Sister of LT (ft NH)

1

Pov Kaylee~

"Kaylee!" Wordt er geschreeuwd van beneden. "Ja!" Schreeuw ik terug. "We moeten nu echt gaan!" Schreeuwt Louis.

Louis en ik zijn broer en zus. Mijn ouders zijn gescheiden maar ik vind de nieuwe man van mijn moeder veel leuker. Mijn moeder en haar nieuwe man, Mark, hebben nog meer kinderen dus mijn 5 half zusjes (Lottie, Fizzy, Phoebe, Daisy en Doris) en 1 half broertje (Ernest). Ik mag mee met Louis op Tour dus wens me geluk...

"Kan je helpen dan?" Schreeuw ik terug. "Waarmee?" Vraagt hij nu ineens heel dicht bij. Ik slaak een gilletje en val over mijn koffer. Louis en ik krijgen beide de slappe lach. Als we zijn uitgelachen en Louis me omhoog geholpen heeft haal ik de tranen weg die over mijn wangen liepen van het lachen.

"Wat is er nou?" Vraagt Louis nog een beetje lacherig. "Ik krijg mijn koffer niet dicht én ik heb er 3 dus ik krijg ze nooit mee naar beneden." Zeg ik met een pruillipje. Hij schudt lachend zijn hoofd. "Ga op de koffer zitten." Zegt hij dan. Ik kijk hem verward aan maar doe wat hij zegt. Hij ritst snel mijn koffer dicht en dan rijkt hij zijn hand uit om me ervan af te helpen.

"Welke neem ik?" Vraag ik als ik naar de koffers kijk. "De lichtste." Zegt Louis simpel. Ik knik en pak de koffer die eigenlijk het zwaarst is. "Kay geef die maar aan mij." Zegt hij en hij pakt hem over. "Maar... Laat ook maar." Zucht ik. Hij grinnikt en loopt samen met de 2 zwaarste koffers naar beneden.

"Ma!" Schreeuwt hij hard als we beneden zijn. "Kop dicht." Zeg ik snel. Hij grinnikt en haalt zijn schouders op. "Iedereen slaapt nog maar dat maakt onze Louis niet uit of wel?" Zucht mijn moeder. We hadden gisteren al afscheid genomen van de rest.

"Kaylee!" Zegt ze daarna vrolijk en ze trekt me in een knuffel. "Je kan wel zien wie de lieveling is." Mompelt Louis. "Oh hou toch op! Ze gaat voor het eerst weg zonder ons! Ik maak me gewoon zorgen... Mijn kleine meisje gaat weg met mijn kleine jongen." Zegt ze en er loopt een traan over haar wang.

"Mam. Niet huilen. Kom op je weet dat als er iemand gaat huilen ik ook gelijk moet huilen." Zeg ik en ik voel de tranen al op komen. "Niet huilen jullie dan ga ik ook huilen." Zegt Louis die ook tranen in zijn ogen heeft. We lachen alle 3.

"Maar zoals je zei je kleine jongen gaat mee en die zorgt vast wel goed voor me en daarnaast ben ik al 19." Zeg ik en ik wrijf de traan weg bij mijn moeder. "Zeg dat nou niet dan voel ik me zo oud en alsof je me niet meer nodig hebt." Zegt ze met een wanhopige zucht.

"Maar ik heb je wel nodig. Wie luistert er anders naar me en helpt me met problemen of leert me hoe ik de huishoudelijke dingen moet doen. Wie geeft me anders advies over jongens of kleding. Mama ik heb je nog steeds nodig maar niet meer op de manier van luiers verschonen. Straks dan heb ik je wel weer nodig met luiers verschonen maar dan van jouw kleinkinderen." Zeg ik met een grijns op het einde.

"Oh god, laten we daar maar even mee wachten Kay." Zegt Louis. Ik en mijn moeder lachen om zijn hoofd maar Louis blijft serieus. "Jij eerst." Grijns ik. Hij grinnikt en dan wordt er getoeterd buiten.

"Daar zijn ze. Doei mam." Zegt Louis en hij trekt haar in een lange knuffel. Als hij mijn moeder los laat geeft ze mij een knuffel. "Pas je op?" Vraagt ze. Ik knik. "Hou het maar eens uit met die 4 jongens." Grinnikt ze. Ik zucht.

"Beloof je goed voor jezelf te zorgen?" Vraag ik bezorgt. Ze knikt. "Het komt goed. Papa (Mark) zorgt goed voor me." Zegt ze met een waterige glimlach. Ik knik en zet een kus op haar wang.

Ik loop achter Louis aan met mijn koffer. Hij heeft de zijne al in de bus gezet. "Kaylee! Kaylee wacht even!" Schreeuwt mijn moeder en ze komt naar buiten gevlogen.

"Ik wil dat je dit hebt. Ik heb het van oma gehad en zij weer van haar moeder en zo verder tot 6 generaties terug. Je moet het goed bewaren. Ik denk dat het je veel kan helpen. Het is niet gewoon. Het staat verbonden met het hart van degene die het draagt. Het zal je helpen met veel keuzes. Veel plezier." Zegt ze er nog achter aan met een kus op mijn voorhoofd en dan loopt ze weer terug naar de voordeur waar ze in gaat staan en zwaait.

