True Colors

Hoofdstuk 6

De week liep vreemd af. Tyler begint zelfs op school met mij te praten. Deze middag zaten we zelfs samen.  Wel alleen maar toch samen. En voor het eerst in al die tijd lachten hij door. Niet zomaar een glimlach maar echt lachen. Ik weet dat het stom is en dat ik eigenlijk niets met hem zou mogen beginnen omdat ik hem eigenlijk nog niet echt ken maar toch doe ik het. Ik bedoel maar kijk dan naar hem! Hij is zo mooi en lief en aardig als hij dat wilt. Ik kan mij gewoon niemand anders voorstellen die perfecter is dan hem. Zelfs Brad Pitt is niets vergeleken met Tyler. Hij is gewoon alles. Als ik eindelijk klaar ben met mijn huiswerk stop ik alles weg en ga ik op mijn bed liggen. Ik zet mijn radio op wanneer ik beneden de bel hoor gaan en even later mama mijn naam roepen. Ik loop naar beneden en zie Tyler dan in de deuropening staan. Hij is zo adembenemend. Zijn mooie ogen,zijn volle lippen en dan zijn schattige wangetjes maken heel dit plaatje compleet. 

"Hey!"Zeg ik opgewekt en hij glimlacht. Mama loopt weg en Tyler komt naar binnen. "Wil je iets drinken?"Vraag ik hem en hij schud zijn hoofd. "Nee ik vroeg mij af of je niet naar buiten wilt. Het is warm en ik weet een hele leuke plek."Hij knipoogt naar mij na dat hij dat zegt en ik begin te lachen. "Ja is goed ik ga mee." Ik doe mijn jas aan en pak mijn sleutels. "Mam! Ik ben straks terug!"Roep ik en hoor haar nog half elf roepen. Ik trek de deur achter mij dicht en inderdaad het is niet echt koud. Het is best goed zo. "Dus wat gaan we doen?"Vraag ik hem en hij lacht. "Zul je wel zien",zegt hij. Ik glimlach en stop met wandelen. Hij stopt ook en kijkt mij grijnzend aan. 

"Kom je nog kleine?" Hij grijnst nog breder.

"Ik ben niet klein jij bent gewoon groot!" Ik klop op zijn schouder en wandel hem voorbij. "Waar ga je heen de auto staat daar hoor",zegt hij lachend en knikt naar de auto aan de overkant. Ik rol met mijn ogen en loop naar de auto.  Wij stappen in en in stilte rijden wij verder. De motor gromde als een jagende panter en de auto schiet zo hard naar voren dat ik met mijn hele lijf tegen de stoel word gedrukt. Hij lacht en gaat nog sneller tot we er eindelijk zijn. Ik stap uit en ga op de grond zitten. Wanneer ik de harde grond voel adem ik eindelijk uit. Hij kijkt mij een tijdje vreemd aan en begint mij dan uit te lachen. Ik sta boos recht en loop het bos al in. "Kom op! Je had je gezicht moeten zien!"Zegt hij nog steeds lachend. Ik negeer hem en loop rustig door naar ons plekje in het bos. Hij staat nu vlak naast mij en trekt mij stil. "Ik zal het niet meer doen. Beloofd",zegt hij als hij die spottend blik in mijn ogen ziet. "Goed",zeg ik en er verschijnt weer en lach op zijn gezicht. We wandelen voort door het donkere bos en komen dan op het grasveldje aan het meertje aan. Ik loop meteen naar het meer toe en ga liggen. Ik lette niet meer op Tyler en sluit mijn ogen tot ik een plons hoor. Ik schiet recht en kijk naar het water dat er niet meer zo stil bij licht. Ik kijk opzij en zie Tyler's kleren hier liggen. "Dit kan niet waar zijn",mompel ik en zie hem dan boven water komen. "Elena kom er in het water is heerlijk",zegt hij en ik schud mijn hoofd. Wat niet slim van me was. Hij komt het water uit en trekt mij recht. "Kleed je uit",zegt hij en ik trek mijn wenkbrauwen op.

