The badboy loves me

13.

Er zit geweld in, kan je er niet tegen lees dan niet verder vanaf de streep. Ik zet twee strepen, één wanneer het geweld begint en de tweede wanneer het eindigt. 

P.O.V Kate
Het is de laatste dag hier. Voorzichtig begin ik al met inpakken, ik zie dat Adam hetzelfde doet. Zuchtend ging ik op het bed zitten. Ik ga Caleb echt heel erg missen. Maar we hebben afgesproken dat we beide weer terugkomen.
Als dat er ooit van komt in ieder geval.
Opgegeven moment komt Adam naast me zitten en hij wil me iets zeggen maar bedenkt zich dan en loopt dan weer weg. Raar?
'Kate, je moet je niet vergissen in mijn persoonlijkheid en mijn houding.' Zegt hij dan ineens.
Ik kijk een beetje raar op. En loop dan naar hem toe.
'Hoezo Adam? Moet ik iets weten?' Vraag ik verward.
'Nee, je moet niks weten. Gewoon weten dat je je niet moet vergissen.'
Ik loop weer weg. Dan zie ik een briefje op mijn bed liggen. Ik loop ernaartoe en zie dan dat de deur ook open is, niet dat ik gauw bang ben, maar dit doet me denken aan Pretty Little Liars (weet niet wie het kijkt. Maar het is een geweldige serie!).
Ik open de brief en begin te lezen;

Kate,
I'm Back. Je weet wie ik ben. Als je slim genoeg daarvoor bent.
Ik heb een voorwaarde. Doe alle opdrachten die ik je opgeef, en niemand van jou dierbare raakt gewond. Doe je niet wat ik zeg? Dan weet je wat er gebeurt. En owh als je denkt dat ik uit te schakelen ben? Dan zit je in de verkeerde richting te denken, want ik? Ik ben niet verslaanbaar. Ik had een kleine terugval, maar ik ben nu sterker terug dan ooit.

Je persoonlijk, lieve, aantrekkelijke stalker.

Verbluft lees ik de brief nog een keer, en nog een keer. Totdat ik er gek van word. Ik weet wie dit is. Nick.
Waarom ik? Alleen omdat ik hem afwees? Of ligt er meer achter?
Ik loop zenuwachtig door de kamer heen en weer, en opgeven moment word Adam gek van me en vraagt me wat er is.
'Niks, helemaal niks. Alles is prima, ja alles is in controle.' Zeg ik snel, en met een hoofd zo rood als een tomaat.
Lekkere actie Kate, het is echt heel onopvallend dat he zo doet.
'Kate, er is wat met je. Iedereen merkt dat op. Zelfs een blinde, dus zeg maar wat er is voordat ik mijn lieve persoonlijkheid aan de kant heb geschoven.'
Ik ga hem niks zeggen. Dus ik verzon snel iets.
'U-u-hm, het is uit met mijn vriendje. Hij heeft me laten vallen voor Emily'.
'Owh dat verbaast me niks, dat Emily gelijk iedereen neemt. Maar sorry voor jou' Zegt hij.
' Uhm dankje denk ik?' Zeg ik een beetje verbaasd.
'Ik ga even door het Resort lopen' Zeg ik dan.
Snel trek ik normale kleren aan en glip de deur uit. Eenmaal buiten, ruist de zachte wind door mijn haren. Ik loop richting de zee en daar ga ik naar het strand, op het strand staat iemand te wachten. Het is een donker geraamte met een zwarte hoodie aan. Ik begin te lopen, en te lopen en dat word opgegeven moment geren. Ik ren zo hard als ik kan, maarja Kate Greenfield en rennen? Tuurlijk haat mijn leven mij, en laat het me struikelen over een takje. Ik probeer op te staan maar voordat ik ben opgestaan, word ik vastgegrepen. Ik voel een bonzende pijn ik mijn hoofd. En daarna word ik meegezogen in een diep zwart gat.

Wanneer ik wakker word herinner ik me niks meer. Ongerust begin ik heen en weer te bewegen, maar ik voel de touwen in mijn huid branden. Ik zie dat ik ben vastgebonden aan een stoel. Hoe origineel kon hij dat bedenken.
Dan word de deur opengegooid. En er komen twee mannen aan, ik zie niet veel want het is er donker. Ze komen langzamer naar me toe. En dan zie ik wie het zijn. Caleb en Nick. Gewoon fucking Caleb.
Hoe kon hij mij zo verraden? Ik dacht dat hij echt van me hield. Allemaal gelogen dus, voor dit. Niet breken Kate. Blijf sterk.
'Ja Kate, ik ben niet wie je bent.' Zegt hij grijnzend.
Hij komt nu achter me staan en streelt langzaam mijn sleutelbeen.
Een huivering krijg ik er van.
'Blijf van me af'. Sis ik kwaad.
'Ik dacht dat je mijn aanrakingen leuk vond?' Zegt hij quasi-beledigd.
'Ja, voordat je me verraden was het leuk'.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik probeer me los te wringen, mislukte poging. En het leverde me een klap op van Caleb. Ik kermde van de pijn.
'Wat jij mij aandeed, ga ik jou nu ook aandoen. Alleen nu zoveel maal erger.' Zegt Nick dan opgegeven moment.
Weer gloeit mijn wang van en nieuwe klap. En een trap tegen mijn schenen kan er natuurlijk ook nog bij. Dan loop Nick naar een muur toe, hij drukt een knopje in en de muur draait om. Allemaal wapens hangen eraan.
Van vleesmessen tot guns. Hij pakt een klein vleesmes en loopt dan naar me toe.
'Kijk is Kate wat ik voor je heb?' Zegt hij met de grootste grijs rondom zijn lippen.
Ik raak in paniek. Wat gaat hij doen? Mij neersteken?
'En nee, je gaat nog niet dood hoor lieve Kate, ik wil je zien lijden'.
Hij steekt het mes in mijn bovenbeen. Ik schreeuw het uit van de pijn en een traan loopt naar beneden. Weer voel ik een steek, alleen dit keer in mijn andere been, ik zie hoe het bloed er uitstroomt. Straks bloed ik hier nog dood. Iemand moet me toch missen?.
'Zo is het weer genoeg voor vandaag, morgen weer een dag'. Zegt Nick hij loopt weg en ik blijf achter. Met stekende pijn in mijn benen. En niemand die mij mist?.
--------------------------------------------------------------------------------------------------

P.O.V Adam
Kate is nu al ongeveer anderhalfuur weg, en aangezien ik haar een beetje ken. Zou ze nooit zo lang lopen. Ongerust ga ik naar Rowan, Eva en Thomas toe. Ik klop, naja kloppen? Luid bons ik op de deur en Eva staat in de deuropening.
'Is Kate hier misschien geweest?' Vraag ik met angst in mijn stem.
'Uhm nee, anderhalfuur geleden zei ze dat ze met jou ergens heen gi-i-ngg?, crap jij staat gewoon hier. Owh kut'. Eva haar gezicht veranderd in bezorgdheid.
En ik ben dat zelf ook wel. Waar kan ze toch uithangen?

Einde!
Sorry dat deze update zo lang duurde, ik probeer sneller te posten. Wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal? Laat het achter in de comment
Kusjes,
Amber