Zoraki Evlilik | PCY

Zoraki Evlilik//13

Chanyeol lafını kesen dudaklarla şok oldu. Ae Cha ilk defa onu kendi isteğiyle öpüyordu. Olayı kavrayınca Ae Cha'nın öpüşüne karşılık verdi. Ae Cha beceriksizce dudaklarını oynatırken Chnayeol ise ustaca öpüyordu. Öpüşmeleri derinleştikçe Chanyeol ellerini Ae Cha'nın tişörtüne soktu ve belinden tutup kendine bastırdı. Ae cha'nın ağzından inleme kaçınca Chanyeol dudağının üstünden gülümsedi. Ae Cha ellerini Chanyeol'un ensesinde birleştirdi ve saçlarıyla oynamaya başladı. Chanyeol alt dudağını ısınınca ensesinde oynadığı saçlarını çekti. Chanyeol inleyince gülme sırası Ae Cha'daydı. Chanyeol Ae Cha'yı yere yatırıp öpüşmelerıne yerde devam ettirdi.

Gittikçe derinleşen öpüşmeleri sırasında yukarıdan gelen şiddetli sesle ayrıldılar. Birbirlerie baktılar. Tekrar gelen şiddetli sesle Chanyeol Ae Cha'nın üstünden kalktı. Ellerini Ae Cha'ya uzatıp tutmasını bekledi. Ae Cha ellerini tuttuktan sonra Chanyeol'un yardımıyla yerden kalktı. Chanyeol yerdeki tişörtünü giyip merdivenlere yöneldi.

Merdivenlerden çıktıktan sonra bir adet Junmyeon görmeyi planlamiyorlardi. Ae Cha'nın aklına şirketteki olaylar geldi. Gözleri doldu. O anlar, dedikleri, öpüşmeleri aklına geldikçe ağlama hissi daha da artıyordu. Junmyeon'un bağrışıyla kendine geldi.

"Ae Cha ben gerçekten seni seviyorum. O kızla aramda bir sey yok. Sadece anlaş-" Ae Cha'nın sinir kat sayısı daha da artmıştı. Lafını kesip bağırmaya başladı.

"Benle de anlaşma için birlikte oldun değil mi? Suho ben sana güvendim anlıyomusun, güvendim!" Sesi fazlasıyla yükselmişti. Junmyeon ise sadece sustu.

"Peki sen ne yaptın? Beni aldattın. Hemde ilk günde! Artık sana inancım kalmadı Junmyeon. Artık sevgine de inanmıyorum."

"Ama Ae Cha!"

"GİT!!! YÜZÜNÜ BİLE GÖRMEK İSTEMİYORUM ARTIK! Git artık, lütfen." Ae Cha'nın gözleri artık daha fazla gözyaşlarını tutamadı. Sesi sonlara doğru kısılmıştı. Junmyeon yanına geldi. Ellerinden tuttu. Chanyeol ise sinirden köpürüyordu ama boşverdi. 'Nasıl olsa gidecek. Son kez dokunsun.' Dedi içinden ve sırıtıp tekrar izlemeye başladı.

"Üzgünüm Ae Cha. İş için onunla birlikteydim. Ama ben seni seviyordum. Onunlayken hep seni düşünüyordum. Hiçbir zaman ona duygu karşı bir duygu beslemedim. Ben sadece seni sevdim. İnanmayabilirsin. Hatta bağırıp çağıra bilirsin. Ama benim sevgime inanmalısın. Benim sadece sana olan sevgime inanmalısın. Şimdi affediyormusun beni?"

Ae Cha düşündü. Onu affedip arkadaş kalmaya ikna edebilirdi. Ya da onu evden postalar, yüzüne bile bakmazdı. Ama Chnayeol'un anlaşması da giderdi. Evet... Evet arkadaş kalmayı seçeçekti.

"Junmyeon. Seni affediyorum. Ama arkadaş kalacağız. Bu saatten sonra sana halen daha güvenim olduğunu zannetmiyorum. Üzgünüm Junmyeon." Dedi. Chanyeol bıyık altından güldü. Artık önünde engel yoktu. Ae Cha'nin da sevgilisi sayılırdı nasıl olsa. Çünkü Ae Cha onu öpmüştü. Ama Jınmyeon... Junmyeon kendini öldürmek istiyordu. 'Keşke öyle yapmasaydim. Keşke ona önceden söyleseydim.' dedi içten içe. Ama bu da bir şeydi. Onu arkadaş olarakta uzaktan sevebilirdi. Junmyeon hemen ellerini Ae Cha'nın ellerinden çekerek beline sardı ve kendine  cekti.

