Alpha Travis

Kabanata 1

"Esguerra , aware ka na kung saan ka pupunta mamaya. Detention room, third floor and last room to the left." Pagkasabi ni Professor ay iniwan niya lang ako na naka busakol ang pagmumukha.

Third week pa lamang ng klase ay mayroon na ka-agad ako na violation. Bago pa lamang ako dito sa school ay mukha naman na mapupuno ko ng aking pangngalan ang log book sa detention room. Nakakahiya talaga, kilala ko na halos yung mga Professor dito na tambay din sa detention dahil magbabantay. 

Tumungo naman ako sa canteen at naghanap ng bakante na upuan. "Miss, that's my table." Ani ng babae sa aking likod.

Pagka-lingon ko ay medyo napahiya ako dahil bago pa lamang ako dito at puro kapalpakan na agad ang aking ginagawa, tapos wala pang tao na gustong makipag-kaibigan saakin. May something yata saakin na hindi talaga kaaya-aya.

"Ganon ba s—" Naputol ang aking sinasabi pati narin ang aking pag-alis ng aking gamit sa table dahil muli siyang nagsalita.

"No, If you want you can just seat with me. Besides, I don't have any company for today." 

"Thank you," At napangiti naman kaagad ako na parang ewan. Napansin niya yata ito kaya naman tumingin siya saakin na nagtatanong kaya naman napailing ako, "Ikaw pa lang yung nagyakag saakin na makasama sa table. They would either tell me to stay and they would leave or it's the opposite." Sabi ko sa babae at umupo narin siya saaking harapan.

She smiled sweetly at me. "Welcome. Are you new he— How stupid of me to ask an obvious question? Halata naman sa bracelet mo." She extended her hand at me and said, "My name is Tattiana and may I know what's yours?" 

"Sol Althea Esguerra. It's quite mouthful, I know. Just Althea would suffice." Hindi ko na talaga mapigilan pa ang bibig ko sa pagtatanong. Well, can you blame me? I was deprived of friends and some buddy to talk to here for almost three weeks now.

"But can I ask you about some things, Tattiana? " Kinakabahan kong tanong sakaniya.

"Cut the formality and just call me Tatty. And sure thing! I would love to answer some of your questions, kung kakayanin." Para siyang nasasabik na sagutin ang mga tanong ko. I can tell that she's not faking by just being attentive as to how she purely interact with me.

"Well, for starters I would like to know what's the meaning behind this bracelet?" Sabay taas ko ng kanang kamay ko upang mas lalong madepina sakaniya kung ano ang tinutukoy ko.

Binigay ito ng Registrar sa akin noong first day para 'raw may palatandaan sila ngunit hindi masyado saakin ipinaunawa ng mga ito kung para saan ba talaga ito.

"You see, labels here are important. So, if you're wearing 'that' kind of bracelet it means that you're a transferee, and you can't be here when the clock ticks at 6 o'clock in the evening," She clickled her tongue as to which she's finding some ways to decipher words, "Bawal ka 'rin na lumapit sa mga lalaking hindi na naka-bracelet because it's said on the diary, I know that you'll soon understand what I'm talking about." She said briefly.

For me, it's such a puzzle for me on how can they do this to the students. The rules, the way things work around here, and also these weird students have been keeping my mind array. Habang nasa kalagitnaan kami ng pagkain at pagku-kwentuhan ay bigla naman may kumalabog sa may gitna ng cafeteria. Saktong pagtingin ko ay ang pagbagsak naman ng isang patpatin na lalaki na naka salamin at ito'y naliligo na sa juice na galing sa kaniyang nahulog na tray.

Napatayo agad ako at agad na pumunta sa lalaking napaupo. It's the third time na makakakita ako ng ganitong eksena, I'm growing tired of it each and every passing day. I'm tired of doing nothing. Inalalayan ko ito ng mabuti at tinanong kung maayos lamang ito.

"A-Ayos lang ako, s-salamat pero baka ma—" Pautal-utal niyang turan at hindi na niya natatapos ang sasabihin ay mayroong dalawang lalaki na humawak sakaniya sa kwelyo at higitin pataas.

Hindi ko na kailangang pang magsalita kaya naman tinulak ko nalamang ang dalawa. My dad taught me to never lay hands on people without prior notice, but I guess, this is an exemption. They would always repeat this, if not dealt right away.

"Stay out of this, newbie." Ani ng isang lalaki na nasa gilid ng lalaking natumba pagkatapos tignan ang palapulsuan ko. I'm telling you, may something weird talaga sa mga tao 'rito.

Tinulak ko pa ng mas malakas ang lalaki sa kaliwa dahilan kung bakit nabuwag ito sa pagkaka kapit sa lalaki tsaka ko naman kinuha ang balika ng lalaki at itinabi saakin.

"Give him to us then we're going to let this one go. Missy, you don't know what you're getting yourself into." 

"Make me understand, then." Tanging nasabi ko rito bago nagsimula nang magingay ang mga tao sa cafeteria at lahat ng mga tao rito ay naka tingin saamin.

Pumunta naman ang dalawang lalaki sa aking gilid at ang isa ay hinawakan ang aking balikat. "You won't like it if the Alpha—" Hindi na natapos pa ng lalaki ang sasabihin ng biglang bumukas ang pinto sa gilid ng cafeteria at iniluwa ang lalaking may matalim na tingin at tila ba ay may hinahanap sa lugar.

"Alpha." Sabay-sabay na turan ng mga tao sa cafeteria at kasabay nito ang kanilang pagyuko.

The man standing on the door loudly growled and started sniffing in the air. But how can a person growl? Am I just imaging things due to what happened earlier? It's a big what the actual fuck  for me.

And dalawang lalaking nakatayo saaking gilid ay nanahimik din at doon na ako kumuha ng pagka-kataon na matakas ang lalaking kinakawawa nila. Ngunit tila alam na nila ang aking gagawin at ang tangi kong nagawa ay ang makalayo lamang ng ilang dipa sa mga lalaki kasama ang kanilang kinakawawa.

The growling sound is slowly becoming louder and louder. Napatingin naman ako sa lalaking nakatayo sa may pintuan at nang magtama ang aming mata ay tila ba nalulunod ako sa kaniyang binibigay na titig saakin.

His features where all foreign to me, but then a certain smell of musk erupted through out the whole cafeteria. There is a strong pull that's telling me to find where is it but then mas nanaig ang lalaki sa gilid ko.

Hinila ko ang lalai papalayo ngunit huli na ng marealize ko na natapakan ko ang juice na natapon ng lalaki. The last thing that I can remember is that the man that suddenly came inside the cafeteria was watching me intently, until darkness consumed me.