Someone’s POV
Magpakasaya ka lang ngayon Chanel. I will definitely make your life a living hell…
Chanel’s POV
“Get ready girls and boys, magsisimula na tayong umakyat sa bundok. It’s quite dangerous but you just have to believe in yourself and also have a teamwork with your partner.” Nagtatawag na si mam. Magsisimula na ang mountain climbing. Exciting! First time ko to eh! Ang pangit nga lang ay ang camping buddy ko na wala iba kundi si you know who.
“Ang bagal mo naman lumakad. Aisssh. Stupid”
“Ako?stupid? Ano namang kinalaman ng pagiging mabagal ko lumakad. Ikaw ang stupid. Fool!”
“Arrgghhh why am I being punished? Bakit kasama ko ang megaphone na babaeng to. Bukod sa nakakarinde napakastupid pa”
“Hoy lalaking akala mo napakaguwapo na kung magsalita akala mo kung sino, nakakailan ka na ah. FYI I’m not stupid. You are the one who’s stupid. Aside from that you’re bipolar! May we can’t be friends ka pang nalalaman. Ang daming kaartehan!”
Sinamaan niya ako ng tingin.
*gulp
“Let’s keep going” biglang nagiba ang expression niya. Maybe he really is pissed off. Well not my fault. He started it and I just go with the flow.
Matarik ung bundok pero keri lang. Strong girl ata ako. Thankful ako ngayon at super happy dahil sa wakas tinanggal na rin ang mga handcuffs naming. Akala ko forever na akong madidikit sa lalaking yun. And I really don’t get the sense bakit kailangan pang ihandcuffs kami. Weirdo talaga ng teacher namin. Well anyways, papunta raw kami sa part kung saan naming makikita ung hidden falls. Hidden nga eh pano naming makikita yun? (weh corny last na to promise) Sabi ko nga magpapatuloy na ako sa pagkukuwento eh.
Malayo layo na rin ang nilakad namin. It’s getting dark kaya sinabi ng teacher ko na tumigil muna kami to take a rest. Tomorrow na lang naming ipagpapatuloy ang paghahanap sa falls. Masakit na rin ang mga paa ko kakalakad.
“Hoy lalaki, tulungan mo naman ako magtayo ng tent dito”
“Kaya mo na yan. Ang laki laki ng braso mo tapos di mo pa yan magawa?” makainsulto talaga ang lalaking to akala mo guwapo. Well oo guwapo nga siya. Ang kissable ng lips niya tapos ang kinis niya aisssshh.. Sinapian nanaman ako ng kalandian.
“Kapag naitayo ko to wag na wag kang papasok dito!”
“Ok fine. Mas maganda pa talaga dito sa labas kesa makasama ka sa loob”
“Fine! Papakin ka sana ng lamok!”
After a few minutes..
“At lasssstttt… After 1034258 years nabuo ko na rin ang tent!” I looked at Nathan and he looked away. Manigas ka jan. As if namang gusto kitang katabi. I entered the tent and zip it. I changed my clothes and humiga na rin.
“Ganun na ba niya kaayaw sakin?” I murmur to myself
“Bakit kaya ayaw niya sakin? May masama ba akong ginawa sa kanya?”
Haay Chanel. Itulog mo na lang yan.
After 30 minutes..
“Aiiissssh!! Hindi ako makatulog! Peste!” Bakit ba kasi pumapasok sa isip ko ang lalaking yun. Mas mabuti ngang papakin siya ng lamok at mawala ng tuluyan sa mundong ibabaw (so mean)
Tulog ulit…
After a few minutes…
“Arrrggghhh Buwisit!” tumayo na ako sa higaan at sinuot ang jacket ko. I unzip the tent and sinilip ko siya. He’s still sitting on the same spot. Talagang pinaninindigan niya ang sinabi niya.
“Ayaw mo ba talaga sa loob?” I offered him. Don’t get me wrong ah. It’s not like I’m concerned to him. Baka lang masisi ako ng teacher namin kung magkakasakit siya dahil sa lamig. That’s it.
He didn’t even glanced at me. Does he hate me that much? Bahala siya. Basta ako I offered him.
I went back and lied down again. Suddenly I heard raindrops falling outside. And palakas ng palakas.
I hurriedly stand and unzip the tent again. Mababasa siya. At this kind of situation, di ko na talaga pwedeng sundin ang gusto niya. I saw him shivering outside.
“Nathan, wag ng matigas ang ulo. Ang lakas ng ulan. Giginawin ka diyan”
Hindi niya pinansin ang sinabi ko. Aissh. Ang taas talaga ng pride. Haayayay.
Lumabas na ako ng tent. At lumapit sa knya.
“If you’re not going in, I’m staying here too.”
“Wag ka ngang makulit. Pumasok ka na sa loob. Magkakasakit ka lang. Baka ako pa sisisihin mo.” Nagmamatigas pa rin talaga siya.
“I’m serious here. Kung di ka papasok sa tent, hindi rin ako papasok. Sasamahan kita dito”
“ANG TIGAS NAMAN NG ULO EH! SINABI NG UMALIS KA DITO! HINDI KA BA NAKAKAINTINDI NG TAGALOG?” he raised his voice at me. I’m surprised that he yelled at me like that.
Tears began to fall on my eyes. I really don’t understand myself. I don’t understand why am I crying because of this jerk.
“ANO BANG GINAWA KO SAYO PARA TRATUHIN MO NG GANITO? OKAY NAMAN TAYO NOON AH. BAKIT BIGLA KANG NAGBAGO? HINDI KITA NAIINTINDIHAN. BAKIT BA AYAW MO SAKIN HUH? SABIHIN MO NAMAN SAKIN KASI NAHIHIRAPAN AKONG ALAMIN KUNG BAKIT! SABIHIN MO SAKIN KASI GULONG GULO NA AKO!”
“GUSTO MO BA TALAGANG MALAMAN? AYOKONG MAPALAPIT SAYO! KASI…KASI AYOKONG LUMALIM PA YUNG NARARAMDAMAN KO! ANO MASAYA KA NA? OO CHANEL, GUSTO KITA! AT AYOKO NG MAGING HIGIT PA RUN KASI MAY FIANCEE NA AKO!”
Have I hear it right? He likes me? Akala ko malilinawan na ang isip ko kung bakit siya ganun sakin pero bakit parang lalo lang naging kumplikado ang lahat.
Tahimik pa rin kaming dalawa. Mas lalong lumakas ang ulan.
Bigla niya akong hinila papasok sa tent.
“Magkakasakit ka sa ginagawa mo.” He grabbed a towel inside my bag at pinunasan niya ako. Pinunasan niya ung kamay ko at buhok ko.
“Magpalit ka ng damit. Magkakasipon ka kapag natuyo yan sa likod mo. Lalabas muna ako.”
“No. Stay here. Basa ka rin kaya magpunas ka. Tumalikod ka na lang.”
Sumunod naman siya. Tumalikod siya at nagpalit na ako ng tuyong damit.
“Magpalit ka na rin. Baka sipunin ka” this time ako naman ang tumalikod. Mejo awkward ang atmosphere sa loob. Hindi ko alam kung confession ba ang naganap kanina o ano. It’s just hard for me na isink in lahat ng nalaman ko.
BINABASA MO ANG
Love You A Thousand Times (LYATT)
किशोर उपन्यासSabi ng iba, masarap daw pag-inlove… May mga kilig moments… May konting tampuhan tapos after that cheesy nanaman kayo… May taong yayakap sayo kapag nalulungkot ka… May taong dadamay sayo kapag nag-iisa ka… And there’s someone who’ll kiss you to...
