Burning Eden | Newt (dutch, the scorch trials)

H35: For The Greater Good

Teresa

Het was maar een kwestie van tijd voordat de knop in mijn hoofd werd omgezet om van gedachten te veranderen.

Niet iedereen was het met mijn keuze eens, niemand van deze kant zal dat ooit begrijpen en ik wist wat er te wachten stond; vanaf het moment dat ik WICKED rechtstreeks het kamp van de Right Arm binnen liet.

De reis dat we hadden gemaakt vanuit het toevluchtsoord naar de Right Arm, was voor velen het gevoel dat het voor niks is geweest en ik weet niet hoe ik mij daarover moet voelen.

Net zoals de anderen ben ik de dood van Winston niet vergeten, wetende wat voor reis hij had moeten maken om zijn bestemming te bereiken.

Ik voel me schuldig, maar daarnaast deed ik wat ik dacht wat goed was.

Het deed me pijn om mijn vrienden hun reactie op mijn verraad te zien, en dat heb ik nog steeds, vooral Elena's reactie dat ik voorlopig niet meer uit mijn hoofd krijg; ze was kwader dan ooit, laat staan dat ze zelf nog een last droeg tijdens de reis richting de Right Arm.

Ze heeft mij in vertrouwen genomen om haar geheim te vertellen toen ze ruzie had met Newt, en daarom voelt het alsof ik keihard een mes in haar rug heb gestoken.

Elena zou dat zelf ook wel weten, want daar is ze te slim voor.

Daarom voel ik de tranen langzaam op mijn wangen vallen terwijl mijn lichaam begint te trillen, en mijn hart steeds sneller klopt; het is een chaotisch dilemma.

Elena en Thomas zijn sinds het labyrint veranderd, terwijl ze daarvoor nog voor WICKED hebben gewerkt en dat betekent niet ze het daarvoor volledig met WICKED eens waren, want toen speelde er al onzekerheid.

Ze kwamen uit verschillende families net nadat de Vuring in de wereld kwam, en werden zowat van deze families weggetrokken om voor WICKED te werken. Althans, dat denk ik wat er is gebeurd.

Blijkbaar zag WICKED mij als de verrader voor deze groep, waardoor ze mij ook zo bestempeld hebben; ze hebben in het toevluchtsoord een soort knop omgezet in mijn hoofd, door mijn herinneringen volledig terug te laten komen.

Ik heb deze herinneringen aan Thomas verteld op het moment dat WICKED al onderweg was met de hovercrafts.

Het deed me verschrikkelijk veel pijn om over mijn moeder te praten, terwijl ik alleen maar Thomas' verbaasde en verwarde reactie in me kon opnemen.

Door de herinneringen aan mijn moeder, wist ik dat WICKED de juiste hulp kon bieden dat de wereld nodig heeft.

WICKED probeert een tegenmiddel te maken tegen de Vuring; ze zijn er nog steeds mee bezig en hebben alle tijd nodig dat ze maar kunnen krijgen.

Veel mensen zijn het niet eens met de manier, waardoor ook de Right Arm is opgezet maar ik kan met mijn kracht de wereld niet veranderen. Dat kan niemand niet, en al helemaal Elena en Thomas niet.

Ze zijn erg sterk, dat moet ik toegeven en vooral hoe ze de rest uit dat labyrint hebben gesleept door het samen op te lossen. Ik heb het vanaf een moment alleen maar kunnen bekijken, voordat ik zelf erin werd gestuurd.

Ik weet niet of ik WICKED daarvoor ook kan vergeven, maar misschien moeten er soms opofferingen gemaakt worden for the greater good.

Ik heb zoveel twijfels nog steeds ondanks mijn herinneringen, want ik heb mijn vrienden wel achtergelaten voor WICKED en dit waren de enigste vrienden dat ik me kon herinneren.

Ze gaan mij vast nooit meer vergeven voor wat ik heb gedaan; ik heb uiteindelijk de walkietalkie gepakt om contact te leggen met WICKED, en ik heb mijn vrienden verraden.