Aşkın Günlük Hali (Askıda)

Bölüm 11: Yıldız

Multimedyadaki müziği dediğim yerde açınız.

Kapının çalmasıyla boy aynasının karşısından çekilip kapıya gittim ve kapıyı açtım. Karşımdaki kişiyi gördüğümde kapıyı ona doğru itip eve geri girdim ve odama çıkmaya başladım.

Kolumun tutulmasıyla dengemi sağlamak amacıyla aşağıya inip Poyraz'a sertçe baktım.

"Ne var?"

Kaşlarını çatıp ellerini saçlarıma attı ve ellerini saçlarımda gezdirdi.

"Saçların... Saçlarına ne yaptın böyle?" Dedi sertçe.

"Gördüğün gibi kestim." Dedim geri çekilip kollarımı boşlukta sallandırırken.

"Neden?"

Tebessüm ettim.

"Canım istedi."

Poyraz'a arkamı dönüp merdivenlere yöneldim.

Belimin tutulmasıyla sırtımın duvara çarpılması bir oldu. Ağzımdan bir inleme kaçarken gözlerimi kapattım.

"Elçin ne bu tavrın?" Dedi kolunu duvara yaslayıp beni kendisiyle duvar arasında sıkıştırırken.

"Sanane!"

"Elçin!"

"Ne Elçin ne? İstediğin zaman benim kalbimi oyuncak gibi kullanamazsın. Ne ben ne de kalbim senin oyuncağın değil." Dedim onu itmeye çalışırken.

"Seninle oynamıyorum." Dedi kaşlarını çatıp gözlerimin en derinine bakarken.

"Benimle oynuyorsun lanet olasıca pislik adam." Derin bir nefes aldım ve Poyraz'ı tekrardan itmeye çalıştım.

"Seninle oynamıyorum." Dedi her heceyi bastıra bastıra söylerken.

"Dün akşam Ceyda'nın yanındaydın."

Gözlerinin en derinine bakarken kırgınlık gördüm. Bu kırgınlıkta neyin nesi? Kırgın olan biri varsa benim, o değil.

"Evet." Dedi doğruyu söyleyerek.

"Ona sarıldın."

"Evet."

"Ben seni aradığımda telefonu o açtı."

"Evet." Dedi tekrardan kafasını yere eğerken.

"Benimle oynadın işte!" Dedim onu bir kez daha iterken.

"Onun yanındaydım, evet! Ona sarıldım, evet! O telefonu açtı, evet! Ama seninle oynamadım. Bu kadar kötü bir insan değilim."

Gözlerimi yere eğip gözyaşlarımı saklamaya çalıştım.

"Ben dün yukarıda, odamda delicesine ağlarken sen Ceyda'nın yanındaydın. Ben saçlarımı senin yüzünden omuzlarımda keserken sen Ceyda'nın yanındaydın. Ben kandırılmanın verdiği eziklikle başa çıkamazken sen Ceyda'nın yanındaydın. Benim değil, Ceyda'nın!"

Bu sefer tüm gücümle ittim ve duvarla onun arasından kurtulup merdivenlere oturdum.

"Üzgünüm." Dedi duvara sırtını verirken.

"Üzgün olman hiç bir şeye yaramıyor."

"Saçına neden kıydın be güzelim?" Dedi duvardan ayrılarak önüme oturup bana anlamlandıramadığım gözlerle bakarken.

"Ben dün akşam sadece saçlarımı kesmedim Poyraz. Ben dün akşam umutlarımıda kestim."

Ellerimi avuçlarının arasına almak istediğinde ellerimi çektim ve isteğinin gerçekleşmesine engel oldum.