Gezegen Aşkı

8 . Abdest

"Evet Uranüscuğüm babamla yüzleşmeya hazırmısın? " Uranüs gayet rahat bir tavırla " Babandan korkmuyorum Dünya. Hem babandan korksaydım seni sevmezdim veya öpmezdim. " Deyip dudaklarıma küçük sayılamayacak bir öpücük kondurdu. " Off Uranüs buradaki herkes beni tanıyor. Birde eski okulumun önündeyiz. Babam bizi görürse ne olur haberin varmı senin? " yüzüne baktım. " Dünya, tamam birbirinize aşıksınız ama herkesin önünde yapmayın be yavrum. " Sevgi Teyze nin dediğiyle utanmıştım ve başımı öne eğmiştim. Uranüs ise sırıtıyordu. Ahh Uranüs ahh.

Sevgi Teyzeyi evine bıraktıktan sonra bizim eve doğru yol aldık. Acaba babam Uranüs'ü sevecekmiydi?

Evin kapısının önüne gelince durdum. Uranüs tam zile basacakken " Duurr! " Dedim. Peki neden dedim? Bende bilmiyorum. Uranüs soran gözlerle bana baktı.

" Uranüs ya babam seni sevmezse? Ölür de vermez beni sana. Hatta vermeyi bırak bana 1 km den daha fazla yaklaşamazsın bile." Dedim.
Uranüs ise sakin bir tavırla " Baban beni sevecek Dünya. "dedi.

Umarım haklı çıkardı...

Uranüs zile basarken kalbim küt küt atıyordu. Heyecanlanmıştım ve her zaman yaptığım gibi birden ona kadar saymaya başladım.

Bir..

İki..

Üç..

Dört..

Be..

"Oyy benim kivurcuk kizum gelmiiş." Annem yüzünde büyük bir gülümsemeyle kapıyı açtı ve bana sarıldı, bende boşta kalan kollarımı onun boynuna doladım ve sıkıca sarıldım. Onu özlemiştim..

Annemin gözü Uranüs'e kaydı. "Bu kim kizum yoksa bahsettiğun sevgilun mi? " Başımı utanarak olumlu anlamda salladım. Uranüs'e baktım. Annemin elini gösterdim. Anlamış olacak ki annemin eline uzandı ve öpüp alnına koydu.

Annemin bir şey demeyeceğini biliyordum. Hatta aynı evde yaşamamıza bile bir şey demezdi ama aynı odada kaldığımızı duyarsa ağzıma sıçacağına eminim.
Babam ise sevgili olmamıza bir şey demez ama aynı evde yaşamamızı iyi görmez tabii canım annem ona açıklamayı yapar.
Salona geçtik ve ikili koltuğa oturdum. Uranüs yanıma annem ise karşımıza oturdu. "Babam nerede? " Annem bana döndü "Üstünü değiştiriyor birazdan gelur yanimuza." Babamı beklemeye başladık.

Kısa bir süreden sonra babamın ayak seslerini duyunca ayağa kalktım ve salon kapısının önünde bekledim. Babam güler yüzle bana baktı. "Benum kivurcuk kizum. " Diyerek saçlarımı okşadı. Babama sıkıca sarıldım. Uranüs yanımıza gelince babam beni bırakıp Uranüs'e baktı. "Damat gel bakayum öp elimi." Babamın samimiyetine şok olmuştum. Uranüs'te benden farklı değildi. Annem kıkırdıyordu. Uranüs şoktan çıkıp ( Bime girdi. bansjskhd tamam vurmayın ) babamın eline uzandı, öpüp alnına koydu ve geri çekildi.

Babam bizi ittirip konuşmaya başladı. "Bakın gençler ben annenizle konuştum. Yani Uranüs artık seninde annen sayılır." Deyip annemi gösterdi ve güldü. Çüş. Harbi koca bir ÇÜŞ. "Gördüğüm üzere sevgilisiniz. İyi oldu aslında yoksa bu kivurcuk evde kalacaktı." Cırlayıp lafını kestim. "BABA!" Uranüs yine piçimsi gülümsemesini yüzüne takmıştı. Babam kıkırdadı ve konuşmasına devam etti.

"Dünya senin Istanbul'da tek başına yaşamanu istemiyordum ama artuk yanında biri var ve sanirum aynı binada yaşıyorsunuz." Uranüs'le birbirimize bakıp güldük. "Eee Uranüs ben artık Dünya'yı sana emanet edeyrum ama önce senu tanımam lazum." Uranüs boğazını temizledi. "Yani efendim, kızınızı bana emanet edebilirsiniz. Görkem'de bizimle kalıyor zaten. Ayrıca annem Tümay?" Deyip gülümsedi. Annem ve babam bakıştılar. Noluyo lan!? "Ooo öylemi?" Babam bu sefer daha içten gülümsedi. Soran gözlerle Uranüs'e baktım. Noluyordu lan burada!?!? Uranüs gözlerini bana çevirdi. "Eskiden annemle baban bir iş için ortak olmuşlardı." ' Hmm' yapıp önüme döndüm. Vay be demek ortaklardı.