 "Excuseer?"

"Je weet wat ik bedoel",zegt hij dan en loopt terug naar het water. Ik kijk in het rond maar zie niets in het donkere bos. Ik kleed mij langzaam uit en pak dan Tyler's uitgestoken hand. We lopen traag het water in en inderdaad het water voelt heerlijk op mijn u brandende uit. Ik sta nu echt wel in vuur en vlam. Niet grappig bedoeld of zo maar met Tyler zijn hand om die van mij terwijl ik zo bijna naakt ben voelt prettig. Hij duikt onder water maar ik ben niet bang of zo. Ik voel mij juist heel veilig bij Tyler in de buurt. Dan voel ik twee warme armen om mij heen en glimlach ik licht. Ik draai mij om en meteen slaag ik mijn armen rond zijn nek. Ik weet dat ik fout bezig ben maar één keer wil ik zijn lippen op die van mij hebben gevoeld. Mijn eerste kus moet gewoon volmaakt zijn. Ik kijk hem in zijn heldere grijze ogen en hij staart terug. Ik komt dichter naar mij en ik ga op mijn tippen staan zo goed als het lukt hier in het water. Dan even later voel ik zijn warme lippen op die van mij. Zacht en teder.  Ik zoen met hem mee wat mij best wel makkelijk af gaat. Hij pakt mij op zodat ik uit het water ben in zijn veilige armen. Hij draagt mij uit het water zonder zijn lippen van die van mij af te halen. Hij zet mij neer op het zachte gras en dan halen wij allebei adem. Ik lach en hij lacht met mij mee. Zijn lach klinkt nu op de één of anderen manier anders. Meer liefdevoller kan dat? We kleden ons terug aan en vertrekken dan naar mijn huis. Hij zet mij af. Ik stap uit en hij roept mijn naam. Ik draai met een grijns om en zie hem uit het raam leunen. "Waar blijft mijn kus?"Vraagt hij en ik loop naar hem toe. Ik geef hem een kus en ga dan terug weg. Ik hoor hem nog net lachen voor ik naar binnen loop. Ik sla de deur achter mij dicht en zucht verliefd. Deze avond is echt de beste avond ooit. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De volgende middag krijg ik telefoon van Tyler.

Hey Elena heb je iets te doen vandaag?"Vraagt hij lief. 

Nee niets. Antwoord ik.

Super dan kom ik je over een uurtje halen. Is het laatste dat hij zegt voor hij op hangt. Ik hou de telefoon nog even aan mijn oor voor het tot me door dringt dat hij al heeft opgehangen. Ik steek mijn telefoon in mijn broekzak en wacht geduldig op mijn kamer tot dat Tyler er is. 

Uur later -bel gaat-

Ik loop naar beneden en zie dat mijn mama al heeft open gedaan. Ik zie zijn volmaakte zelf in mijn deuropening staan en mijn hart gaat tekeer. Ik ben echt meer dan blij dat hij dat niet kan horen. Hij kijkt mij glimlachend aan en ik zeg gedag van mama. Ik loop naar buiten en pak Tyler zijn hand. Wij stappen in de auto en dan begint het zacht te regenen. 

"Dus wat gaan we vandaag doen?" Vraag ik en zijn grijns word groter. "Jij gaat mijn familie ontmoeten." Ik staar hem geschokt aan. Dit kan hij niet menen. "Nee", zeg ik dan en hij kijkt mij vol ongeloof aan.

"Waarom niet? "Vraagt hij.

"Wat als ze me niet gaan mogen?"

"Schat wie zou jou nou niet mogen.  Dat is onzin",zegt hij wat mij doet blozen. Hij brengt mijn hand naar zijn lippen en kust mijn hand. Wij rijden in stilte verder naar zijn huis.  Wanneer we er zijn houd ik mijn adem in. Ik kijk naar het grote huis voor me.