True Colors

Hoofdstuk 15

Ik wandel naar huis met mijn gsm stevig in mijn handen. Ik heb al een hele week niets gehoord van Tyler of van hun familie. Ze zijn ook al niet naar school gekomen en Emily's verjaardag komt dichterbij. Ik wandel mijn huis binnen en gooi mijn tas op de grond. Ik plof neer op de zetel en staar wat naar buiten. Als Tyler mij niets laat weten ga ik gewoon toch naar hun? Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht. Ik spring recht en pak de brommersleutels van de kast. Ik sluit de deur en spring op de brommer. Al snel ben ik op weg naar de Hunter's hun huis. Ik spring zowat van de brommer als ik daar aankom en ren de veranda op. Ik zie geen beweging in huis en open de deur. Ik sta in de deuropening en zie de nu kale gang staan. Wat is er hier gebeurd? Ik loop door naar de living maar ook hier staat er niets meer. Ik gris mijn telefoon uit mijn broekzak en bel naar Tyler. Ik zet op luidspreker en ga voor het raam staan. Maar alleen hoor ik een telefoon af gaan. Ik loop snel naar de keuken en zie Tyler's gsm liggen. Ik pak hem van de kookplaat en hang terug op. De tranen beginnen te vloeien als het eindelijk tot mij door dringt. Ik heb Tyler in de eerste plaats ook nooit mogen leren kennen. Ze moorden mensen en ik ben een mens. Ik voel Tyler's gsm trillen en zie dat het Emily is. Ik neem op en luister zonder iets te zeggen wat Emily zegt.

Tyler Hope is hier bij mij en ze ziet er helemaal niet goed uit. Kom snel ik ben op het pleintje met de vijver. Zonder iets te zeggen hang ik terug op en schiet ik in actie. Dit zal niet waar zijn. Ik spring op mijne brommer en rijd zo snel ik kan door. Het is niet ver weg maar al snel verlies ik de controle over het stuur.

"Selena! Word wakker alsjeblieft? Ik kan niet zonder je!" Hoor ik in de verte iemand zeggen maar kan die persoon geen naam geven. Ik word steeds dieper in deze zwarte put getrokken waar ik niet uit kan. Maar ik heb er vrede mee. Als dit mijn einde betekent vind ik het best. Een hevige pijn laait op en ik hoor mijzelf gillen. Ik kan mijzelf maar niet stoppen het is net of iemand anders mij bespeeld.

"Selena?" Hoor ik iemand weer roepen en deze keer vecht ik. Ik vecht tegen het zwart rondom mij. Maar het lijkt alsof ik nog verder naar beneden ga door te vechten dus hou ik mij stil hopend dat deze nachtmerrie snel voorbij zal gaan.

"John doe iets. Help haar!" Hoor ik een vrouwelijke stem zeggen.
"Neem haar mee naar huis daar kan ik haar verzorgen. En iemand moet bij Emily blijven voor dat Hope hier is." Commandeert John denk ik. Ik weet niet goed wat er nu allemaal gebeurd maar ik neem aan dat we naar de Hunter's huis gaan.

Één uur later

"Selena, lieverdje open je ogen? Alsjeblieft? Ik beloof je dat alles goed komt ook al ziet het er zo niet uit. Maar word wakker? Voor mij? Voor Emily?"

Het is verschrikkelijk kort sorry daar voor. Maar ik zit in het midden van mijn examens daarom 😕
Wat zal er gebeuren?
En wie is dat op het einde?
Lees in het volgende stuk!
Kusjes en tot snel ❤❤