True Colors

Hoofdstuk 12

Ik zit op de bank met een woeste Emily voor mij. 

"Elena jij bent niet goed!" Roept ze woest. Ik zucht. In deze staat kan je niets bereiken met Emily. 

"Em doe eens rustig! Tyler is niet zoals je denkt dat hij is-"

"Niet zoals ik denk dat hij is? Selena ik ben familie van hem dus ja ik weet hoe hij is!"

Ik zucht. Dit gaat dus echt niet helpen. Emily loopt naar boven en ik gris mijn telefoon van de tafel en bel naar Tyler. Na drie keer pakt hij op.

Selena hey. Zegt hij vrolijk.

Tyler kan je nu naar mij thuis komen? Vraag ik hem.

Is er een probleem? Vraagt hij bezorgd.

Geen hele grote, maar kom gewoon dan zie je het.

Is goed. Zegt hij en hangt op. Ik kijk naar boven en zucht. Emily gaat flippen als ze Tyler ziet maar ze moeten en zullen overheen komen als ik wil dat Emily goed blijft. Paar minuten later gaat de bel en doe ik de deur open. Ik laat Tyler binnen en roep Emily. Ze komt naar beneden en wanneer ze Tyler ziet spuwen haar ogen vuur en als blikken konden doden was Tyler nu zo dood geweest. 

"Wat doet hij hier?" 

"Nichtje ik denk wat wij eens moeten praten."Begint Tyler en gaat op de zetel zitten. Ik kijk naar Emily die vol afschuw naar Tyler kijkt. "Praat dan!"Sist Emily en Tyler glimlacht. 

"We zullen bij mij thuis praten",zegt Tyler en pakt mijn hand vast wanneer hij terug recht staat. 

"Je denkt toch niet dat ik ook maar één stap zet in dat moordhuis?"Vraagt ze met een gemene grijns. 

"Een moordhuis waar jij en je moeder jarenlang heeft gewoond voor je vijf jaar werd."

Emily kijkt mij boos aan en ik kijk snel weg. "Laten we gaan Em. Luister gewoon naar wat ze zeggen?"Stel ik voor en ik hoor haar zuchten. 

"Best maar daarna ben ik meteen weg." Ze loopt al naar buiten en wij gaan haar achterna. We stappen in Tyler's auto en deze keer zit ik mee van voor en Emily van achter. Ik kijk in de achteruit kijk spiegel naar Emily die haar blik op haar telefoon gericht houd. Ik had dit nooit in geen honderd jaar verwacht dat ik middenin een familie zou terecht komen met krachten. Maar wat ik me wel afvraag is waarom ben ik nooit in dat huis geweest en wel in die van Karma als ze daar heeft gewoond tot haar vijf? Nou ja het kan ook dat ik dat gewoon vergeten ben aangezien ik volgende week woensdag zestien word. Ongelooflijk. Ik ben ouder dan Emily en toch is ze net mijn oudere zus. 

"We zijn er." Ik kijk naar het huis voor mij en stap dan uit. Emily en Tyler stappen ook uit. We lopen het huis binnen en al meteen zie ik de rest van de familie al klaar staan. 

"Emily wat fijn je hier te zien." Zegt John en Emily knikt alleen maar met een emotieloos gezicht kijkt ze voor zich uit. Roselynn kijkt verdrietig en durft Emily niet aan te kijken. Hope daar in tegen kijkt woest naar ons alle drie. Naar mij omdat ik hier niet hoor te zijn, naar Tyler omdat hij mij wel mag houden en zij haar geliefde niet en nara Emily omdat ze 'slecht' is. 

"Laten we ter zaken komen." John knikt. "Goed dan gaan we naar de woonkamer",zegt hij en we volgen hem allemaal naar de woonkamer. Ik loop vlak bij Emily en voel nu pas de spanning en de haat in de lucht hangen. Ik weet niet goed of ik ze wel kan vertrouwen maar Tyler zou het toch niet vlak voor mijn eigen ogen laten gebeuren? Emily gaat op een stoel zitten en ik ga naast haar zitten. De rest neemt ook plaats en Tyler komt naast mij staan. Hij pakt mijn hand vast en knijpt er zachtjes in. Ik kijk op en glimlach licht. 

