Triskelenin Merkezi : Delta

BÖLÜM 20:İKİLİ DENGE

"Beni nasıl buldun?"

"Çok zor olmadı aslında..Geçen sefer babanla tartıştığınızda buraya gelmiştin.Bende burada olabileceğini düşündüm."

Konuşulanlardan sonra Beverly kafasını toparlamak için yalnız kalmak istemişti ve geçen sefer geldiği çınar ağacının altında bulmuştu kendisini.Sessizliğe,kendisiyle başbaşa kalmaya ihtiyacı vardı ama Stiles buna fırsat vermemişti.

"Umarım diğerlerine söylememişsindir."

"Merak etme kimsenin haberi yok.Kokunla seni bulmaya çalıştılar,başına bir şey gelmiş olabileceği için endişelendiler ama bulamadılar.Bulunmak istemediğini anladıklarında da seni kendi haline bırakmaya karar verdiler."

"O zaman neden buradasın? "

"Çünkü seni kendi haline bırakmak iyi bir fikir değil Beverly..Seni artık yeterince tanıyorum ve bu sana iyi gelmez."

Beverly sorgulayıcı bakışlarını Stiles'a dikti.

"Beni gerçekten tanıdığına emin misin?"

"Tabiki eminim..Sen ne düşünüyorsun bilmiyorum ama sen sürünün bir parçasısın Beverly.Bizden birisin.."

"Gerçekten sizin gibi olduğumu sanmıyorum Stiles.Siz birbiriniz için kendinizi feda etmeye hazırsınız.Sizinkisi arkadaşlıktan öte bir şey..Ben sizin aranızda böyle hissetmiyorum."

"Bunun aksini hissetmeni gerektirecek hiçbir şey yok!Sen bizim arkadaşımızsın."

Stiles'ın sözleriyle Beverly'nin yüzünde buruk bir gülümseme oluştu.

"Öyle miyim? " dedi ona bakarak gözlerinde hayal kırıklığı barındıran ifadesiyle. "Sadece arkadaş mı?" diye sürdürdü sözlerini.

"Elbette öyle.." dedi Stiles gülümseyerek.

Beverly onun cevabıyla hayal kırıklığını en derininde hissetti.Hiçbir şey söylemeden başını önüne eğdi.

Stiles verdiği cevabın Beverly'de yarattığı etkiyle aslında onun neyi kastettiğini henüz anlayabildi.Onun kalbini kırdığını düşünerek kendine küfürler savurdu.

Ayakta dikilmeyi bırakarak onun yaptığı gibi sırtını ağacın gövdesine dayayıp yere,Beverly'nin yanına oturdu.

"Beverly,bak! O gün..."

"O gün iyi değildim Stiles.Olmaması gereken bir şey yaptım ve özür dilerim."

Beverly kendini hiç olmadığı kadar zavallı hissediyordu.Ne bekliyordu ki? Malia varken kendisini tercih edeceğini mi? Sadece basit bir öpücüktü.Basit bir ilk öpücük...

"Senin suçun değildi! Kimsenin suçu değildi Beverly..Yalnızca olmaması gerekiyordu.Ama oldu ve biz bunu değiştiremeyiz.Demeye çalıştığım ben senin kalbini kırmak istemiyorum.."

"Kalbimi kırmak mı? " Beverly alaycı bir şekilde güldü. "Stiles!Basit bir öpücüktü sadece..İkimizde çok hassastık ve bir an oldu işte.Şu an bunu konuşmamız bile çok saçma,artık konuyu kapatabilir miyiz?"

Stiles onun verdiği tepkiye şaşırmıştı.Gerçekten umursamıyor muydu? O andan sonra sanki günlerce kendisinden kaçan,onunla her göz göze geldiğinde bakışlarını kaçıran kendisi değildi de bir başkasıydı.Yinede onun düşüncesine saygı duymalı ve onu incitmemek için elinden geleni yapmalıydı.

"Pekala..Sen nasıl istersen."

Beverly ona gülümseyerek karşılık verdi.Her ne kadar yüzü gülse de çok üzgündü ve bunu ona yansıtmaktan korkuyordu.O yüzden ondan gitmesini rica etti.