The badboy loves me

12.

P.O.V Kate
'Wattefuck Adam! Wat doe jij hier? Had je niks anders te doen met je zielige leventje? Gun je mij dit verdomme niet?'
Ik rende weg, terug naar onze kamer. Ik werd stapvoets gevolgd door Adam, dat weet ik zeker. Huilend liet ik me vallen op bed.
Waar de fuck ben ik mee bezig? Ik huil om Adam.
Ik liep naar de badkamer en veegde de uitgelopen mascara weg. Ik wil me niet zwak tonen. Maarja, ik heb gehuild. Dat is al een zwakte.
In hoorde de deur openzwaaien en ik had besloten geen blik met Adam te wisselen. Zijn ogen branden op mijn rug. En ik wilden het liefst naar Eva. En dat deed ik ook, ik liep de kamer uit. Maar Adam hield me tegen door mijn arm te pakken. Nog steeds wilden ik niet in zijn ogen kijken. En voor dat moment was de grond zo veel interessanter.
'Kate, het spijt me.' Dat waren de woorden die hij zei en toen liet hij me los.

Ik rende door de hotelgang heen, naar Eva toe. Ik klopte op de deur die al snel werd opengedaan door Eva. Ze keek me verbaasd aan.
'Eef ik leg het je uit, maar niet met de jongens erbij'.
Toen riep Eva door de kamer heen; 'Jongens jullie moeten weg. DIT IS EEN HEEL ERG NOODGEVAL!'
Ik lachte om mijn beste vriendin. Eva liep naar me toe en ging op het bed zitten.
'Dus vertel me Kate, what's happend?' Zei Eva.
'Adam'.  Was het enige dat ik kon uitbrengen.
'Owh ik weet het al, je bent voor hem gevallen is het niet? Kate ik heb je hiervoor gewaarschuwd.'
'Nou eigenlijk dat is het niet allemaal. Ik had vandaag een date met Caleb en...'
Ze liet me niet uitpraten en riep gillend; 'WAT EEN DATE?! KATE JE MAG NIKS VOOR ME ACHTERHOUDEN'.
Ik lachte, en begon toen het hele verhaal van mij en Caleb te vertellen aan Eva. Opgewonden luisterde ze toe, en toen zei ze; 'Je laat zo'n jongen niet lopen toch?' Ik schudde mijn hoofd.  'Al duurt het nog maar twee dagen' mompelde ik er achter aan.
'Meid, je moet niet van het ergste uitgaan, oke of toch wel...'
'Eeef?' Riep ik verontwaardigd.
'Ja ja sorry, maar zeg nou zelf. Hoe wil je dit in stand houden?'
'Ja, daar ben ik zelf ook nog niet uit..' Ik liet me achterover vallen op het bed. Ik staarde naar her plafond, en liet alle gebeurtenissen tussen mij en Caleb nog een keer door mijn hoofd heen gaan. En toen kwam "Adam" ook nog langzaam voorbij in mijn gedachten. Waarom hebben jongens het altijd makkelijker met gevoelens dan meiden? Waarom stressen meiden zich altijd zo?
In deze gedachte herken ik mezelf goed. Misschien iets te. Misschien is het tijd dat ik mijn gevoelens wat aan de kant stop. En wat meer van me afbijt. Dat was ook mijn plan om te gaan doen.  Ik bedankte Eva en liep weer terug naar onze kamer. Op het bed lag een briefje.

Lieve Kate,
Sorry dat ik zo ben. Dat ik meiden heb gebruikt. Het spijt me ook dat ik je heb achtervolgd op de date met, uhm hoe heet hij? ;).
Met dit briefje wil ik laten zien dat ik om je geef, je vind me een eikel en je hebt al het recht om dat te vinden. Maar alsjeblieft geef me nog een kans. Ik beloof dat ik hem nuttig gebruik, zo niet?
Dan heb je geen last meer van me.
Kom naar het kleine cafeetje om de hoek om zeven uur.  Alleen.

Adam
Door verbijstering heb ik het briefje wel meer dan tien keer gelezen. Hoe kan het dat Adam Locke gevoelens heeft? Ik keek even schichtig de kamer rond. Maar er was geen spoor van Adam te bekennen.

P.O.V Adam
'Ze moet er wel intrappen' zei ik tegen de jongen tegenover me. Als het goed is kan ze elk moment hier binnenkomen. Ik ging ergens ver van de nog onbekende jongen zitten. Hij zei dat ze familie waren en dat ze elkaar niet vaak tegenkomen en ze moesten nog wat dingen bespreken.
Dus ik heb haar hierheen gelokt. Zodat ze met hem kan praten, en natuurlijk ook met mij. De deur vloog open en daar stond Kate. Met een zwart kort broekje en een Bordeaux rode croptop. Ze zag er goed uit, zoals altijd. Ze zag me zitten en liep naar me toe.
'Je wou me spreken?' Ze klonk nogal aardig opgefokt.
'Ja, dat wil ik'. Ik zei het op een kalme rustig toon.
'Dus vertel Adam, ga je nog maar zielige serenade voor me zingen?'.
'Nee, dat helaas niet. Iemand vroeg me of je hierheen wou komen.'
Ik pakte mijn mobiel en liet het gesprek lezen
+31641552110: hey. Kun je iets voor me doen?
A: wie ben je?
+31641552110: dat maakt niks uit, je moet dit voor me doen. Je gaat om met Kate. Toch?
A: ja, dat klopt. Ik weet niet hoe je het weet
+31641552110: oke, mooizo. Laat haar om zeven uur bijnier cafeetje komen. Je weet welke
A: en dan?
'Toen reageerde hij niet meer'. Kate keek me verschrikt aan en stotterde wat.
'I-i-k weet wi-e-e het is, en ik wil hem niet spreken'. Ze stond op en wou weglopen, toen stond ook de jongen op. En liep op haar af. Hij pakte haar bij haar armen beet en sleurde haar mee naar buiten. En wat er toen gebeurde weet ik niet. Ik had op dat moment geen medelijden met Kate.
Ik liep op een gegeven moment naar buiten toe, en zag dat de "onbekende" jongen druk bezig was met zijn handen en dat Kate er wat ongemakkelijk bij stond.

P.O.V Nick
Dit plan moet goed gaan, zo niet. Ik heb plan B, C en D ook al paraat staan.
Ik zag Kate binnen lopen. En had het plan nog even doorgenomen, toen ze weg wou lopen. Stond ik op en pakte haar beet bij haar arm en sleurde haar mee naar buiten. Ik ben blij dat Adam dit heeft gedaan voor me, die bitch krijgt nu een payback.

En weer het einde van hoofdstuk 12!
Ik moet vier verlagen inleveren. Leraren denken echt dat je geen sociaal leven hebt buiten school. Maar goed, bijna vakantie voor mij!
Ik denk dat ik dan niks update omdat ik op vakantie ga naar Oostenrijk.

Kusjes,
Amber