Sen hiç mi bahar görmedin.
Çicekler arasında hiç mi yürümedin.
Şimdi anlıyorum.
Sen o yüzden,böylesin.
O yüzden umut etmiyorsun.
Her şey sana yükmüş gibi davranıyorsun.
Sen hiç mi bahar görmedin.
Yapraklar üzerinde ki ciğleri görmedim mi.
Sen,baharda açan çiçeklerin,
Korkularıyla büyülenmedin mi?
Hiç yaşamayı,sevmedin mi?
Uçan kuşları görmedin yada seslerini duymadın mı?
Onlar bile yer çekimine meydan okurken.
Sen hiç mi bahar görmedin.
Kurumuş ağaç dallarındaki tomurcukları görmedin mi?
Esen yelde savrulmadı mı saçların.
Senin tenin hiç güneş görmedi mi?
Bembeyazsın,solgun,dertli gibi
Söyle...nedir bu halin.
Neden yaşamayı sevmedin.
Umut etmedin.
Sen hiç mi bahar görmedin.
Bırak şu karamsarlığı,
Yaşa...
Umut et...
Sev...
Bahar budur işte.
Ölenlerin hüznünü,yeni doğanların gidermesi gibi.🍃
