ACI

5.BÖLÜM

Sabaha kadar müzik dinledim. Kendimi iyi hissediyordum. Kafeye gittim Elif daha gelmemişti. Patronumla aram iyiydi  arkadaş gibi davranıyordu. İyi ve dürüst biriydi. Patrona bana kalıcak bi yer bulur musunuz?diye sordum o da bana Ceyda'nın da ev arkadaşı aradığını söyledi. Ceyda da bu kafede çalışıyordu. İyi bi kıza benziyordu ama ona bi türlü güvenememiştim. Patronum benim yerime Ceyda ile konuştu ve Ceyda kabul etti. Bugün iş çıkışı Ceyda ile beraber  eve gidecektik. Elif de kafeye geldi. Gelir gelmez onunla sarıldık. Olan bitenleri Elif'e anlattım. Elif de çok üzülmüştü. Bana sadece "takma kafana güzelim böyle olacağı
belliydi"dedi ben de"aynen "dedim ve iş saati başlamıştı. Önlüklerimizi giydik ve çalışmaya başladık. Gözlerim bana savaş açmıştı sanki. Her an kapanabilirlerdi. Buna engel olmak için sabahtan akşama kadar 6 bardak kahve içtim ama vücudum çok yorgundu. İşler bitmişti bavullarımı almamda ceyda yardım etti. Elif'i öptükten sonra eve gittik. Ev 2+1 di. Evin içerisine girdiğimizde Ceyda " evine hoşgeldin"dedi ben de ona güldüm ve evi incelemeye başladım. Evi eşyalarıyla beraber tutulmuştu. Benim odamda fazla birşey yoktu. Yatak,dolap,perde ve bir de kitaplık. Ev çok da küçük değildi. Mutfak biraz küçüktü diğer odalar normaldi. Bavulumu yerleştirmeye Ceyda da
yardım etti. Son güzel bi duş aldım. Aklımda Ceyda vardı. İyi birine benziyor olması onu iyi yapmazdı. Kimseye güvenim yoktu benim. Kime güvendiysem arkamdan işler çevirmişti. O yüzden dikkatli davranmam gerekiyordu. Duştan çıktıktan sonra Ceyda'nın yanına gidip "ben yatıyorum iyi geceler" o da bana bakıp "sana da iyi geceler  canım"deyip gülümsedi. Odama gidip pijamalarımı giydim ve saçlarımı taradım sonra da bağladım. Derin bir uykuya daldım. Sabah uyandığımda huzurluydum. Ceyda kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu. Uzun zamandır ilk defa hazır bi kahvaltı sofrasına oturucaktım. Üzerimi değiştirip yeniden mutfağa  gittim.
"Ceyda masa çok güzel görünüyor"

"Önemli değil her sabah yaparım alışkınım ben"

"Cidden mi ben hiç alışık değilim hazır sofraya oturmaya"

"Alış yavrum "

"Çok sağol Ceyda"
Yüzümde değişik bi gülümseme vardı. Bu herkese normal gelebilir hatta bana abartma falan denilebilir ama ben kendimi bildim bileli evdeki tüm yemekleri ben yaparım. O yüzden bana anormal geliyordu işte. Güzel bi kahvaltı yaparken saatin kaç olduğunu farketmedik tabii. Hemen
ortalığı toplayıp evden çıktık. Ev kafeye yakındı. O yüzden çok aceleci davranmıyorduk. Kafeye vardığımızda  Elif de gelmişti. Ve kötü gözüküyordu. Galiba ailesiyle yine kavga etmişti. Ben ise dün gece ilk defa kafamı yastığa rahat yaslamıştım. Elif'e sarıldım ve ne olduğunu sordum o da bana her zaman ki şeyler diyip geciştirmişti. İşler bittiğinde Elif'e "iyi misin canım" diye sorduğumda Elif'in gözlerinde ki endişeyi gördüm.
"İyiyim sağol."

"Bak birşey olursa ara beni tamam mı ben senin her zaman yanındayım."

"Biliyorum canım."

"Kendine dikkat et."

