Gece sabaha kadar gözüme uyku girmemişti. Aklımdan Talha'nın söyledikleri hiç çıkmıyordu. Mutluydum evet ama şaşkındım.
Hayatımda ikinci kez bu kadar heyecanlanmıştım. İlki mi? Hemen onu da anlatayım:
İki yıl öncesi. Çok kalabalık bir ortam... Ellerinde valizlerle, çantalarla bir sağa bir sola koşuşturan insanlar var. Uçağın kalkacağını anons eden görevlinin sesi her yerde yankılanıyor. Burası havaalanı. Yeni hayatımı başlattığım nokta. Buralardan kaçmak gitmek için çok sebebim var. Sırlarım var...Hepimizin hayali değil mi ?Yeni bir şehir,yeni bir hayat...
Bundan bir hafta önce kendime sorduğum bir soru ile soluğu burada aldım. Evet, belki ani ve delice bir karar ama mutluyum... Hepimiz hayal kurarız ama o hayalimizi gerçekleştirmek için ne yaparız? Şansa inanırız ama şansı kendimiz yaratmayı seçmeyiz...
Ben de hayallerimin peşinden koşup, sesimi dünyaya duyurmak için bir adım atmıştım... Kimseye haber vermeden İzmir'den kaçıp, İstanbul'a -hayallerimin şehrine- yola çıkmıştım. Evet kulağa fazla cesurca gelebilir belki de tuhaf ama başta demiştim ben tuhaf, deli ve cesur bir kızım...Bu duruma artık alışın.Neyse burayı geçelim...
Şuan havaalanında uçağımın gelmesini bekliyorum. Tabii annemden çaldığım bir miktar para ile... Çalmak ağır oldu sanırım kısa bir süreliğine ödünç aldım diyelim. İzmir de birçok hukuk fakültesini burslu olarak kazanmıştım ama ben hayallerimin peşinden koşmaya karar vermiştim sonuçta bu benim hayatım ve benim dünyamdı. İstanbul'a yerleşip, bir ajansta işe başlayacaktım. En güvendiğiniz insan size yalan söylediğinde kalbiniz atom parçacıklarına ayrılır ve ona nefret duymaya başlarsınız. Ben de İzmir'e karşı nefret doluydum ve sırlarımı geride bırakıp yeni hayatıma yelken açıyordum.
Yarım saatten fazla bir süredir uçaktaydım. Kafamda yüzlerce soru ile... Aşağıdaki neredeyse gözükmeyen binaları izliyordum. Birkaç saat süren yolculuğum ve içimde bir türlü bitmek bilmeyen heyecanım ve korkumla başbaşaydım. İstanbul'daydım. Doğduğum ama hiç yaşamadığım şehirdeydim. Büyümeye gelmiştim... Heyecandan çarpan kalbimle başbaşaydım. Sakin olmalıydım, doğru hayatı seçmiştim ve kendime gelmeliydim. Derin bir nefes alarak kendimi telkinledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bende Kalp Var! (KİTAP OLDU) #Wattys2018
Teen FictionGizli bir şey yapıyordum ve korkuyordum. Ne kadar tedbirli olursam olayım dışarıda hep kötü bir şeyler olacakmış gibi geliyordu. Yolları kapatacak, haberleşmeyi engelleyecek bir doğal afet gibi, 5.6 şiddetinde yaşanacak bir deprem gibi, ani bir darb...
