HATUNUM OL BE GÜZELİM

Hafıza

----------GÜLÇE'DEN----------

Ahh başım başım çok feci agriyordu. Öldürücü bir ağrı. Sanki başımın  içinde inekler tepiniyordu. Bir dakika burası neresiydi? Ben niye burda yatıyorum? Nasıl geldim buraya? Anlayamıyordum. Dinlenmeye ihtiyacım vardı. Başımı yastığa koydum. O sırada içeri birileri girdi. Kimdi bunlar? En önemlisi de ben... Ben kimim?

Sarışın, yeşil gözlü, dalgalı saçlı, uzun boylu, zayıfımsı bir kız... Çökmüş gibi bir hali vardı. Ağlamıştı. Gözlerinin altı mosmordu. Peki kimdi bu ve neden bana bakıp bakıp içini çekiyordu ?

"G...Gü...Gül.."

"Afedersiniz anlayamadım ve siz kimsiniz?"

"Gülçe b..ben S...Sena , senin en yakın arkadaşın"

Gülçe mi ? Ben Gülçe miydim? Sanırım... Kız birkaç dakika sessiz kaldı ve dayanamayıp ağlayarak odadan çıktı. Ne oluyordu ? Hiçbir şey anlamiyordum. Sanki yeni doğmuş bir bebek gibiydim. Kimseyi tanımıyordum...

Birkaç saat geçmişti aradan. Biraz dinlemiştim. Başım hâlâ ağrıyordu. Odaya bu sefer o kızla beraber 2 erkek daha gelmişti. Bana bakıyorlardı. Ne tepki vereceğimi dahi bilmiyordum? Bana ne olmuştu? Kafamda binbir türlü soru cevap bekliyordu...
Gelen kişilerden biri uzun boylu ,kahverengi gözlü ,kalıplı, sert bakışlı (gayet çekici ) biriydi.
Ötekisi ise mavi gözlü, gözlüklü, zayıf, uzun ,rampa saçlı biriydi. Hiçbirini tanımıyordum...

En sonunda çekici çocuk geldi ve elini uzattı

"Selam.Ben Berkay. Sen de Gülçe olmalısın..."

"Selam." Sadece bunu demekle yetindim.

Öteki çocukta geldi ve elini uzattı

"Merhaba güzellik . Ben Yiğit . Memnun oldum. "

"Bende"dedigime bakmayın pek de memnun olmuş sayılmazdım. İtici bir tipi vardı.

Kesinlikle bilmediğim bir olay olduğuna adım gibi emindim. Ne diyorum ben? Adımdan bile emin değilken...

Adı Sena(sanırım) olan kız dayanamadı ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı . Nesi vardı bunun?
Birden ben yapamam diyerek bağırdı. Neyi yapamazdı ? Ağlayarak odadan çıktı. Bu kızda bir tuhaflık vardı. Yakında öğrenecektim. Sanırım...
O kızın arkasından çekici çocuk bağırıyordu

" Sena dur , dursana be kızım, böyle gidemezsin, pes edemezsin, onu yalnız bırakamazsın,  onun sana ihtiyacı var !!!"

Buradaki "o" zamiri sanırım ben oluyordum. İyi de benim niye o kıza ihtiyacım olsun ki ?

----------BERKAY'DAN----------

Ona elimi uzattığımda sadece "Selam"demişti. Onun için çok üzülüyordum. Gerekirse canımı bile vermeye hazırdım. O benim kardeşimdi, herşeyimdi...

Sena ağlamayı bir türlü bırakmamıştı.  Bu durum beni üzüyordu. Ve gitti. Ben yapamam dedi ve gitti. İnanamıyordum. Neden böyle yapmıştı ? Hemen arkasından koştum.  Pes edemezdi...

"Sena bana bak ne yaptığını sanıyorsun sen!!! Hicbir yere gidemezsin"

"Berkay. Sana anlatmam gerekenler var."

"Dinliyorum..."

Şok olarak dinliyordum. Şimdi Gülçe yalnız mıydı?  Ailesi ölmüşmüydü? Sena ağlarken bağıra bağıra boğazını parçalayacaktı.

"O bize emanet , görevimizi yapacağız ve ne pahasına olursa olsun koruyacağız"

Böyle demiştim, demiştim ama birkaç gün içerisinde olacaklardan haberim yoktu...

Bir bölümü daha bitirdim :) (Medyada Berkay var) Bundan sonraki bölümler bol bol aksiyonlu olacak. Hikaye daha yeni başlıyor ...
Keyifli okumalar dilerim :)