Sabah kalktığımda üzerimde siyah battaniye vardı. Bu battaniyenin sahibi tabikide ateşti.
Daha alalı birkaç saat olmasına rağmen çoktan kokusu sinmişti. Salonda uyumama rağmen gayet rahat hissediyordum.
Ayağı kalkmak çok zor geliyordu. Ben bunları düşünürken mutfaktan gelen sese yogunlastim. Bu ateşti.
"Kalkmayı düşünmüyorsun herhalde"
Baktığımda ateş mutfakta yemek yapıyordu. Bir insan bu kadar mi becerikli olur diye geçirdim içimden.
"Afedersiniz. Kalkiyorum hemen."
Ayağı doğru kalktığımda tekrar konuşmaya başladı.
"Kahvaltıyı ben hazırlamak zorunda kaldım. Bir daha olmasın."
"Peki olmaz."
Çok uzatmadan kalkıp banyoya girdim. Güzel, rahat bir duş aldıktan sonra üzerimi gitmek için havluyu vücuduma sardim.
Direkt banyoya girdiğimden elbiselerim odamda kalmıştı. Kafami dışarıya çıkardım. Kimsenin olmadığını görünce koşarak odama gitme karari aldim.
Banyodan koşarak çıktığım sırada birine carptim. Kafami kaldırdığımda bu ateşti.
Anında yüzümün kizardigini hissediyordum.
"Bir erkekle ayni evde yaşıyorsun. Nasıl çıplak dolaşmaya cesaret edersin. Ya güzel olsaydın. Senden etkilebilirdim."
"Özür dilerim"
Koşarak odama gittim. Yüzüm hala alev alev yanıyordu. Hemen üzerimi giyip saçlarımı kurulamaya başladım.
Aşağı indiğimde biraz önceki durum aklıma geldiğinden tekrar kızarmaya başladım.
"Sonunda giyindin demek."
"Ateş bey öyle konuşmayın lütfen. Bilerek yapmadığımı biliyorsunuz"
Cevap vermemişti. Bende başka bir konu açmak adına
"Ateş bey birşey sorabilir miyim?"
Cevap tekrardan gelmemişti. Bu sorabilirsin demek bence. Dinlemek istemese çekinmeden söylerdi çünkü.
"Ben emirle tanıştım. Gecen kavga ettiğiniz çocuk. Hastanelik olmuş. Kolu kırılmış bende ziyaret ettim. Sizinle aran..."
"Senin onunla ne işin var kızım"
"Anlatıyorum ateş bey dinleyin"
"Duzgun anlat lan o zaman"
"Emirin kardeşi gözde benim arkadaşım. Yeni tanıştık. Bende o gün gözüm morarinca gözde ne aradı ne sordu. Bende bir.."
"Kısa kessene seni mi dinliycem"
"Emirle arkadaş olduk. Çok iyi biri. Çok sevdim. "
"Çok sevmiş salaksin kızım sen."
Oflayarak sofrayı toplamaya başladım. Yine sinirlerimi bozmuştu. Ben sofrayı toplarken gözde aradı.
"Eylül napiyosun"
"Evdeyim Sen?"
"Bende abimleyim. Hastaneden çıkıyoruz. Bugünde söz dinletemedik okula gelicek. "
"Hadi ya. İnatçı bir Abin var o zaman"
"Kesinlikle"
Biraz daha sohbetten sonra telefonu kapattim ..
Ateşin arabasıyla şirkete gidiyorduk. Ateş hic konuşmuyordu. Can sıkıntısıyla elimi radyoya uzattim ama o benden önce elimi tutup radyo acmami engelledi
