My Teacher Is A Gangster (Daragon filipino Fan Fiction)

Part 18

Chaerin POV'

almost one week na simula ng maaksidente si Dara but nothing change,  she's still in coma, hindi paren masabi nang doctor samin kung kelan sya gigising, at sa loob ng isang linggong 'yon walang araw na hindi ako inusig ng konsensya ko. ako ang kasama nya pero sa kapabayaan ko napahamak sya.

"Lee sasabihin na namin sa mga estudyante nya ang nangyare kay Dara." sabi ni Mr.Park. wala naman na akong magagawa dahil nakapag decide na sya. 

"sige po gawin nyo po ang gusto nyo Mr.Park" sang ayon kona lang dito.

"Boss malapit na ang graduation nila. baka sa gagawin natin maka istorbo sa isip ng mga bata" sabat ni Tetsuya. may point naman sya. 

"mahalaga sa mga bata si Dara, sa tingin nyo anung masakit? ang grumaduate sila ng wala ang advicer nila? o ang malaman nila ang lagay nito pero huli na? mahirap din itong gagawin ko. pero baka lang makatulong kung malalaman nila ang lagay ng apo ko" naawa na ako sa matanda. ilang araw narin syang walang tulog. sana lang at magising na si Dara para kahit paanu ay mabawasan ang bigat sa dibdib ko.

Jiyong POV'

dumaan ako sa bahay nila Dara parang may nararamdaman kasi akong kakaiba sa mga muka ng mga tao, ang lungkot nila kapag napapatingin sa bahay nila Dara, anu kayang meron?

"kawawa naman si Boss" narinig kong sabi ng matanda. Boss? naospital ba ang lolo ni Dara kaya busy sya ng mga nakaraang araw?

tatawagan ko nga sya, baka kelangan nya ng karamay. 

nag riring ang cellphone nya pero walang sumasagot. nakarating nako sa school pero ganun paren. kinakabahan na tuloy ako.

pag pasok ko ng classroom namin ay mugto ang mga mata ni Daesung, huling kita kong umiyak sya nang umalis si Dara sa school.

"anung nangyari dun?" tanung ko kay Taeyang pero maging sya ay malungkot ang muka.

"Gd wag ka sanang mabibigla" peste naman oh. lalo akong kinakabahan kapag ganun ang mga bungad eh.

"nasa ospital si Dara, halos one week na syang hindi gumigising" 

halos gumuho ang mundo ko.

kaya ba narinig ko ang boses nito nung isang araw dahil napahamak sya?

"punyeta bakit hindi ko to alam? sinu ang nagsabi sa inyo? wag kayong magbibiro nang ganyan tungkol kay Dara. baka mapatay ko kayo" parang sasabog ang dibdib ko sa nalaman ko.

"nagpunta dito ang lolo ni Dara kanina at sinabi samin ang nangyari, nabaril sya habang nakikipag laban sa kaaway nilang clan kasama ang best friend nya" paliwanag sakin ni Taeyang.

sinabi nila sakin kung saang ospital at agad akong nagpunta dun, mawawalan nang saysay ang pinaghirapan ko kung mawawala sakin si Dara. parang hindi ko kakayanin.

pag dating ko sa ospital ay pinapasok agad ako nila Tetsuya sa kwarto kung nasan andun si Dara. kinakabahan ako habang papasok kami

hindi ko mapigilang umiyak habang nakatingin dito, nadudurog ang puso ko hindi lubos maisip na pwedeng mawala sakin si Dara anumang oras mula ngayon.

"jiyong im sorry for what happen, i cannot even protect her kasama nya ako pero wala akong nagawa"paliwanag nito sakin, 

pumunta ako sa tabi ni Daraat hinawakan ko nang mahigpit ang kamay nya."Dara malapit na ang graduation namin, sana gumising kana. diba nangako ka samin? tsaka mamahalin mopa ako." iyak lang ako nang iyak habang sinasabi ko sa kanya yon, sana ay naririnig nya ko. sana bumalik na sya samin,

mga hapon na nang makasunod sina Taeyang sakin tinapos muna nila ang klase bago pumunta nang ospital.

"pinagpaalam ka namin kanina sa mga Teacher natin Gd. kelangan mo lang daw na umattend ng praktis ng graduation at pwede kana ulit pumunta dito, mamaya pupunta din sina Ms.Boomie" sabi sakin nila Top.