The badboy loves me

24.

P.O.V Kate
En toen kwamen er twee jongens binnen waarvan ik het nooit had verwacht. Jayden en Adam.
Ik lag daar, verbijsterd en ik zag dat Jayden en Adam ook naar mij keken.
Nick zei; 'Schokkend hè? Mensen zien van wie je houd'.
Ik was te geshockeerd om er op te antwoorden.
Toen hoorde ik Nick een sein geven dat ze met me mochten beginnen. Eerst kwam Adam naar me toe, hij deed alsof hij me ging kussen in mijn nek. Maar dat deed hij niet, in plaats van dat fluisterde hij; 'We komen je redden Kate'. Toen ging hij wel wat doen omdat het moest lijken dat ik erg gekwetst was. Hij kuste me in mijn hals en ik jammerde zachtjes. Toen fluisterde hij; it is showtime.

Ik hoorde schoten en ik zag dat Nick op de grond liggen grijpend naar zijn schouder. Ik raakte in paniek en viel flauw. De rest kan ik me niet meer herinneren.

Ik werd wakker in een bed met een deken om me heen. Ik zag nog een beetje wazig en ik hoorde een paar bekende stemmen om me heen. 'Kate kun je me horen?' Vroeg iemand. Ik knikte lichtjes en diegene zuchtte van opluchting. Ik denk dat ik na een minuutje of 10 wakker was en ik keek om me heen.
Ik zag opgeven moment Adam slapend in een stoel zitten, zachtjes liep ik naar hem toe en legde een dekentje op hem. Ik fluisterde zachtjes; 'Adam Locke, ik denk dat ik verliefd op je ben'.
Toen liep ik weg naar de badkamer om mezelf een beetje op te frissen. Ik ben nu wel bang voor alles,
als ik de deur hoor opengaan, of het raam hoor of gordijnen wat dan ook.
Ik zou toch een manier moeten vinden om mezelf weer als de normale Kate te zien en ook zo te doen.
Ik hoorde iemand achter me gapen en ik draaide me om, daar zag ik Adam. Met warrig haar, te cute om te zien. Ik liep naar hem toe en zei; 'Voor hoelang ben ik out geweest?'.
Hij zei; 'Voor minimaal twee uren denk ik, waarschijnlijk had Nick je wat toegediend'.
'En jij bent al die tijd bij me gebleven?' Vroeg ik zachtjes aan hem met blozende wangen.
'Ja ik ben al die tijd gebleven, en weetje waarom?'. Hij liep naar me toe en voor ik het wist voelde ik zijn zachte lippen op de mijne. Ik ging er in mee en een warm gevoel kwam in mijn buik, het voelde het geweldig. Adam haalde zijn lippen van de mijne af en zei; Kate Greenfield, wil je alsjeblieft mijn vriendin worden?'. Ik bloosde en ik begon als een idioot op en neer te springen en toen zei ik; 'Ja natuurlijk!' Ik vloog hem om de hals en gaf hem een zoen. Snel trok ik terug, 'sorry iets te enthousiast hahah'.
Hij zei zachtjes met een schorre stem; 'Het maakt niet uit, ik hou van je Kate'.
Het begon al schemerig te worden en ik vroeg blozend aan Adam of hij hier wil slapen, aangezien mijn ouders er niet vaak zijn. Ze werken alleen maar, en ik denk dat dat komt door de dood van mijn zusje.
Adam die knikte, hij kwam bij me op bed liggen en sloeg zijn armen om me heen, toen fluisterde hij met een gebroken stem; 'Ga nooit meer weg bij me voor zo'n lange tijd Kate'. 
'Nooit meer, dat beloof ik je'. Zei ik tegen hem en ik gaf hem een kusje op zijn wang. Hij lachte lief.
'Schatje, misschien moet je maar is gaan slapen. Je hebt het vast zwaar gehad en je verdient de rust'. Ik knikte sloot mijn ogen en viel ik slaap in Adam's armen.
Dat is het fijnste gevoel wat je kan hebben, in slaap vallen in je vriend zijn armen

Einde, hoop dat ik misschien nog een hoofdstuk kan updaten voordat ik wegga!
Kusjes,
Amber