-Nasıl bir erkek bu kadar güzel olabilir ? Bu kadar güzel kokabilir? Cesaretin kırıntısı yok bende sen yanımda olmayınca.. Yanımda olsan ne güzel severim seni ben.. Benim sevgim ikimizede yeter Güzelim.. Ben hep seven taraf oldum zaten yanımda olacaksan daha da çok severim ben yeterki yanımda ol eskisi gibi .. Adımı söylediğinde hisettiğim duyguyu her zaman yaşamama izin ver bunları uyanıkken söylemeliyim sanırım ama dedim ya cesur değilim ben... Geçen düşündüm ben niye bu kadar seviyorum diye niye unutamkyorum diye. Kook herkes kalbimde bir yere sahipken sen oraya bir dünya kurdun... Bu yüzden vazgeçilmezimsin vazgeçemediğimsin...
******************************
Kook'un agzından -
Bu kadarını yaşamayı haketmiş miydim? Şimdi kollarında olduğum adam benim yüzümden ağlarken elimden bir şey gelmemesi ne büyük ironi ne demeliyim ne yapmalıyım hiç bir fikrim yok. Tek bildiğim dokunuşlarına ,gülüşüne, ses tonuna, aşık olduğum adamı kaybetmek istememem , hayır şu lanet olası içi çürümüş dünyada herkesin bir dileği var benimkide bu adamın her zaman yanımda olması neden bu kadar zor. Çocukluğumdan beri ilk kez bu adamla mutlu oldum ben, o içimdeki parçalara ayrılmış kalbi birleştirip tekrar atmasını sağladı.
Bir gün gerçekten aşık olursam bunu fark etmem bile diye düşünüyordum tabi o zamanlar aşk denilen duygunun bu kadar yoğun olduğunu bilmiyordum bu kadar acıttığını..
Şuan yanımda uzanan adama her dokunuşumda kipriklerine kadar titremesi beni deli ediyordu , onun üzerinde böyle bir etkiye sahiptim işte aşk oydu , onunla olmaktı, onun benim olmasıydı.
Kafamı yavaşça göğüsünden çektim ağlamaktan şişmiş olan gözlere kilitledim gözlerimi, kafasını çevirip sildi gözlerini.
-O-hh uyandırdım mı?
Sesi bir şeyler yaparken ailesine yakalanan çocuklar gibiydi altında ne kadar acı varsada yansıtmıyordu. Seviyordum onu , benim için böylesine güçlü oluşunu onun yerinde olsam çoktan vazgeçmiştim yaşamaktan, nefesiniz yanınızda değilse zaten bedene ne gerek var öyle değil mi ?
Bakmaya doyamayacağım güzel yüzünü ellerimin arasına aldım. Baş parmağımla gözünden hala ısrarla akan yaşları sildim , okşadım her zerresini beynime kazımak istiyordum her halini , her hareketini..
-Hayır, se-sen değildin kendim uyandım.
Sesimi titretmemeliydim o zaman gitmezdi , aklı bende kalırdı ben artık beni düşünmesini istemezken..
-Kook..
Sadece böyle seslensede ses tonu bakışları her şeyi anlatıyordu. İkimiz içinde konuşmaya gerek yoktu çünkü ağzımızdan çıkacak her kelime bakışlarımızın yanında kifayetsiz kalırdı. Tekrar dudaklarını araladı konuşmasını istemiyordum , acıtıyordu.
Güzel dudaklarına parmağımı bastırdım. Dudak kıvrımlarının üzerinde parmağımı gezdirdim.
-Kalk artık Tae hımm ! Ait olduğun yer burası değil.
Biliyorum yürek yemiş falan gibiyim bu cesaret nerden geliyor hiç bir fikrim yok ama hayatı bensiz daha iyi olacak benim ise durun bi saniye benim onsuz bir hayatım yokki.
İkimizde yatakta oturur pozisyondaydık. Pembe saçları dağılmış gözlerini ise hala zor açık tutuyor gibi görünüyordu altlarında siyah halkalar vardı. Hala söylediğimi idrak etmeye çalışıyor gibiydi dudakları hafif aralıkta gözleri ise beni bırakma diye yalvaran çocuklar gibi bakıyordu .Tüm bunlara rağmen o kadar güzeldi ki..
Yataktan kalkıp çıkışa doğru ilerledim. Mükemmel gecenin boktan sabahı , ama Tae zorunda olduğumu bil tamam mı ?! Hep filmlerde böyle sahneler olurdu hani kız kanser olup çocuk anlamasın diye ondan ayrılır uzaklara falan giderdi hep derdim ne kadar saçma bencilce , ama şimdi anlıyorum ne kadar çok seviyorsanız o kadar daha kolay bırakıyorsunuz çünkü onun yanında kaldığınızda onun acı çekiceğini biliyorsunuz , benden size tavsiye aşık olmayın..acıtıyor.
