KARANLIĞIN IŞIĞI

TATLI BELA 6. BÖLÜM

Sıcaklığını tenimde hissederken büyüsü bir kaç santim benden uzaklaşıp gözlerime baktı "özür dilerim kendimi kaybettim sadece. Bu öylece bir şeydi unut tamam mı ? Bu gün ders için gelmek istemezsen anlarım görüşürüz" diyerek uzaklaştı. Bana konuşma fırsatı bile vermemişti. Sadece kaçtı. Evet her zaman ki gibi uzaklaştı.

Eve doğru adımlarım ilerlerken gözümden akan yaşlara engel olamıyordum. İlk öpücüğümdü. Hemde sevdiğim çocuk beni öpmüştü ama o çok bencil böyle bir şeyin tadını çıkaramadan beni yine itmişti. İtiraf etmeliyim ki incindim. Ona karşı güçlü görünmeyi hiç başaramadım da zaten.

Eve vardığımda annemle babamın tartışma sesleri geliyordu içeriden usulca yaklaşıp dinledim. O kadar kavgaya dalmışlardı ki benim geldiğimi bile fark etmemişlerdi. "artık dayanamıyorum mehmet anladın mı ? biz ayrıldık ve ben keremle birlikte olmayı seçtim. Bunları berrağa anlatmamız gerek. Artık ona yalan söyleyemem." sesi titriyordu ve ağlıyor gibi bir hali vardı. "pelin beni dinle bunu ona anlatamam anlasana ne diyeceğim ha? annen kerem diye birine aşık oldu ve biz ayrıldık ama sen üzülme diye bunu aylardır saklıyoruz mu? bu hiç birimiz için kolay değil onu düşünmüyor musun ne hale gelebileceğini Ece onun tek uğraşı biz yokken sadece Ece ve kedisiyle yaşadı Eceyi götürmene izin veremem" Babamın sesiyse daha çok endişe taşıyordu ve ben artık benliğimi kaybetmek üzere ayakta zor duruyordum. "umurumda değil sana gençliğimi harcadım ve şimdi Berrak üzülmesin diye kızıma yalan söyleyip diken üstünde yaşıyorum" Artık dayanamayıp içeri daldım ve donup öylece bana baktılar gözlerimden yaşlar akarken "neden diye bağırıp çığlıklar attım ve mutfak masasını dağıtıp sinirimi atmaya çalışırken babam kollarımı tutmaya ve beni zaptetmeye çalışıyordu. "Bana sakın dokunma diye onlara nefretle bakıp kendimi odaya attım. 

Kapımı kilitleyip yatağıma gömüldüm. Sessizce ağlarken aslında ne kadar aptal olduğumu ve bunca zaman kim için çabaladığımı düşündüm ve hiç olmadığı kadar yalnız hissediyordum. Tüy yumağımı şimdi dahada çok özledim. Ne zaman ağlasam hep yanıma gelirdi. 

Ağlarken uyuya kalmışım ve gözlerimi açar açmaz içimdeki acı aynı şiddetle batmaya devam etti ve ben uyandığıma lanet ettim. Bunca zamanın yalanını ve ailemin bana olan ihanetini anlayamıyorum işte. Kapı çaldığında "gidin başımdan" diye bağırdım. "Kızım senin için endişeleniyorum. Annen Eceyi alıp düzceye gitti." dediğinde sesi kısılmıştı. Gözlerimden delicesine akan yaşları durdurmaya çalışmadan götürmesin onu lütfen baba diyerek kafamı yastığa gömdüm. "Her şey düzene girecek söz veririm kızım şimdi lütfen kapıyı bana aç" dediğinde sadece uyumak ve bu acıyı bastırma isteği hissediyordum. "lütfen beni rahat bırak" diye seslenip artık kıpırdayamayacak derecede yorgun düşünceye kadar ağlamaya devam ettim.

Bir haftadır okula gitmiyordum hatta yataktan bile çıkmadım. Babam sabahları gitmeden kapıma kahvaltı bırakırdı ve akşam bir ara uğrayıp yemek bırakıp beni kontrol ederdi. Telefonu elime alıp Büşra'dan ve Anıl'dan ayrıca Selim'den gelen tonla mesajı yanıtsız bırakarak yatağa uzanmaya devam ettim. Acaba Gecede merak etmişmiydi? Saçmalıyorum galiba o beni önemsemez ki. Ona hala kırgındım ama bunu ona anlatamam. Ne diyecektim ki hem, benim ilk öpücüğümü çaldın ve senden hoşlandığımı göremeyecek kadar körsün üstelik bir de utanmadan bütün bunlar önemsizdi unut diyorsun senden nefret ediyorum mu? Onu istemediğim kadar özledim ve deli gibi de ona ihtiyacım var ama o bunu belkide hiç bilemeyecek belki beni hiç sevmeyecek belki onun için hep şapşal bir baş belası olarak kalacağım ama ne önemi var. Ben onu sevdiğimi biliyorum bu kadarı bana yetmezmiydi?

*** GECE DEMİR'DEN

Onu öptüm. Kahretsin ki bu çok barizdi ama ben inanmakta zorlanıyordum. Ondan uzaklaşmaya çalıştıkça bir şey beni ona sürüklüyor buna anlam veremiyorum. Ben kimseyi sevemem, kimseye değer veremem. Onu kafamın içinden atmak için belki beşi aşkın kızla yattım biliyorum pisliğin tekisin diyeceksiniz ama bu çabalar işe yaramadı üstelik kendimden tiskinmeme sebep oldu. Neredeyse bir haftadır okula gelmiyor.