Gecenin Mavisi |TANITIM

Tanıdık Gözler

Giderken bana nasıl baktığını asla unutamayacağım galiba. Buruk gülümsemesiyle yüzüme üzgün üzgün bakmıştı, beklemekten başka yapacak hiçbir şey yoktu. Artık yeni bir hayatım olucaktı, hayatımda yeni başlangıçlar olucaktı... Eve geldiğimizde gözlerim fal taşı gibi açılmış etrafa bakınıyordum, bu inanılmazdı sanırım rüyadaydım. Böyle ev mi olur? Bana göre resmen saraydı! Fakat bu sadece dışını gördüğüm zaman verdiğim tepkiydi acaba içeri girince nelerle karşılaşacaktım. Bay Akay'ın sesiyle gözlerimi evden ona doğru çevirmiştim.

''Yeni evine hoş geldin Gece, artık burada gördüğün her şey bizim olduğu kadar senindir de tadını çıkart'' Zoraki gülümseyerek ''Teşekkür ederim'' Demekle yetindim. Ne diyecektim baba mı? Bayım mı? Efendim mi? Gerçekten ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu ama sanırım Çağın gelene kadar idare edebilirdim. İçeri girdiğimizde bir sürü çalışan kapıda bizi bekliyor gibi gözüküyordu

''Efendim hoş geldiniz, bayan..'' Bir saniye bayan mı? Ben mi? ''Bayan Gece'nin odası hazır isterseniz eşyaları ben yukarı çıkarabilirim?'' Bayan Akay hayır anlamında işaret ederek ''Ben hallederim Güler sen işine bak'' Güler başıyla onaylayıp içeri gitmişti, diğer çalışanlarda onun peşinden ilerlemişlerdi. Bayan Akay'da bana doğru dönüp nazikçe eliyle merdivenleri işaret etmişti. Ev devasaydı, henüz incelememiştim ama her yerde pahalı tablolar, biblolar ve evi daha da zengin gösteren muhteşem bir koltuk takımı vardı. Her şey yerli yerinde ve düzenli bir şekilde, titizlikle yerleştirilmiş gibi duruyordu. Merdivenleri etrafı süze süze yavaş adımlarla çıkarken sonunda üst kata varmıştık. Burada geniş bir koridor vardı 'bir insan burada nasıl kaybolmaz' diye düşünmekten kendimi alıkoyamadım.

''Tatlım, benimle beraber gel seni odana götüreceğim''

''Peki Bayan Akay''

Küçük bir gülümsemenin ardından ''Bu kadar resmi olmana gerek yok artık aynı ev içerisinde yaşayacağız. Bana Esin diyebilirsin''

Ne kadarda güzel bir ismi varmış ama benden yaşça büyük birine adıyla mı hitap edicektim? Neyse ki bundan başka düşüneceğim birçok şey vardı misal benim buraya nasıl alışacağım konusu gibi. Nazik bir tavırla ''Siz nasıl isterseniz'' Diye cevap vermekle yetindim. Odaya girdiğimizde kocaman beyaz bir prenses yatağının krem rengi duvarlara ne kadarda uyumlu olduğunu fark etmemek elde değildi. Her şey yepyeniydi. Dolaptan tut kitaplara kadar.. Bu muhteşem oda artık benim miydi şimdi.. burası inanılmaz! İçimdeki hüzün, mutsuzluk bir anlığına gitmişti.

''Burası benim odam mı şimdi?''

Gülümseyerek dolaba yöneldi ''Bunlar daha hiçbir şey, gel de birde dolabına bak bakalım yeni kıyafetlerini beğenicekmisin. Hepsini ben seçtim gerçi tam tarzını bilemediğimden her şeyden karışık bir şekilde aldım ama en iyilerini seçmeye çalıştım.''

Bende onunla beraber dolaba yöneldim büyük bir heyecanla açmasını bekledim. Gerçekten çok merak ediyordum. Dolabı açtığında cıvıl cıvıl bir sürü kıyafetle karşılaştım. Elbiseler, etekler, şortlar hepsi çok düzenli bir şekilde bana bakıyorlardı. Ben kaç senedir aynı kıyafetleri ve aynı bir iki çift ayakkabıyı giyip duruyordum. Bunlar gerçekten muhteşemlerdi.

''Be-ben ne diyeceğimi gerçekten bilemiyorum'' İçimdeki heyecan nedendir bilinmez birden sönüvermişti. ''Ama bunlar çok pahalı şeyler, ben kendi kıyafetlerimle yetinirim bu kadar şey çok fazla''

''Benim hiç çocuğum olmadı ama sonunda evimizde bir ses daha olacağı için çok mutluyum. Bunların hepsini sana aldık biz, öyle düşünme lütfen sen burada misafir değilsin ki sende bu evin bir parçasısın artık'' Tam bir anne şefkati vardı onda, çok sıcakkanlı bir insandı. ''Siz öyle diyorsanız'' Küçük bir gülümseme yarattım minik suratımda oda bana aynı şekilde gülümseyivermişti.