G.P

7.bölüm acı ve intikam

Multide: Yârel

Vurulanı merak ediyorsunuz değil mii? Ama vote-yorum da yok:(( Geç söyleyeyim mii? Ddhd :))
Ankara'dan selamlarr...

Suel hemen telefonundan ambulansı aradı. Ben de yerde yatmakta olan ve bu ambulans daha hızlı gelmesse belki de ölecek olan dostumun yanına gittim. Eliyle karnını tutuyordu. Ve canının acıdığı belli oluyordu.

"Dayan. Ne olur dayan."diye baş ucunda mırıldanıyordum. Benim de canım en az onun kadar acıyordu. Içimde ki acı ve intikam duygusu o kadar fazlaydı ki...

Ambulans geldiğinde onu yalnız bırakmak istemediğim için ben de onunla bindim. Hastaneye geldiğimiz zaman herkes koşuşturmaya başladı. Bu benim içimde panik duygusuna yol açıyordu. Ne yani bu kadar mı kötüydü durum? Gözyaşlarımı kontrol altına alamamaya başladım. Diğerleri de yanıma geldiler. Yüzlerine bakınca onlar da benim durumumdaydı.
Kahretsin bu doktor da bir gelmiyordu. En sonunda yaşlı ama dinç gözüken, gözlüklü bir kadın çıktı odadan. Tabi bizi görünce korktu. Ama çok olduğumuz için değil, baya saçlarımız filan dağılmıştı. Art arda sorular yönelttik doktor hanıma.

"Ee, durumu nasıl?"
"Çabuk söyleyin, bir şey olmadı değil mi?"
"Iyi o değil mi?"
"Dilinizi mi yuttunuz? Konuşur musunuz?"
Doktor iç çekti ve bize gözlerini devirdi.
"Bakın arkadaşınız olduğunu tahmin ettiğim kız çok kritik bir durumda. Biz elimizden gelenin en iyisini yaptık. Ama bundan sonrası ona bağlı. Yani kendisiyle savaş verecek. Yanına giremezsiniz. Sormak istediğiniz başka bir şey yoksa gidiyorum. Geçmiş olsun."

O gidince biz de rahatlamış bir halde koltuklara oturduk. Ortam çok sessizdi. Gergin de denilebilir hatta.

"O...o neden böyle bir şey yaptı?"diyerek sessizliği ben bozdum. Beren kafasını sallayarak konuştu.

"Daha ne kadar sürecek bu? Neden bizle oynuyor? Bazen düşünüyorum bunu. Acaba eskiden tanıdık mıydı diye, Geçmişin intikamını mı alıyor diye. Ama olamaz! Biz kötü bir şey veya başkalarını üzecek bir şey yapmadık."

"Bizden nefret ediyor olmalı."dedim. Suel anında dikleşti,

"Aklımda isimLER var aslında benim."dedi. LER kısmını vurgulamıştı. Hepimiz soru sorar bakışlar attık.

"Ceyda ve Simge... ihtimal var mı?" Tabi ya! Neden benim her şeye burnunu sokan ama önemli bir konuda yokmuş gibi davranan beynim bunu düşünmemişti?

"Ama onlar beraber gezerler. Yani psikopat olamazlar ki? Ayrıca o cırtlakların Aslı ile ne işi olur?"diyen Diren benim beynime kızmamı sonlandırdı.

"Bakın şuan da bunu düşünmeyelim. Biraz uyusak iyi olur."dedim. Hepsi kafaları ile onayladı. 5-10 dakkaya uyumuştuk bile. Beni uyandıran doktorların ve hemşirelerin koşuşturmasıydı. Ne? Hey bir dakka? Neden koşuşturuyorlar bunlar?

"Kızlar kalkın, ters giden bir şeyler var."dedim. Uyanmalarını beklemeden koridordan bir hemşire durdurdum.

"Ne oluyor? Niye koşturuyorsunuz?"dedim.

"7 numarada ki hasta fenalaştı. Daha fazla bilgi veremem bayan."dedi ve hızlı adımlarla gitti. Ne demişti? 7 numaralı hasta fenalaştı demişti. Hey! 7 numara mı? Orada vurulan arkadaşımız, Yârel vardı! Kızlar yanıma geldi. Bana noldu der gibi bakıyorlardı.

"Ya-Yârel" dedim kekeleyerek. 3'ünün de gözleri büyüdü. Ben ise gözlerimi odaya odaklamıştım.

"Her şey güzeldi. Yani belki Yârel için hâlâ risk vardı ama ameliyattan sonra 45-50 dakika bir şey olmamıştı hatta daha iyiye gidiyordu. Nasıl aniden böyle oldu? Birçok şeye veremediğim gibi buna da anlam veremiyorum."dedim kendi kendime mırıldanır gibi. Onlara dönüp konuştum;

"Acaba biri mi yaptı ki?"

"Bilmiyorum. Aa bak doktor çıktı!"dedi Suel. Hemen ayağa kalkıp yanına gittik. Biz ağzımızı açmadan doktor konuştu.

"Çok şükür durumu iyi. Nasıl olduğunu bilmiyoruz ama biri aletlerden birinin fişini çekmiş. Siz gördünüz mü?"

"Hayır. Şey biz...çok yorgunduk da uyumuştuk."dedi Beren utanarak. Doktor hafif tebessüm etti ve gitti. Neyse ki Yârel iyiydi. Oh çekerek geri oturdum. Ama içimi kemiriyordu bir soru.

Kimdi bu?
Yârel'e neden yapmıştı bunu? Aklımda ki isim psikopattı veya Aslı'ydı evet. Ama her anımızı nasıl biliyorlardı? Ve bugün bunu yapan yarın neler neler yapacaktı!?...