"Tamam sende."
Eve doğru giderken içimde tuhaf bir endişe vardı. Elif'i yalnız bırakmak hiç içimden gelmiyordu. Eve gittiğimizde Ceyda birşeyler hazırladı. Masaya oturdum ama adeta yemekle oynuyordum. Canım hiçbirşey istemiyordu. Biraz atıştırdıktan sonra masayı topladım. Ceyda'ya yatıcağımı söyleyip odaya gittim. Ama hala içimde endişe vardı. Tam yatacakken telefonum çalmaya başladı. Arayan Elif'di.
"Bak şimdi beni iyi dinle tamam mı?"

" Dinliyorum hadi."

" Bak babam annemi öldürdü. Ve şuan ne yapacağımı bilmiyorum. Lütfen bana yardım et."
Sesi çok berbat geliyordu, endişelenmişti ve annesi onun yanında öldüyse onu öyle görmek Elif'i mahvetmiştir.

"Elif bak ben şimdi polisi arıyorum sen de hastaneyi ara. Ben şimdi çıkıyorum yanına gelicem."

Elif'in sesi titreyerek çıkıyordu. Tek birşey diyebilir di.
"Tamam."
Telefonu kapattı ve bende hemen polisi arayıp ihbar verdim. Bir yandan da hazırlamaya başladım. Ceyda'ya hiç birşey demeden evden koşarak Elif'in olduğu yere gittim. Eve girdiğimde Gökçe abla yerde yatıyordu. Elif annesine bakıp ağlamaya devam ediyordu. Görüntü  berbattı. Çünkü halı kan olmuştu.
Bunu nasıl yapmıştı bu adam? Alkol kullandığını biliyordum ama bu kadarı fazlaydı. Elif'in sakinleşmesi için ona sarıldım.
"Sakin ol, hastaneyi aradın mı?"
Kollarım da adeta küçük bir kız vardı . Masum, hiçbir şeyden haberi olmayan o tatlı kız şimdi hıçkıra  hıçkıra ağlıyordu. Bir yandan da kollarım  da titriyordu. Aradım birazdan gelir demesiyle siren sesleri gelmeye başladı. Kapı açıktı ve içeri girer girmez Gökçe ablayı alıp sedyeye yatırdılar ve ambulansa götürdüler. Biz de onları takip ettik. Polis de gelmişti Cemal abi ortalıklarda gözükmüyordu. Büyük ihtimalle kaçmıştı. Polisler cinayetin işlendiği eve girdiler ve bizi eve
almadılar. Ambulans Gökçe ablayla gitmişti. Biz de polisle konuştuktan sonra taksiye binip hastaneye gittik. Elif'in ayakta kalacak hali yoktu. Canım benim annesini öyle gördükten sonra bir daha hayata nasıl tutunabilirdi ki. Bana sarılmış hala ağlıyordu. Acı çekiyordu ben de ona sarılıp ağlamaya başladım. İkimiz de böyle bir hayatı hak etmiyorduk. Ben daha bir kaç gün önce evden atıldım. Elif'in ise babası annesini öldürmeye kalktı. Elif bana birşeyler  demeye çalışıyordu ama sesi çok boğuk gelmeye başladı. Elif' e "kuzum dediğinden birşey anlamıyorum, sil şu göz yaşlarını."
derken bende kendi göz yaşlarımı silmeye başladım. "Dün annemle
babam kavga etti. Hem de benim yüzümden bugün de olanlar oldu işte." derken suratıma bile bakamıyordu Elif. "Neden senin yüzünden olsun ki saçmalama " Üstüne gitmeyi istemiyordum ama eğer suçu kendi üstüne atarsa kendini bir daha hiç iyi hissedemez di. "O gün yemekleri ben yapmıştım ve az çok bilirsin nasıl yemek yaptığımı babam da sinirleişti işte. Bu kıza kaç kere yemek yaptırma demedim mi falan demeye başladı." Anlatırkengöz yaşlarına hakim olamıyordu. Konuşmasında bir ara durdu, derin bir nefes aldı ve devam etti. Bugün de eve içtikten sonra gelmiş annem de dün sinirlendi yemek yapmadı benim yaptığım
yemekleri görünce annenin boğazını sıkmaya başladı." Daha fazla devam edemedi hıçkırıklarla birlikte ağladı. Bende ona eşlik ettim. Aslında ona moral vermem gerekiyordu ama ben bile dayanamamıştım. Gökçe abla benim annemden daha anlayışlıydı, daha güler yüzlü bir kadındı. Ama Cemal abi dediğim dedikti .Dediği olacaktı. Yoksa her yeri kırar geçiren bir adamdı.