Ik stap de bus verder in en gelijk komt Louis naar me toe. "Kom naar de woonkamer. Niall is er al." Zegt hij zo vrolijk mogelijk en hij trekt me mee naar de woonkamer. Eigenlijk is de woonkamer best wel groot wat me verbaasd.

Niall zit al op de bank met zijn telefoon. "Niall." Zegt Louis hyper. "Ja Lou ik weet dat je er zin in hebt maar in tegenstelling tot jouw heb ik het er wel moeilijk mee dat ik mijn familie 6 maanden niet ga zien." Zucht Niall zonder op te kijken. "Maar Kaylee is er nu ook dus die kan je wel helpen met heimwee doet ze ook altijd bij mij." Zegt Louis stuiterend.

Niall kijkt verbaasd op van zijn telefoon en als hij mij ziet springt hij gelijk op. "Je bent echt veranderd." Zegt hij blij en hij geeft me een knuffel. "Op een goeie manier?" Vraag ik als we terug trekken uit de knuffel. "Nou nu heb je mascara overal over je gezicht. Maar voor de rest wel." Grinnikt hij. "Oh ja mam moest huilen en dan moet ik ook altijd huilen." Mompel ik.

Hij grinnikt en legt dan voorzichtig zijn hand op mijn wangen. "Wat doe je?" Vraag ik verbaasd. "Je mascara weghalen." Zegt hij en hij kijkt geconcentreerd naar mijn wangen. Hij gaat steeds iets meer naar boven.

"Auw." Piep ik en ik trek snel weg. "Kaylee wat heb je met je oog gedaan?" Vraagt hij bezorgt. "Uh... Niks hoor. Hoezo?" Vraag ik zenuwachtig. "Lou kom eens." Zegt Niall bezorgt kijkend naar mij. "Nee alsjeblieft." Fluister ik met tranen in mijn ogen. Niall trekt me weer in een knuffel en Louis kijkt ons verbaasd aan. "Kaylee wat is er met je oog?" Vraagt hij bezorgt. "N-niks." Zeg ik snikkerig.

Niall laat me los en trekt me mee naar de bank. "Ga even zitten." Zegt hij bezorgt en hij loopt weg naar de keuken. Louis komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. "Kay'tje wat is er gebeurd?" Vraagt hij bezorgt. Niall komt weer terug en heeft een nat doekje mee. "Heb je veel make-up op?" Vraagt hij als hij naast me komt zitten. Ik slik en knik. Hij geeft me het natte doekje en kijkt me bezorgt aan.

"Vertel eerst maar wat er is gebeurd." Zegt Louis. "Vader." Fluister ik. "Onze echte vader of Mark?" Vraagt hij. "Ik wil dat Mark onze echte vader is. Ik ga niet meer naar die andere." Mompel ik.

"Dat is duidelijk. Wat is er gebeurd?"

"Ik... Ik ging weer naar Troy maar hij deed anders als normaal. Toen ik binnen kwam zag ik overal drank flessen en toen had ik door dat hij dronken was. Ik wou gelijk weg maar hij liet me niet gaan. Hij begon me te slaan maar na een tijdje kon ik mezelf opsluiten in de wc en heb ik mama gebeld. Zij en Mark hebben me weg kunnen halen daar en we zijn naar huis gegaan. Ik weet dat jij al niet zo'n goeie band had met Troy dus ik wou het je niet vertellen en ik heb make-up gebruikt zodat je het niet zou zien." Mompel ik.

Louis staart me aan met verschillende emoties. "Kaylee kan je je make-up eraf halen?" Vraagt hij dan schor. Ik zucht en begin moeizaam met eraf halen. Ik begin bij mijn kin en ga naar mijn wangen. Ik trek het stukje nep huid van mijn wang langs mijn wenkbrauw weg. Je kan de snee nu goed zien. Ik trek een pijnlijk gezicht als ik mijn andere wang schoonmaak.

Niall pakt ineens mijn hand vast. "Ik doe het wel." Zegt hij en hij pakt het doekje uit mijn handen. Hij gaat voor me zitten en wrijft langzaam de make-up weg maar wel sneller als ik het deed. Bij mijn oog trek ik vaak weg. "Sorry." Mompelt hij als ik weer weg trek. "Ik ben denk ik klaar." Zegt hij daarna en hij kijkt naar het doekje dat helemaal bruin is van de foundation.

"Wanneer gebeurde het?" Vraagt Louis als hij mijn gezicht ziet. "Gisteren." Fluister ik bijna. Hij trekt me gelijk in een knuffel. "Heb je nog meer blauwe plekken?" Vraagt hij bezorgt. Ik slik en knik. "Ik zit helemaal onder." Zeg ik schor. "Waar het ergste?" "Ik denk mijn buik en schenen." Hij trekt mijn shirt om hoog bij mijn buik.

"Het spijt me zo." Fluistert hij dan met tranen in zijn ogen. "Louis je kan er niks aan doen." Zucht ik. "Als ik het wel kon had ik het gedaan." Zegt hij lief. Ik grinnik en woel even door zijn haren. "Weet ik toch." Fluister ik en ik geef hem een kus op zijn wang.