Langzaam loop ik de school binnen. Automatisch ga ik in de richting van mijn kluisje.
Opeens zie ik Chris staan. Hij staat te lachen naast Steef en een meisje die ik niet ken. Grappig. Die komt vanavond terug.
"Hey San" begroet ik mijn vriendin die tegen haar kluisje geleund staat. Vrolijk kijkt ze op. Volgens mij lacht ze altijd. Behalve toen na dat rotjoch, die haar dumpte, over de telefoon, op haar verjaardag, terwijl ze tussen de mensen stond.
"Hey, hoe gaat het?"
"Prima."
"Hoe gaat het met je project?"
"Ik heb geen project!" lach ik
"Ik weet zeker van wel. Je bent anders de laatste tijd en toen ik je ondervroeg, was dat het enige waarbij je een seconde twijfelde voordat je nee zei." Triomfantelijk legt ze haar conclusie uit.
"Gek." scheld ik haar uit.
"Dan niet joh, gekkie" Kaatst ze hem terug. Ik glimlach.
"Ik kom er wel achter."
Ja. Je komt er wel achter. Als ik mijn plan uitgevoerd heb. Dan zal je het weten. Nu nog niet. Eerder niet.
JE LEEST
Life changes
SonstigesJuliëtte heeft een probleem waar maar een paar mensen mee kunnen helpen. Eén van de mensen heeft een zoon. Die bij haar op school zit. Ze benadert hem alleen uit zorg voor haar broertje, maar wat als haar gevoelens mee gaan spelen? Wat als ze in de...
