EYES

12/AŞK/12

Jiyeon

Sevgi nedir?
Birisine değer vermek mi?
Ona ilgi göstermek mi?

Peki aşk nedir?
Aşk tarif edilemez.
Mantığınız bir kenara atılır.
Artık beyniniz de oluşacak tek olgu "o"olur.
Duygular ağır basar.
Yaptığınız hatalar size ders vermez.
Artık aşık olduğunuz kişi sizi ele geçirmiştir.
Eğer kendiside aşıksa kendisi de ele geçmiştir.
Kalpleriniz bir bağla bağlanmış ve sizi ona doğru çekmektedir.
Karşınıza ne kadar zor bir düğüm çıksa da birleşmenizi engelleyemeyecektir.

İşte.
Karşımda duran insana karşı kabullenemediğim duygular.
Ne kadar uğraşsam da kurtulamadığım artık tek çaremin o düğümü itmek degil de çekmek olduğunu anladığım bana onu anlatan insan...

Kapı yavaşça açıldı.
Geçirdiğim şoka karşılık akan yaşlarım kalbimi daha çok acıtıyordu.
Zor zar konuşabildim.

Sen burda ne yap-

Aniden kolumdan tutarak beni içeri çekti.
Kapıyı kapattı.
Ve sertçe beni duvara yasladı.
Kafasını omzuma koydu.
Belki ağlıyordu.
Belki de sinirliydi.
Benden kurtulmak istiyordu belkide daha çok acı duymamak...
O ses çıkarmadan omzum da dururken vücudunun çıplak olduğunu farkettim.
Ne kadar utandığımı anlatamam.
Kafamı aşağıya doğru indirdiğimde -
Olamaz!!
Yaralıydı!!!
Bu da neydi??
Yavaşça yaraya doğru dokundum.
Acımış olmalı ki aniden kafasını kaldırdı.

Yüzüme bakıyordu.
Elleri omzumda
Yüzü mahvolmuş bir şekilde bana bakıyordu.
Ve işte o anda gözlerinden akan yaşlar...

"Seni özledim. "

"Bende seni."
Ağlıyorduk.

Karşılaşmanın verdiği mutlukuktan mı ya da uzun zamandır görüşememenin verdiği acıdan mı bilmiyorum ama ağlıyorduk.

Dayanamadım ve boynuna sarıldım.
Daha fazla ne kadar inkar edebilirdim ki ona karşı aşkımı.
Saçları saçları o kadar yumuşaktı ki...
Kollarımı sıkıca sardım boynuna.
Evet onda hissettiğim şey bu aşktı.

O bana bende ona sarılıyordum.
Saçlarımı okşuyordu yavaşça.
Birbirimizi o kadar çok özlemiştik ki...
Uzun bir süre böyle durduktan sonra bişeylerin farkına varmaya başladım.
Olamaz!!
O çıplaktı!!!
Aniden gelen utanç yüzünden geri çekildim.
Ne olduğunu anlayamamıştı sadece şaşkın şaşkın bakıyordu.

O inanılmazdı.
Harika bir vücudu vardı.
O beyaz tenine uyan siyah saçları...
Anlamlı bakışlarını vurgulayan gamzeli gülüşü...
Herşeyiyle mükemmeldi.

"Ne diye öyle bakıyorsun?
Çok mu garip? "

"Hayır ama neden böyle duruyorsun?
Çabuk git. Hemen üstüne bişeyler giy.
Ya seni birisi böyle görse?
Delirmiş olmalısın."

"Ahh doğru üstüm."
Tam giderken aniden geri döndü ve

"Bir dakika.
Sen her erkeğe böyle mi bakıyorsun?"

"Nasıl bakıyorum?"

"Hmmm. Nasıl desem?? Kendinden geçmişçesine."

"Ne?? Bu senin suçun .
Evde çıplak gezen sensin."

"Evde çıplak olarak gezmiyordum.
Yarama bakmak için çıkarmıştım.
O arada da kapı çaldı."

"Tamam. Anladım. Daha fazla bakmamı istemiyorsan git giyin."