Sihirli Okul

11-İtiraf

        Sabah kalktığımda gözlerimi açmak istemiyordum.Pencereye doğru yürüdüm.Bir zamanlar küçük kalbimle aşık olduğum yakışıklı komşum yaşıyordu karşı evde.Sonra kuzenim geldi.Bende de suç vardı aslında kuzenimin aşık olduğu kişiye aşık oldum.Yanlış yaptım.

       Dün Çağan'ın beni öpmesinden sonra yıkılmıştım resmen.Nedenini bende anlamamıştım.Aslında istediğim bu değil miydi?Onun bana aşık olması.Beni düşünmesi.Ama o bana aşık olmadı.Sadece benim ona olan aşkımı kullandı.

        Sonra o tekrar geldi.Orçun.Ben öyle sanmıştım.

"Orçun?"

"Ben Orçun değilim Duru.Onun kopyası."Daha çok ağlamaya başladım.Kendimi Orçun'a ihanet etmiş gibi hissediyordum.

"Beni eve götürür müsün Orçun'un kopyası?"Orçun'un kopyası beni kucağına aldı ve evime getirdi.Onun kokusu vardı.Orçun'un kokusunu içime çektim.Özlemiştim.Ama geri gelmeyecekti.

Orçun'un kopyası beni yatağıma yatırdıktan sonra gitti.Dün ağır şeyler yaşamıştım kısacası.

Ben dün yaşadıklarımı düşünürken Güney odaya girdi.

"Off.Çık dışarı Güney.İnan seninle konuşacak halim yok."Arkamı dönünce elinde bavul olduğunu farkettim.Ben bir şey söylemeden o konuştu.

"Gidiyorum zaten Duru.Antalya'ya geri dönüyorum.Size bu kadar rahatsızlık verdiğim yeter."Sadece gülümsedim ve gözüm yaşlarla doldu.Ne olursa olsun o benim kardeşimdi.

"Kardeşim."diyerek yanına gittim ve ona sarıldım.O da beni kollarının arasına aldı.

"Duru.Her ne kadar farklı anneden olsak ta ve ben sana abilik yapamamış olsam da bir abin olduğunu bil.Ne zaman zor durumda kalırsan,buradan uzaklaşmak istersen telefon açman yeterli."

"Seni seviyorum abi."dedi.Böyle duygusal konuşmalardan hoşlanmadığı belliydi.Kapının önüne gelince el salladı ve kapıyı çarptı.

Belki sorun bendeydi.Ön yargılarım yüzünden insanları kendimden itiyordum.Tekrar pencereye yaklaşınca Orçun'un kopyasını gördüm.Demekki o hala o evde yaşamaya devam ediyordu

Bana gülümsedi ve yanına çağırdı.Onunla konuşmak iyi gelebilirdi.Yeşil şortumu ve yeşil-mavi ekose gömleğimi giydim.Gecikmeden aşağıya indim.

Onunla konuşmak gerçekten iyi gelmişti.Sanki Orçun'un ta kendisiyle konuşuyordum.Kaldırımda oturup konuştuktan sonra ayağa kalktım.Orçun bana sarıldı.Yine gerçek Orçun aklıma geldi fakat bu sefer gözlerimin dolmasını engelledim.Orçun'a sıkı sıkı sarılmışken arkamda birinin olduğunu farkettim.

Çağan gelmişti.Onu görünce hemen oradan uzaklaşmaya başladım.O da peşimden geliyordu.Arkamı döndüm ve "Peşimden gelme"dedim.O peşimi bırakmak yerine sokağın ortasında önüme geçti ve bağırdı.

"Seni seviyorum Duru."Ama işin kötüsü Eda'da sokağın başında şaşkınlıkla bize bakıyordu...