Şeftali Kırmızısı

İz

DOĞUKAN
(Ameliyattan önceki gece)
Eve girdiğimde Alya evdeydi Işıl ise sigara içiyordu.Kapının sesini bu defa duymaması beni şaşırttı.Karşısına geçip onu izlerken Alyayı çağırdı ve geçen gün hastahanede odada kimin olduğunu sordu.Alya kıpkırmızı bir halde bana döndü ve bende ona elimde git işareti yaptım.Hızla çıktı mutfaktan bende o sigarasını içerken odasına gidip geceliğini çıkardım gardrobundan.Yatağın üzerine koydum.Aşağı indim,sigarası bitmek üzereydi.Yine yarım yamalak söndürüp tutuna tutuna odasına gitti hemen sigarayı tamamen söndürüp odasına çıktım.Eliyle gardrobu aradı kapağını araladı ve geceliğini aramaya başladı.İçim parçalanıyordu.Bir süre uğraştıktan sonra yatağına oturdu.İşte tam o sırada benim çok yakınımdan geçti.Dikkatsiz davranmıştım ve onu izlerken dalıp gitmiştim.Hemen endişeyle etrafında ellerini gezdirdi.Kapıya yöneldim.
"Kim var orda" dedi. Nefesimi tuttum.Beni bilmemeliydi.Yoksa Alya'ya olan güveni sarsılırdı.Ve o bunu kaldıramazdı. O yüzden sustum bende. Artık nefes alamıyordum sahile gidip iki tek atmanın zamanı gelmişti.Hızla çıktım kapıdan.Sesi duymamasına imkan yoktu ama umrumda da değildi.İndim sahile sigara aldım birde kuzenim Mert'i aradım.Telefon 2. Çalışta açtı
"Alo? Mert Naber kuzen"
"İyi kuzen ya sesin kötü geliyor,bir sorun yok değil mi? "
"Yok kuzen iyiyim,ya kafamı dağıtmam lazım sahildeyim gelsene"
"Kuzen İz yanımda ya ama bir sorayım istersen ikimiz geliriz senin için bir sorun olur mu? "
"Ne sorunu Ya olur gelin"
"Tamamdır kuzen yarım saate ordayız"
Mertle İzin aşkı beni her zaman etkilemişti.Mert İz'i çok beğeniyordu.Ve çok peşinden koşmuştu.İz ilk başlarda yüz vermedi ama sonradan nasıl olduysa birlikte olmaya başladılar.
Yarım saat sonra sahile yakın bir yere arabasını park etmiş,ağır adımlarla Mertle İz geliyordu.Çok mutlulardı,kıskanmadım değil.
Mertle sarıldık,İzle tokalaştık.
Biralar açıldı sessizlik başladı.
Kaçıncı sigaramı yaktım hatırlamıyorum ama sessizliği bozan İz oldu.
"Anlat bakalım kim bu kız"
"N-Ne kızı ya"
"Kuzen şak diye anlıyor gözünden hiçbir şey kaçmıyor,bence kıvranmayı bırak anlatmaya başla."
Gerçekleri olduğu gibi anlatırsam akıllarını kaybetme ihtimalleri vardı.Başımı önüme eğip güldüm.
"Seni çok etkilemiş olmalı" dedi İz.
Kafamı ona çevirdim.
Her şeyi olduğu gibi anlatmayacaktım tabikide.
Ama biraz değiştirerek anlatıp,içimi rahatlatabilirdim.
"Bir kız var"
"Heh! Şöyle kuzen be anlat bakalım"
İzde Mert'e biraz daha yaklaşıp bakışlarını bana dikti.Önce sigaramdan derin bir nefes çektim.İzmariti fırlatıp,uzaklara baktım.
"Ailemi biliyorsunuz.Uzun süre önce beni bırakıp gittiler.Gün geçtikçe eksildim.Zaten ilaçlarla ayakta duruyordum ee hayatımı o ilaçlara bağlı geçiremezdim.Kafaya koymuştum,intihar edecektim."
Tam o sırada İz Hiiiiii!!!!! Diyerek sessizliği bozdu.Mert eliyle onun dudaklarını kapattı.
"Bir köprünün demirlerinin üzerine çıkmış sallanıyordum. Henüz sabah erkendi ve gelen giden çok olmuyordu.O sırada yanımdan geçti,daima karşıya bakıyordu. Sonradan fark ettim kör olduğunu,onun arkasından gittim sonrasında durum bu"
Kendimden nefret etmeye başladım.Neden insanlara yalan söylüyordum ki.Ama başka çarem yoktu. Ne deseydim
"Ya mert kuzen valla ben bu kızı çocukluğumdan beri tanıyorum,kız için ölüp bitiyorum, kız kaza geçirdiği gün ben ordaydım sonrasında hep yanında oldum,şimdi büyüdü kocaman oldu,onun görmesi için cinayet işledim,birde gidip öldürdüğüm kızın evine girip gözlerini bağışlaması için ailesine size söylediğim yalanın aynısını söyledim" mi deseydim.
Başım dönüyordu yavaş yavaş.
İz ayağa kalktı yanıma geldi ve diz çöktü.Elimi tutup
"Doğukan bu dünyada ki en güzel duygu aşktır. Ama bir o kadar acımasız olan duygu da aşktır. Zorlanıcaksın,yorulucaksın,tökezleyeceksin,belki güveneceksin ve güvenin defalarca yerle bir edilecek ama emin ol buna değer.Sen yaşadığın onlarca sorunu sevdiğin insanın bir gülümsemesiyle unutabilirsin.Başka hangi duygu yapabilir bunu.Bak ne güzel aşık olmuşsun,bu zamanda sevmek zor zanaat,iyisi mi sen o duyguyu kaybetme.Senin işin biraz zor olucak ama kolay olan bir şey kaldı mı ki? Eğer onunla mutlu olacağına inanıyorsan kimsenin seni engellemesine izin verme.Varlığını ona hissettir.Her fırsatta sev,öp,sar,sarmala."
Gözlerim dolmuştu,İz ayağa kalktı.Mertte onunla birlikte kalktı.
"Kuzen geç oldu artık hem İzden de taktikleri dinlediysen görev tamamlanmıştır. Haydi atla seni de eve bırakalım"
Yürüyecek halim yoktu,tamam dedim.
Işılın evinin önünde durmalarını söyledim. Sözü uzatmadan ikisine de 'İyi Geceler' dedim.
İz arkamdan seslendi.
"Adını söylemeyecek misin?"
İsmi aklıma gelince bile tebessüm etmeye başlıyordum.
Evin kapısına yaklaşırken arkamı bile dönmeden mırıldandım.
"Işıl, adı Işıl"
Sonra içeri girdim.Uykuya dalmıştı.Yanına gidip kıvrıldım.15 yıl boyunca bir kere bile cesaret edemedim ona dokunmaya, aramızda bu kadar kısa mesafe varken aramızda çığ gibi büyüyen mesafeler beni tüketiyordu.Uzun bir süre izledim onu uyurken.Uyuduğundan emindim ve yıllardır yapamadığım şeyi yapacaktım artık .Elimi yavaşça kaldırdım.Parmaklarımı saçları arasında gezdirdim.Biraz daha yaklaşıp kokusunu içime çektim,bayılacak gibi oldum.Resmen keşfedilmesi gereken başka bir dünya gibiydi bu kadın.Omzu ile ensesinin birleşim yerinden öptüm.Kalbimin seslerini duyuyordum.Çok heyecanlanmıştım.Yarın sabah yanında yattığım bu kadın bir ameliyata girecek ve görmeye başlayacaktı.Korkmuyor değildim,şimdi nasıl yanında olacaktım onun,beni görse ister mi, tanır mı, sever mi diye düşüdüm. Aklıma doktor geldi.
Kızın ailesi gözleri bağışlamak için hastahaneye geldiğinde kısa süreliğine bir bakışma oldu aramızda. Her şey en ince ayrıntısına kadar konuşuldu. Kızın ailesi gittiğinde doktor tek kelime söylemeden bana başıyla odaya gelmemi işaret etti.

