The badboy loves me

34.

P.O.V Kate
Ik zat op een bankje, wachtend totdat school voorbij was.
Het deed pijn om Adam met zijn ex te zien, ik weet natuurlijk niet wat er gebeurt is en ik mag ook niet oordelen. Maar om met Adam te praten? Daar had ik gewoon geen zin in op dit moment.
Mn telefoon gaf aan dat Adam al 5x had gebeld. Ook geen zin om terug te bellen.

Uiteindelijk was het 16:00, de school was uit. Ik begon terug te lopen naar school, aangezien mijn fiets er nog stond. Het park was niet al te ver, wel begon het wat schemerig te worden. Ik versnelde mijn pas en kwam aan op school. Iedereen was al weg. Ik zocht mijn sleutels van mijn fiets in mijn schooltas en stak ze daarna in het slot, daarna stapte ik op de fiets en fietste ik naar huis. Thuis aangekomen deed ik de voordeur open, schopte mijn schoenen uit, deed mn jas uit en dumpte mijn schooltas in de gang. Ik deed de deur van de woonkamer open en zag Adam op de bank zitten. Hij liep naar me toen en viel me bijna huilend op de hals. 'Kate ik was zo ongerust, ik dacht dat je was ontvoerd. Ik had je een aantal keer gebeld maar je nam niet op e-e-en'. Adam stotterde en hij huilde. Ik knuffelde hem en fluisterde; 'Sorry Adam, ik had nooit weg moeten gaan. Het spijt me'. Toen gaf ik hem een kus.

We gingen samen naar mijn kamer en in bood nog een keer mijn excuses aan hem aan. We lagen samen op bed en ik kroop tegen hem aan, ik luisterde naar zijn hartslag en het was wat onrustig. 'Adam het spijt me echt, ik heb er niet bij nagedacht oke? Ik hou van je'. Hij knikte en streelde mn haar. Daarna vielen we in slaap.

De volgende morgen was Adam al wakker. Ik werd wakker van zijn kusjes. Ineens vroeg Adam aan mij; 'Kate, hoe zie jij jouw toekomst voor je?'. Ik antwoordde; 'Nou ik wil samen met jou wonen, met een hond of misschien twee. En misschien een kindje van ons samen.' Ik glimlachte bij het idee, ja het is standaard. Huisje boompje beestje. Maar toch wil ik wel zo'n cliché toekomst hebben. En dan natuurlijk wel met Adam.
Hij zei; 'Ja zoiets heb ik ook voor ogen, wij samen in een mooi huis en een mooi gezinnetje.'

Die week waren we vrij van school omdat het slotweek was en Adam besloot dat we iets moesten doen, dus we gingen kijken wat we konden doen en we besloten om samen een dagje naar Rotterdam te gaan.

We zaten om half 11 aan het ontbijt en rond 11 uur stonden we aangekleed en wel klaar om te gaan. We liepen mijn huis uit richting het busstation en vanuit het centrum pakten we de trein.

De rit duurde niet erg lang, ik was de hele tijd met Adam aan het praten over van alles en nog wat. En het voelt fijn om iemand te hebben om mee te praten en die je echt begrijpt. En Adam was de juiste persoon daarvoor.

In Rotterdam aangekomen gingen we samen shoppen, en zoals de standaard man shoppen haat. Houd Adam er juist van hahah.
We gingen winkel in winkel uit en opgeven moment kwam we in een winkel met echt de meest mooie jurken. Ik liet mijn vingers langs de stoffen gaan en toen vielen mijn ogen op een rode jurk. Het was echt de meest mooiste jurk ooit. Ik haalde de jurk van het rek, en toen zei Adam; 'Kate, ga het passen. Je lijkt wel meer verliefd op die jurk dan op mij 😉'. Ik lachte en ging met de jurk het pas hokje in. Toen ik eruit kwam voelde ik me net een prinses. En Adam keek ook met grote ogen naar me, hij liep naar me toen en fluisterde toen ik mijn oor; 'Ik heb de meest mooie vriendin ooit'. Ik bloosde ervan.

Natuurlijk was die jurk veel te duur en wilde Adam het betalen, wat ik niet wilde maar ja eigenwijze jongen.

We liepen samen hand in hand richting het station toen Adam zei dat we nog even ergens anders heen moesten. Uit het niets haalde hij een blinddoek en bond die voor mijn ogen. Hij zei; 'Vertrouw me, ik heb een verassing voor je'. God wat ben ik toch verliefd op deze jongen.

Na mijn gevoel duurde het wel 30 minuten totdat de auto stilstond.
Maar in tegenstelling duurde de rit maar 15 minuten.
Ik pakte Adam's hand en hij leidde me, even later kwamen we ergens aan. Ik had nog geen idee. Van Adam moest ik nog even wachten, en niet veel later zei hij; 'Haal de blinddoek maar voor je ogen weg Kate!'. Ik deed wat hij zei en toen ik het weghaalde waren we in een hotel. We stonden al in onze kamer en het was versierd met rozenblaadjes op het bed en rode ballonnen. Ik liep naar Adam toe en kuste hem.
Toen vroeg ik; 'Waarom heb ik dit te danken meneer Locke?'. Hij grijnsde en zei; 'Omdat ik je wat wil geven mevrouw Greenfield'
En toen ging hij op zijn knieën.
'Lieve Kate, na alles wat we hebben meegemaakt is onze band sterker dan wat je kan bedenken. Ik ben zo blij dat ik je heb mogen leren kennen. En ik kan me ook geen betere vriendin wensen dan jou. Ik wil je ten huwelijk vragen, maar dat is nog een beetje vroeg aangezien jij dit jaar 19 word en ik 20. Maar ik wil je een promise-ring geven. Ik weet namelijk zeker dat jij het meisje wordt die mijn achternaam gaat dragen dus hierbij vraag ik je om deze ring te dragen totdat we echt gaan trouwen'.
De tranen stonden me in de ogen en ik omhelsde hem. 'Natuurlijk wil ik het dragen Adam, ik hou echt heel veel van je'.

Lekker een klef hoofdstuk. Maar ik denk dat het verhaal bijna tot zijn eind komt! Btw de foto hierboven is de jurk die Kate krijgt van Adam.
Kusjes,
Amber