~29.BÖLÜM ~

6.8K 220 262
                                    

EYLUL

Sabah uyandığımda uzun zamandır en iyi uyku ödülünü bugün için verebilirdim.

Uyanır uyanmaz elimi yüzümü yıkayıp benim için hazırlanan yatağı toplamaya başladım. Mutfağa geçtiğimde barış mutfakta kahvaltıyı hazırlamıştı.

"Barış harikasın. Kurt gibi açım."

Masaya oturduğumuzda deli gibi kahvaltı yaptım. gerçek bir kahvaltı yapmayali haftalar olmuştu.

"Kafan nasıl bu hale geldi"

"Kafamın bu hale geldiğini biliyorsun nasıl olduğunu mu bilmiyosun"

"Tamam biliyorum. Ateş o çocuklar.."

"O çocukları ne?"

"Boşver "

"Barış!!"

"Hadi eylül ye şu yemeğini"

"Barış rica ediyorum anlatır misin? Ateş birşey mi söyledi."

"Eylül ısrar etme"

"şuan ateşin nerde olduğunu söyle rica ediyorum."

"Şuan kendi evinde Öğlen 2 gibi gidicekti"

Saate baktığımda 1 olmuştu bile. Bende acele bir şekilde giyinmeye başladım.

Yaklaşık 15 dakika sonra ateşin evinin kapısının önüne gelmiştim. Kapıyı çaldıktan hemen sonra üzerini giyinmiş dışarıya çıkmaya hazır bir şekilde karşımda duruyordu.

"Ne işin var burda"

"Hicbir yere gitmiyosun!"

Önünde siper olmuş bir şekilde durmaya başladım. Gitmesine asla izin veremezdim.

"Çekil önümden kaba davranmak istemiyorum"

Ateş teki büyük değişim. Kaba davranmak istemiyorum dedi ya. Gerçi ne olursa olsun şuanda gitmesine asla izin veremezdim.

"Yine kaba davranma o salaklarla uğraşmanı istemiyorum."

"Seninle bi alakası yok o çocukları sevmiyodum zaten"

"Olsun. Yine de sakin ol. İnanmayacaksin ama ben zaten onlara gününü gösterdim. "

"Her neyse. Simdi çık önümden"

Çıkmamakta kararlıydım. Benim kararlılığımı görünce kucağına alıp salona doğru götürmeye başladı.

"Ateş napiyosun indirir misin?"

Cevap vermiyordu. Kucağından salondaki koltuğa oturtunca kendisi tekrar kapıya doğru gitti.

Tekrar peşinden gitmek için ilerlediğimde kapının kilit sesini duydum. Yakalayamamıştım.

Etrafıma baktığımda ateşin evindeydim. Bu benim için fırsat olabilirdi. İlk işim kendi kaldığım odaya gitmek oldu. Acaba odami boşalttı mi? Diye düşünüyordum.

Kapıyı araladigimda eşyalarımın yerinde olduğunu gördüm. Bu gulumsememi sağlamıştı. Bu kadar umursamasa eşyalarımı ortadan kaldırıldı ama yapmamıştı. Onun verdiği mutlulukla ateşin odasına doğru ilerledim. Odası hic olmadığı kadar dağılmıştı. Odasını toplasam belki onun için güzel bir sürpriz olabilirdi.

Dediğimi yapıp odasını toplamaya başladım. Odasında kaldırmadığı içki şişeleri vardı. Onları toplarken bardaktaki kırmızı ruj izi dikkatimi çekti. O sinirle bardağı aldığım gibi duvara firlattim.

PATRONUMLA BAŞIM BELADAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin