The badboy loves me

19.

P.O.V Kate
Het setje kleren dat hij op het bed gooide was vreselijk. Het was een shortje waar mijn billen uitkwamen en een soort sport bh.
'Uhm Nick? Je denkt toch niet dat ik dit echt aan ga doen?' Vroeg ik.
'Schoonheid, je moet wel. Anders wil ik je ook wel een handje helpen, maar denk niet dat je daar erg blij van word'. Zei hij grijzend.
'Nee Nick ik ga dit never van mijn hele leven niet aandoen'. Ik stond met mijn armen over elkaar, en mijn hoofd de andere kant opgedraaid.
Nou dat was dus niet een goed idee, want voor ik het wist kwam Nick naar me toe. Greep de kleren van bed, en deed ze bij me aan, want niet werkte want ik stribbelde tegen. Ik rende naar de hoek van de kamer, om te voorkomen dat hij weer zijn handen op mijn lichaam zou doen. Mislukte poging. Hij pakte mijn heupen beet en trok me naar zich toe. Fluisterend in mijn oor zei hij; 'Je hebt 5 minuten om de kleren aan te doen schoonheid.' Toen liep hij weg naar de andere helft van zijn appartement.
Mokkend trok ik de kleren aan, ging de badkamer in en deed mijn haar en make-up goed. Op weg naar de nieuwe verrassing.
Ik liep met Nick samen door smalle gangen heen, op weg naar de grote woonkamer die zijn vrienden en hij hadden. Aangekomen in de woonkamer, zag ik verschillende jongens zitten met allemaal een meisje. Je zag in hun ogen dat ze gebroken waren, ze hadden de hoop verloren om ooit weer vrij te zijn. Ik nog niet, en ik hoop ook dat ik nooit de hoop ga verliezen. Met Adam in mijn gedachte ga ik het hier wel redden. Althans, als hij mij in de loop van de tijd niet gaat vergeten.
'Schoonheid, in welke diepe gedachtes zit je? Stel je je niet eens even voor?' Nick zat een beetje ongeduldig te wachten totdat ik zijn vrienden mijzelf voorstelde. Ik stond op en zei door de kamer heen; 'Ik ben Kate.'
Die voorstelling was goed genoeg. Voor mijn doen dan, maarja natuurlijk niet voor hem. Dus hij liep naar me toe en zei; 'Wees verstandig schoonheid.'