aan kwam hoorden ze bij ons.
'Sea, lijkt het je leuk om vanavond met je zus en je twee broers met mij en nog wat anderen naar een feestje te gaan? Wright komt terug, en dat doet ze dan goed.' legde ik uit.
'Natuurlijk. Een feestje slaan we nooit af.' klonk de stem van Sea.
'Mooi. Kwart voor acht vanavond hier, doe zwart aan en neem wapens mee. Je weet maar nooit wat er kan gebeuren.' Sea mompelde instemmend en hing op. Dat was dan ook geregeld. Nu was het alleen nog wachten tot vanavond.
~~~
Tegen kwart voor acht had ik weer genoeg energie om de nacht door te komen. Ik had me al omgekleed. Ik had een strakke, zwarte broek aan die tot over mijn navel kwam en een zwart topje wat een beetje een driehoekige vorm had. Aan de bovenkant van het topje zaten steentjes in een bepaald motief, en ik had mijn leren jasje met Wright achterop al aan. Aan mijn voeten sierden dichte laarsjes met veters en een enorm hoge hak. Mijn haar zat in een hoge, lange staart op mijn hoofd en ik had handschoentjes aan die mijn vingers bloot lieten. Er zaten een aantal spikes op en ze waren ook van leer. Een zwart geweer zat in de binnenkant van mijn leren jasje vast, en ik had ook een mes in mijn broekspijp gedaan.
Iedereen stroomde een beetje binnen, en we besloten om gelijk te vertrekken. Iedereen met een aparte auto.
Het feest was al begonnen toen we aan kwamen. Pablo stond bij de deur, en toen ik op hem af liep omhelsde hij me.
'Crystal Wright. Een waar genoegen om je hier te hebben.' vertelde hij me.
'Altijd. Waar zijn onze plekken, Pablo?' vroeg ik terwijl ik de drie kussen op mijn wang ontving. Pablo keek van mij naar mijn gezelschap. We zagen er allemaal nog wel angstaanjagend uit.
'Laat me eerst je wapens controleren.' fluisterde hij. Ik haalde mijn wapens tevoorschijn en gaf ze aan Pablo, die ze goedkeurde.
'Goed. Kijk uit daarbinnen. Er zijn twee aartsvijanden, en ik wil niet dat jou iets gebeurt.' vertelde hij.
'Snap ik. Welke stoelen zijn voor ons?' vroeg ik nog maals.
'Achterin, zwart, helemaal in het midden. Niet te missen.' zei hij. Ik bedankte hem en begon te lopen. Nog net kon ik zijn:
'Zo te zien is Wright weer terug.' horen, voordat de muziek mijn hoofd binnen drong.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
A/n De laarsjes van Crystalll
Ik had per ongeluk Warner en Greg twee keer gebruikt, dus nu heetten ze Boaz en George.
