Şeftali Kırmızısı

Görüyorum

IŞIL
Bilincim yavaş yavaş kendine geliyordu.Odadaki sesleri işitmeye başladım.Alyanın sesini duyuyordum.Duyduklarımdan çok ses tonu beni etkilemişti. Umut vardı sesinde.Yavaşça kıpırdandım,bir anda bir sürü ayak sesi duydum.Sanırım herkes yanıma geliyordu.Birisi elimi tuttu.Erkek eliydi, doktor olduğunu düşünüp bende tuttum elimi.
"Hazır mısın" dedi bana doktor.
"Hazırım" dedim.Gözümde ki sargıyı yavaş yavaş açmaya başladı,o kadar heyecanlıydım ki bir an sargı bezini parçalamak istedim. Gözümün üstünde herhangi bir şey hissetmiyordum.Sanırım sargı açılmıştı,bir titreme geldi içime, annemi düşündüm.Keşke burda, yanımda olsaydı.Odada 2 tane doktor olmalıydı,çünkü bir tanesi elimi sıkıca tutarken,diğeri biraz sonra görmeme neden olacaktı.
"Çok zor dönemler geçirdin Işıl,çok şey yaşadın, ameliyat başarıyla tamamlandı,ve tahlil sonuçlarına göre her şey yolunda, Umarım ki bir uyum bozukluğu yaşamazsın, şimdi uzun zamandır göremediğin için gözlerin ışığa hemen alışamayabilir yavaş yavaş gözlerini aç"
Son söylediği iki kelime beynimde yankılandı.Bu zamana kadar gözlerimi açsam da açmasam da hiçbir şey ifade etmiyordu. Sakinleşmeye çalıştım.
Yavaş yavaş gözlerimi açtım.
İlk önce canım yandı.
Sonrasında gördüğüm ilk şey,hastane odasının ışığı oldu.İlk önce bulanık gördüm her şeyi sonradan netleşmeye başladı.İlk önce esmer bir kız vardı yanımda.Tek kelime etmeden ona gelmesini işaret ettim.Yüzünü yaklaştırdı,elmacık kemikleri,dudak yapısıyla anladım ki bu kız yıllardır bana hizmet eden,benim koruyucu meleğim Alyaydı.Bir kaç damla yaş birikti gözlerimde,dayanamadım özgürlüğünü verdim yaşlarıma. Alya bana sıkıca sarıldı,hıçkıra hıçkıra ağladı. Zayıf,uzun boylu esmer bir kızdı,gözleri bal rengi, saçları kıvırcıktı. Sanki o günün önemini belli etmek ister gibi bembeyaz bir elbise giymişti.Belinde siyah ince kemeri vardı. Üzerine giydiği siyah botlar ve siyah makyajı ile mükemmel görünüyordu.Biraz ağladıktan sonra,yavaşça uzaklaştı benden.Biraz daha döndüğümde elimi tutan adama baktım.
Olamaz!
-S-sen Sen o'sun
Sonrasını hatırlamıyorum tekrar karanlık .
Aradan kısa bir zaman geçtiğine emindim. Çünkü başım hala zonkluyordu.
"Noldu ya"
Yine herkes üstüme üşüştü.
Ama bu defaki farklıydı,bu defaki çok çok farklıydı hemde,herkesi görebiliyor,renkleri ayırt edebiliyordum.Gözlerimi açıp kapatabiliyordum,ellerimi uzattım önümde,ten rengimi fark ettim,evet görme engelli olarak doğmamıştım. Ama çok uzun zamadır göremiyordum.
Etrafa gülücükler dağıtırken tekrar aklıma geldi.Az önce bayılmama sebep olan şey elimi tutan adamdı. Bir defasında mutfakta düşüp rüya görmüştüm.O rüyadaki adamdı o, gerçi bayılmadan önce çok kısa bir süre inceleyebildim ama o olduğuna emindim.Masmavi gözleri ve dudakları unutamazdım.Ama nasıl olurdu bu?
İmkansızdı.