''Doğukan Bey bu sizcede bu işin içinde bir gariplik yok mu''

'Nasıl bir iş,anlamadım?' .En çok hoşuma giden yönüm soğukkanlılığımdı. Tam bir şey söyleyecekken doktor kapı çaldı,içeri giren bir hemşireydi. Doktora belgeleri verirken göz ucuyla bana bakıyordu. Odadan çıkarken bana göz kırptı. Umursamadan doktorun gözlerinin içine baktım. Ve içini rahatlatmak için yalan söylemeye başladım.

''Bakın elbette ki bu işin içinde şüpheye düşmüş olabilirsiniz bunu gayet doğal karşılarım fakat benim yaptığım tek şey kızın ailesini ikna etmekti,sizden özellikle bir ricam daha var Işıl'a kızın trafik kazasında öldüğünü söyler misiniz? Çünkü kızın uyuşturucudan öldüğünü öğrenirse yüksek ihtimalle bu naklin gerçekleşmesini istemeyebilir. Uzun uğraşlar sonucunda doktoru ikna etmiştim.

(Ameliyat günü)

Bir an dalıp gitmişim uyandığımda Işıl hala yanımda yatıyordu. Güneş yavaş yavaş doğmaya başlamıştı. Çok fazla ses çıkarmadan usulca çıktım yataktan. Mutfağa inip sigara yaktım. Sigaramı söndürdükten sonra çıktım evden. Hastanenin yolunu tuttum.

Uzun bir süre sonra doktorun odasına Alya'nın koluna girmiş bir biçimde Işıl girdi. Doktorla konuşurken dayanamadım ve dışarı çıktım. Odaya tekrar giriyordum ki Işılda ayağa kalkmak için çabalıyordu. Yanımdan geçtim,oldukça heyecanlıydı. Ameliyata girerken elini tuttum. Ameliyat esnasında orda bulunmama izin verdiler. Ameliyat süresi boyunca onu izledim. Artık önünde yepyeni bir hayat vardı. Planlar yapıp onun ilgisini çekmeliydim,ben bu tür şeyleri düşünürken ameliyat bitmek üzereydi. Gereğinden fazla terliyordum,hızla çıktım ameliyathaneden. Kapıda Alya vardı tırnaklarını yiyordu. Işıl'ın odasına gittim ve onu orda beklemeye karar verdim. Ameliyattan çıktı hızla kafamı doktora çevirdim,gözlerini ağır ağır açıp kapattı. Ameliyat başarılı geçmişti bir sıkıntı yoktu. Kendine gelmesini bekledik. Kısa bir süre sonra kendine geldi. Doktor onunla konuşup onu rahatlattıktan sonra gözlerini açtılar.O an gözümün önünden milyonlarca şey geçti,bir kadının hayatında devrim yaratmıştım,bütün alıştığı şeyleri değiştirmiştim,her şeyi yavaş yavaş öğrenecekti. Hayatına yavaş yavaş girecektim.Gözleri açıldı,Alyayla sarılıp ağladılar.Hala elini sıkı sıkı tutuyordum.Beni görünce tepkisi ne olacak diye içim içimi bitirirken beni gördü.

Ağzından belli belirsiz bir kaç kelime çıktı ve bayıldı.

Hiçbir şey anlamamıştım.