Star wars rebels fan-fictie: Oude Vrienden

Hoofdstuk 25

Wow hoofdstuk 25 dat gaat hier wel lekker he

btw voor mensen die verward zijn schuin gedrukt is Light en zwart is Dark. normaal is gwn Ezra of zo.

~starloverrebel out

________________________________________________________

Ezra POV
Ik wist dat ik enkel mijn ogen moest sluiten en de herinnering aan die vreselijke dag naar boven moest laten komen. Die twee zagen toch alles wat ik dacht.

Ik werd in de herinnering getrokken.

"Eggie!"

Een ISB agent hield zijn blaster tegen haar hoofd. "Ik ben jullie en al de problemen die jullie brengen meer dan zat."

"Nee stop! Laat haar gaan! We doen alles!" smeekte ik en viel op mijn knieën. Ik schaamde me zo. Ik die smeekte. Op mijn knieën. Bij een ISB agent.

"Ik wil maar een ding en dat is jullie weg uit deze straten." Ik wist wat hij ging doen. "En dat kan maar op één manier." Hij haalde de trekker over.

Eglantines slappe lichaam viel op de grond.

Eggie...

Nee...

Toen gebruikte ik het weer, datgene waar we met zijn vieren zo hard aan hadden gewerkt om het voorgoed weg te krijgen.

Ik zag de ISB agent naar achter strompelen, zijn gezicht een masker van angst.

Hij greep naar zijn keel en ik begon hem langzaam te stikken.

Ik werd uit mijn herinnering gehaald en opende weer mijn ogen. "Oe oe. Hier kom ik."

Samen met Light keek ik Dark kwaad aan. Hij keek een beetje verlegen. En dat is dus degene die de Duistere kant vertegenwoordigde. "Ga maar gewoon verder."

Ik sloot mijn ogen weer.

Twee figuurtjes verschenen weer op mijn schouders. Het ene zat op het andere. Dark had Light vastgebonden en een prop in zijn mond gestopt. "Dood hem! Nog iets fijner knijpen! Ja mooi." Hij deed alsof hij een traan moest wegpinken. "Ze worden zo snel groot."

De ISB agent viel dood op de grond. Een tevreden glimlach verscheen op mijn gezicht. "We are back baby!" juichte Dark. "Hey Darkie je moet me niet doof juichen." Grinnikte ik.

"Hehe sorry. Word gewoon snel enthousiast."

"Ezra!" riepen twee mensen achter me.

Kanan POV

"We hadden afgesproken, maar we waren iets te laat geweest en onderweg naar daar kwamen we hem tegen."

Ik had Maia eindelijk kunnen overtuigen om ons wat meer te vertellen.

"Toen zagen we dat Eglantine dood op de grond lag naast een ISB agent. Meteen wist ik dat hij terug was. Hij stelde ons schuldig dat Eglantine dood was. En hij liet ons achter. We hebben hem gezocht de hele volgende dagen. We kwamen hem terug tegen en hij was Dai aan het wurgen dus gaf ik hem een harde klap met een deksel van een krat. Toen hij wakker werd, was hij weer de oude. Op het in het hoekje zitten na."

"Nou was dat nu zo moeilijk?"

"En het bewijst nogmaals dat we hem moeten neerslaan."

"Er word niemand neergeslagen!" schreeuwde heel de Ghost crew te samen.

Ze kruiste haar armen over elkaar. "Tsh."

"Maar nu heb je nog niet alles vertelt." Ik wist dat ze iets verborgen hield.

"Jawel!"

Ik stak mijn handen in de lucht als een overgevend gebaar. "Weet je jullie mogen verder proberen, maar ik geef het op!"

Ik liep naar mijn kamer en plofte op mijn bed neer. Och waarom is het leven van een rebel zo zwaar.

Ezra POV
"Nou tevreden?"

"Jep, nu sta ik weer een punt voor. 1-2 voor mij sukkel!"

Hij had gelijk. Ik voelde de angst om terug zo te worden, maar toen realiseerde ik iets. Als zij twee hier al waren, was het al te laat. Dark had elke keer weer vuile steken uitgehaald en elke keer had hij weten te winnen van Light. Het was hopeloos.

"Niet zo gaan denken." Light legde zijn hand op mijn kaak. Ik keek hem aan, mijn ogen waren gevuld met tranen. "In die paar jaar te hebben opgesloten in je hoofd, heb ik wat ontdekt. Ga naar beneden."

Ik keek hem verward aan, maar hij gaf me een aanmoedigende blik dus stond ik recht, schoof de tafel weg die op het gat stond en daalde de ladder af.

"Wow wow. Wat zijn we van plan? Hier weet ik niets van."

"Zet aan." Light gebaarde naar het toestel dat mijn ouders gebruikten voor hun uitzendingen. Ik slikte en drukte met een trillend hand op de aan knop. Een boodschap begon te spelen. Over die dag...

Maia POV

De crew had me volledig losgemaakt en ik denk dat ze het meteen hadden gewenst dat ze het niet hadden gedaan. Ik ging ervandoor, liet me van de ladder glijden die naar de cargo ruimte leidde en liep zo de Ghost uit.

"Kanan!" riepen stemmen binnen in het schip.

Ik liep zo snel als ik kon naar waar ik dacht Ezra te vinden.

Ik hoorde de rest al achter me aan lopen. Was ik blij dat ik een goede conditie had.

En mijn drang om Ezra terug te krijgen, speelde ook een rol.

Ik ging nog sneller lopen.