"Teşekkür ederim, teşekkür ederim. Ae Cha bana şans verdiğin için teşekkür ederim." Dedi sarılarak. Chnayeol fazlasıyla bozulmuştu. Hatta morarma aşamasına bile gelmişti. Doğruca onların yanına gidip onları ayırdı ve konuşmaya başladı.

"Hey Junmyeon, bu ona yakın davranma bileceğin anlamına gelmez. O sadece kocasına böyle sarılabilir. Anladın mı beni?" Junmyeon şaşkındı. Kocası olabilirdi. Ama yalancı koca. En başından beri biliyordu her şeyi. Onların Ae Cha'nın babasının borçları yüzünden evlendiğini. Bir kahkaha patlattı.

"Yalancı koca demek istedin herhalde. Dostum, en başından beri zoraki evli olduğunuzu biliyordum. Aranızdaki tek bağ o kağıt parçaları. Yoksa onun seni sevdiği falan yok. Sadece öylesine yanında duruyor. Zorla oda. O beni seviyor asıl sen anladın mı beni?" Dedi tükürürcesine. Chanyeol ise önceki halinden eser kalmamıştı. Junmyeon'un yakasından tutarak kafasını burnuna geçirdi. Üstüne oturdu. Tam yumruğunu yüzüne indirecekti ki yumruk yaptığı eli tutan narin ellere baktı. Ae Cha;

"N'olur yapma. Lütfen." Dedi yalvarırcasına. Chanyeol'un ona karşı böyle yalvarması onu dahada sinirlendirmisti. Junmyeon'un üstünden kalkıp Ae Cha'nın kolundan tuttuğu gibi merdivenlere yöneltti. Merdivenlerden çıkarken Ae Cha'nın durmasını söyleyen cümlelerini takmıyordu. Doğruca Ae Cha'nın odasına girdi. Ae Cha'yı bir mikropmuş gibi yatağa fırlattı. Arkasına dönüp kapıyı kapatıp kilitledi. Ae cha'ya döndü.

Ae Cha ise Chanyeol'un ne yapacağını bekliyordu. Gözlerindeki öfke okuyabiliyordu. Chanyeol üstüne gelerek.

"Onu gerçekten seviyornmusun? Seviyorsan söyle de yolumuzdan çekileyim." Ae Cha kendini kötü hissetti. Onu seviyordu. Ama onun sevgisine karşılık verecek sevgisi yoktu. Onun sevgisini zaten hak etmiyordu.

"Chanyeol seni sevmiyorum ve sevmedim de." Chanyeol'un omuzları düştü.

"P-Peki bir şans veremez misin huh?" Bunu Ae Cha'nın ellerinden tutarak ve gözlerinin içine en derinden bakarak söylemişti. Ae Cha kafasını eğdi. Chnayeol onun bu hâlini görünce sırıttı. Elini elinden çekip çenesine götürdü ve ona bakmasını sağladı. Ae Cha bu hareketi ile dudaklarını ısırdı. Chanyeol dudaklarına baktı.

"Bunu yapma." Dedi Chanyeol. Ae Cha dudaklarını yaladı. Chanyeol gittikçe eriyordu.

"Bunu da yapma. Beni benden alıyorsun." Dedi ve dudaklarına yapıştı. Ae cha da karşılık vermeye başladı. Chnayeol, Ae Cha'yı yatağa yatırdı. Öpüşmelerine devam ederken Ae Cha ayrıldı.

"Tamam." Dedi Chanyeol şaşırmıştı.

"Ne tamam?"

"sana bir şans vereceğim." Dediği şeyle Chanyeol bulutlara çıkmıştı. Kendini Ae cha'nın yanına attı. Kollarını Ae Cha'ya sardı ve kendine cekti. Chanyeol için en güzel geceydi. Ama bir şeyi bilmiyorlardı.

Junmyeon'un onları kapıda dinleyip ağladığını...

*Düzenledi*

-mydamnloveinflames