"Hier uit stappen." Chris trekt me omhoog uit mijn stoel en door de plotselinge beweging val ik bijna om. Hij vangt me op en lacht zachtjes. Het geeft me even een raar, maar warm gevoel in mijn onderbuik, maar ik negeer het en lach mee. Als de bus wegrijdt, kijk ik even om me heen.
"Waar zijn we?"
"In het bos." Ik lach om zijn antwoord. Zover was ik ook al gekomen.
"Wat gaan we hier doen dan?!" Chris kijkt me weer geheimzinnig aan en ik geef hem een duw.
"Gemenerik."
"Kom." Chris grijnst breed en trekt me aan mijn polsen mee.
Na een klein eindje, komen we aan bij een steiger. Het bos ligt namelijk aan een groot meer. Er ligt een roeibootje op het water en ik kijk Chris verbaasd aan. Hoe wist hij dat het mijn sport was?! Of heeft hij gewoon geluk?!
Chris grinnikt als hij mijn blik ziet.
"Toen ik uit de winkel kwam, mopperde een vrouw dat je brutaal was en maar gewoon weer moest gaan roeien, zoals je jaren geleden deed." Ik glimlach en vlieg hem om de nek. "Dankje."
"Alsjeblieft." Fluistert hij hees in mijn oor. Ik haal mijn gezicht iets naar achteren en kijk hem aan. Langzaam komt zijn gezicht dichterbij. Onze lippen raken elkaar bijna. Maar dan trekt hij zich terug.
"Zullen we gaan roeien?" Verbaasd knik ik en volg hem naar het bootje.
JE LEEST
Life changes
RandomJuliëtte heeft een probleem waar maar een paar mensen mee kunnen helpen. Eén van de mensen heeft een zoon. Die bij haar op school zit. Ze benadert hem alleen uit zorg voor haar broertje, maar wat als haar gevoelens mee gaan spelen? Wat als ze in de...
