Yine efkarlıydı,bu gün günler.
Yollar sahibini bekliyordu sessizce.
Yapraklar dahi ürperiyordu,yerlere doğru süzülürken.
Ne dal yapraktan,ne de yaprak daldan ayrılmayı istiyordu,
Esen yel savuruyordu kendini dört bir yana,
Sessizlik hakimdi her şeye,her yere
Sessizliğin bu kadarıda,çok garip,şaşırtıcıydı.
Hiç mi ses çıkmazdı,hiç mi tıkırtı duyulmazdı etraftan.
Sanki hepsi bu günü beklemiş,gibiydiler.
Bu günün gelmesini,
Yıllardır sürmüştü,bu bekleyiş.
YILLARDIRRR..
Ama ne o beklenen kişi geldi,
Ne de o beklenen gün.
