Lost - One Direction FanFiction

'Chapter 11 -

'Once upon a time I was falling in love, but now I'm only falling apart.' Bonnie Tyler - Total Eclipse Of The Heart.

***

We rijden zwijgend naar huis. Ik weet nu echt even niet wat ik moet doen of denken. Ik heb geen zin om te huilen of helemaal deprissief erover te voelen maar ik heb ook geen zin om boos op hem te zijn. Want ik heb mijn broer wel weer terug. Maar ik vind wat hij heeft gedaan ook echt niet kunnen.

Ik word schrik op uit mijn gedachten als iemand mijn naam roept. Niall.

'Sorry, wat zei je?' vraag ik een beetje verward. 'Je was helemaal in gedachten verzonken, maar ik vroeg of het wel goed met je ging.' zegt Niall een beetje aarzelend.

'Jahoor, gaat prima.' zeg ik een beetje half lachend. Niall loopt op me af en geeft me een knuffel. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en doe mijn ogen dicht. Ik voel me altijd zo relaxed bij Niall, ookal staan we voor de deur te knuffelen en kijken volgensmij best wel veel mensen naar ons, toch voel ik me nu heel erg fijn. Dat is ook hoe het hoort te zijn bij je vriendje, toch? Ja, ja dat is het.

'Niall, zou je misschien naar huis kunnen gaan? Ik wil graag even alleen zijn..' zeg ik zacht als ik me heb teruggetrokken uit de knuffel. 'Zeker?' vraagt Niall. Ik knik. Hij geeft me een kus op mijn wang, stapt op zijn fiets en rijd weg.

Ik maak de deur open en loop naar binnen. Ik gooi de deur achter me dicht. Ik pak mijn telefoon en bel Louis op. Ik moet hem echt vertellen wat er net is gebeurd. Of hij is al gebeld, maar volgensmij niet want dan had hij mij ook al wel gebeld.

De telefoon gaat over en na 2 piepjes neemt Louis zijn telefoon op. 'Hoooi, met Louis.' hoor ik zijn stem zeggen vanuit de telefoon. 'Hey, met Emily. Wist je al dat ze Harry hebben gevonden?' zeg ik een beetje snel. 'Nee, wat? Is hij gevonden? Dat is geweldig! Ik ga meteen naar he-' Ik onderbreek hem. 'Louis, hij is opgepakt. Hij heeft een winkel overvallen. Ik zou er niet heen gaan, ik ben er net al geweest.' Toen was het even stil aan de andere kant van de lijn. 'Wat? Hoe kan dat..' zegt Louis zacht na een tijdje. 'Ik weet het Louis, ik had het ook niet verwacht. Ik ben ook eigenlijk best wel boos op hem. Maar hij komt morgen vrij en dan ga ik wel met hem praten.' zeg ik. 'Oké, isgoed. Moet ik nu even langskomen, of niet?' vraagt Louis een beetje onzeker. 'Nee, ik wil even alleen zijn, sorry Lou.' zeg ik in de telefoon. 'Nee, snap ik, maakt niet uit. Doei.' zegt Louis. Volgensmij is hij echt van slag. Hij klinkt echt van slag. Ik hoop maar dat het goed met hem gaat, ik wil niet dat er iets met hem gebeurd. Wat er moet Harry is gebeurd vind ik al wel genoeg drama. 'Doei.' zeg ik terug en ik hang op.

Ik loop naar de keuken en schenk een glas water voor mezelf in. Dan, plotseling, breek ik. Ik zak op de grond neer en begin heel erg hard te huilen. Hoe kan dit gebeuren? Waarom moet God mij altijd hebben? Mijn leven was al vervelend voordat dit alles gebeurde, en nu is het alleen nog maar erger.

Ik smijt het glas water boos op de grond. Zodra het glas de grond raakt breekt hij in honderden stukken. Er komen een paar stukken op mij. Ik begin nog harder te huilen. Deze pijn, van binnen en buiten nu. Ik kan er niet tegen.

Ik sta op en trek boos een keukenla open. En nog één. En nog één. Tot ik de la heb gevonden waar de messen in liggen. Ik pak een mes en ga weer op de grond zitten. Ik zet het mes in mijn arm en trek een lijntje. Ik doe mijn ogen dicht en concentreer me op de pijn in mijn arm. Nu voel ik de pijn vanbinnen niet en dat is echt een heerlijk gevoel. Ik trek nog een lijntje en doe weer hetzelfde. Ik zucht van opluchting. Ik doe mijn ogen open en kijk naar mijn arm, hij zit helemaal onder het bloed. Het kan me echt niets schelen op dit moment. Even later begint het bloed ook naar beneden te druppen op mijn broek.

De tranen beginnen ook weer te stromen dus ik trek nog een lijntje. Ik doe mijn ogen weer dicht en concentreer me weer. Ik voel het bloed over mijn hele arm stromen en op mijn broek druppen. Maar ik hou mijn ogen dicht. Het kan me nu echt helemaal niets schelen.

Ik maak nog een snee in mijn arm en nog een. Ik kan niet meer stoppen, het voelt zo goed. De tranen beginnen ook weer over mijn wangen te stromen. Ik kan dit niet meer volhouden. Er stroomt nu ontzettend veel bloed over mijn arm. Er komt steeds meer uit en dan word het zwart.

--------

OMGOMG I'M SOOOOOOO SORRY !!

SUPER SORRY DAT IK ONGEVEER 5 CHAPTERS OPNIEUW MOEST POSTEN MAAR IK WAS ER EEN HELE TIJD EENTJE VERGETEN TE POSTEN.  

namelijk chapter 5. het ging namelijk van chapter 4 naar chapter 6. en daar kwam ik dus pas net achter.. SUPER SORRY ! DON'T HATE ME PLEASE !  

Ik ben dus nu ook heel veel votes kwijt en heel veel reads en comments. =(  

I FEEL LIKE SHIT. ik ben zo dom eh.

I'M SOOOOOOOOOOOOO SORRY !!!!!!!!

please don't hate me ! jullie hebben wel een nieuw chaptertje erbij. ;D 

Er komt nu een tijdje niks meer want ik ga binnenkort op vakantieee, maar misschien kan op vakantie nog wat posten maar dat weet ik niet zeker x.

Vote / comment / KOOP EEN IPHONE VOOR ME?!

I LOVE YOUR FACE.

x