HATUNUM OL BE GÜZELİM

Lütfen Yapma!

------------GÜLÇE'DEN------------

Sabahın ilk ışıklarıyla gözümü açmıştım. Sanırım ona güvenebilirdim. Bana zarar vermeyecekti. Çünkü dün dokunmamıştı, bu kadar yakınken...

Beraber kahvaltıyı yaptıktan sonra duşa girmeye karar vermiştim. Otelden çarşıya gideceğini söylemişti. Bir saat boşluğum vardı. Bu bana gerginliklerden sonra iyi gelecekti.

------------ERAY'DAN------------

Pişman olacağımı biliyorum. Ya şimdi ya asla...

Kahvaltı yapmıştık ve çarşıya gideceğimi söylemiştim. Gidecektim de...

Kapıdan çıktığım an ceketimi unuttuğumu farkedince tekrar içeriye girdim. Duştaydı...Sessizce onu bekledim. Otel odasının kapısını kilitlemiştim. Pencerenin emniyetini kapattım. İhtimalleri düşünmem gerekirdi. Kaçmaya çalışabilirdi...

Duştan çıkıp içeriye geldiğinde onu ıslak saçlarından vücuduna damlayan su taneleriyle görünce tahrik oldum. Göğsünün üzerinden diz kapağının üzerine kadar olan havluyla çok çekici görünüyordu. Bana ürkek gözlerle baktı...

"B...b..ben g...g..giyineyim..."

Orda kal! dememle korkusu daha büyüdü. Odadan çıkmaya çalıştı. Hemen yanına gittim. Onu kavradım ve kucağıma aldım. Çığlıkları kulağımda yankılanıyordu...

"Lütfen yapmaaa! Acı bana! Lütfen, lütfen... Ben sana ne yaptım..!"

Kucağımda çırpınıyordu. Onu yatağa fırlattım. Zaten zayıf olduğu için vuruşları beni etkilemiyordu bile...Yüzümü çizmişti. Ellerini tuttum ve ince belini bacaklarımın arasına sabitleyip üzerine oturdum. Gömleğimi yırtarak çıkardım. Pantolonumu ve boxerımı hızlıca çıkarıp fırlattım. Zaten üzerinde havlu vardı. Hızlıca havlusundan kurtuldum. Yalvarıyordu... Ama başlamıştım bir kere. Kendimi durduramıyordum. Dolgun dudaklarına yapıştım. Nefesi kesilmişti neredeyse... Yüzümü , gözümü...heryerimi tırmalıyordu. Bacaklarını kaldırıp belimde sabitledim. Nefesim, kalp atışlarım hızlanmıştı. Artık çığlıkları umrumda değildi. Güzel vücuduna ve gözlerine odaklanmıştım. Tamamen birleşmiştik. Acı çığlıkları artmıştı. Her harektimde gözyaşları daha çok artıyordu. Bir süre sonra ayrıldığımda her yer kan olmuştu. Titriyor, bağırıyordu. Birkaç saniye sonra bayıldı...

-------------GÜLÇE'DEN------------

Onun hala odada olduğunu gördüğümde ürkmüştüm. Bana odaklanmış bakıyordu. "Ben giyineyim..." dediğimde "Orda kal! " diye bağırdı. Korkmuştum. Sonumun geldiğini anlamıştım. Ne suçum vardı ki? Kaçmaya çalıştım. Kapıları kilitlemişti. Çığlıklar atıyordum korkudan. Kucağına aldı. Şokla yüzünü çizdim, vurmaya başladım. Yeşil gözlerinde dehşetli bir istek görüyordum. "Lütfen yapma..!" diye yalvarıyordum. Beni yatağa fırlattı. Üzerime oturdu ve hareketsiz kalmamı sağladı. Vuruyordum, bağırıyordum, ağlıyordum...Yapacak başka bir şeyim yoktu... Üzerindekileri ve benim havlumu fırlattı. Çok çaresizdim. Yaptıklarının şokuyla ve ağlamakla gücüm tükenmişti zaten. Dudağıma yapıştı. Nefes alamadım. Bacaklarımı kaldırdığında ona son bir kez bakıp "Lütfen yapma..." dedim. Ama o artık beni duymuyordu bile... Benimle birleştiği zaman yaşadıklarıma mı yoksa acıya mı...neye ağlayacağıma şaşırmıştım. Bana bakışlarından iğreniyordum. Ayrıldığında bacaklarımdaki kanı görünce şok oldum... Gerisini hatırlamıyordum...

Ay şekerlerim bu bölümü hiç sevmedim. Yazarken resmen Eray'a küfürler ettim. Üstü kapalı en fazla bu şekilde yazabildim. Kusura bakmayın. Olayların ilerlemesi için gerekiyordu... Yazarken acayip zorlandım. Yorumlarınız hikayenin devamı için önemli. Oyda verirseniz sevinirim. :)

Keyifli okumalar dilerim :)