Aşkın Günlük Hali (Askıda)

Bölüm 1: Vazgeçme Duygusu

Lütfen müziği açarak okuyunuz.

***

Sevgili günlük

Bu günün de diğer günlerden pek bir farkı yoktu. Her zaman ki gibi alarmımın sesiyle kalkıp hazırlandım ve okula gittim. Sürekli olarak yaptığım ve günlük rutinim haline gelen pastaneye uğrayarak poğaça limonata ikilisinden aldım. Yolda ,aldıklarımı yedim ve okula vardığımda bir banka oturup onu gözetledim. Gelmişti. Yine her zaman ki bankında oturuyordu ve arkadaşlarının anlattığı şeylere cevap verip, gülüyordu. Yanında,omzuna başını koymuş Ceyda vardı. Bu görüntü her ne kadar canımı yaksa da onları izlemeye devam ettim. Ben buydum işte. Onlar kendi yarattıkları film de rol alırlardı ben ise sadece onları izlerdim. Sıradan bir kızdım ben. Asla onun yanına yakışamayacak sıradan güzellikte olan , hatta çirkin tabirine uygun bir kız. Evet evet kesinlikle çirkin. Yanında Ceyda gibi güzel ve popiler kızlar varken benim gibi bir kızı neden sevsin ki. Canımı yakıyordu. Onun beni asla sevemeyeceği ihtimali canımı yakıyordu. Ama yapabilecek bir şeyim de yoktu. Yangından kurtulmak istediğim için sığındığım bir limandı o. Belki bir umut deyip çıktığım bu yolda ölmek üzereydim. Yardımıma koşacak kimse de yoktu. Ölüyordum. Gün geçtikçe ölüyordum. Hem ailevi meselelerim hem de Poyraz üst üste gelince vazgeçesim geliyordu. Mücadele etmekten vazgeçesim geliyordu. Sadece bir ışık lazımdı bu karanlık yerden kurtulmam için. Sadece bir ışıkla yolumu bulabilir karanlıktan ve yangından kurtulabilirdim. O zaman sığınmam gereken bir limana da gerek kalmazdı. Ama ... Yoktu işte.

Ders zili çalınca banktan kalkıp okula girdim. Dolabımdan ders programına uygun kitaplarımı alıp sınıfıma geçtim. Sırama oturup ders hocamızın gelmesini bekledim. Hoca geldiği gibi derse başlayınca bende dersi dinlemeye başladım. Daha sonra tenefüslerde falan hep Poyraz'ı gözetledim gizliden. En yakın iki arkadaşım iki günlük raporları olduğu için okula gelmemişti ve ben kendimi daha çok yalnız hissettim. Ben de yalnız hissettikçe onu izledim.