"Emily, als ik zeg dat we je geen pijn meer zullen doen geloof je ons dan?"Vraagt John en Emily schud meteen haar hoofd. 

"Waarom zou ik moordenaars geloven?"Vraagt ze. Haar stem klinkt hoog en snijd door je borst. Zo heb ik haar nog nooit gehoord. Ze klinkt zo bang. Bang voor haar eigen familie. 

"Je weet dat wij alleen maar slechte mensen vermoorden en-"

"Dat is niet waar!" Zeg ik en spring recht. Tyler kijkt mij met een opgetrokken wenkbrauw aan. 

"Inderdaad een mens blijft een mens die je niet mag vermoorden!"Sist Emily. Niemand schenkt aandacht aan haar en iedereen kijkt nu verward aan mij. 

"Wat bedoel je met dat is niet waar?" Ik kijk naar Hope die naar mij kijkt terwijl ze haar koffie drinkt. Bij haar zal ik echt nooit in een goed blaadje staan dat is wel duidelijk. 

"Ik heb Tyler en je andere broer gezien. Ze hebben een baby vermoord! Een onschuldig wezen." Emily kijkt naar mij en de haat in haar ogen is duidelijk te zien. Hope springt recht en kijkt boos naar mij. 

"We hadden jou beter ook vermoord."

"Hope!" Gromt Tyler. 

"Zoiets zeg je niet en al zeker niet over de ware van je broer!" Zegt Phoebe de moeder des huize. Hope staart mij alleen maar aan en een gemene grijns speelt op haar lippen. Emily zet een stap richting Hope maar ik hou haar tegen. "Het is al goed, ik ben het al gewoon."Stel ik haar gerust en ze komt terug naar mij staan. 

"Oké dit is de deal jullie doen niets in deze stad tot mijn verjaardag dus twee maanden ongeveer."

"Tot je slecht wordt bedoel je?" Hope lacht en Emily loopt op haar af. Deze keer hou ik haar niet tegen net zoals de rest. Emily staat nu voor Hope en haar hand gaat omhoog. Net voor dat haar hand Hope's gezicht raakt duwt Ben Emily opzij. "Wat doe je?"Roept Emily boos en staat weer recht. 

"Jou tegen houden",zegt Ben simpel en Emily rolt met haar ogen. 

"Zusje ik zou je nooit pijn doen dat weet je",zegt Ben en ik staar hun aan. Zus? Sinds wanneer heeft zij een broer. 

"Wacht eens even heb ik iets gemist of zo? Ik dacht dat Ben jullie broer was zoals jullie mij hebben doen denken",zeg ik verontwaardig.

"Er zit een lang verhaal achter Elena, dat vertel ik je nog wel",zegt Emily en ik knik nog steeds in de war. 

"De deal staat vast."Zegt John dan en Emily knikt. "Goed dan heb ik hier niets meer te zoeken",zegt Emily en loopt het huis uit. Ik ga achter haar aan en ik zie haar door de bossen verdwijnen. Tyler is me gevolgd en staat nu naast mij. "Alles komt wel goed",verzekert hij mij en ik knik. 

"Laat ons maar hopen."Antwoord ik en draai me om naar hem. Hij neemt mij in zijn armen en kust mij zacht op mijn lippen. Ik beantwoord zijn kus en slaag mijn armen om hem heen. 

Korte hoofdstuk ik weet het. 

Volgende hoofdstuk zal ik in de tijd verder gaan. Dus het zal al woensdag zijn Selena's verjaardag omdat er dan dingen zullen gebeuren daarom dus. 

Hoop dat je het tot nu toe nog niet echt saai vindt. 

Comment's zou ik echt heel fijn vinden dan weet ik in één keer of ik iets beter kan doen en het motiveert me ook wel :) 

Tot snel lezertjes ! 

Much Love! xx