Ik loop langzaam het huis uit. Juul kan elk moment hier aan komen. Buiten het hek leun ik genietend van het zonnetje tegen een boom aan. Langzaam sluit ik mijn ogen.
"Hey slaapkop!" Ik open gelijk mijn ogen en kijk in het lachende gezicht van Juul.
"Hei Chrysant." Plaag ik haar. "Zullen we gaan?"
Ze knikt en naast elkaar lopen we de straat uit. Het strand is niet heel ver lopen.
"KOM DAN!" Roep ik naar Juul. Ik zat al lang in het koele water, maar Juul wilt niet. Ze zakt weer achterover op de dekens. Ik laat me ook achterover zakken het water in. Langzaam begin ik te zwemmen.
Waarom moet het zo lastig zijn? Waarom weet je niet gewoon gelijk, die vind ik leuk! Waarom is liefde zo lastig...?!
Plotseling wordt ik nat gespetterd. Proestend kom ik omhoog en gooi de volle laag terug over Juul.
"Waar was je over aan het denken?"
"Waarom het zo lastig moet zijn. Waarom kun je niet vanaf het begin weten: die vind ik leuk!"
"Zodat je ook alleen hoeft te twijfelen of diegene jou leuk vindt en je niet meer hoeft af te vragen of jij die ander nou wel of niet leuk vindt." Vult Juul aan. Ik knik.
"Waarschijnlijk gaat dat nooit veranderen. We zullen er mee moeten leren leven." Ik knik.
"Klopt, Juul." Plotseling hoor ik een belletje. Ik richt me iets op en zie een ijscoman.
"Kom laten we een ijsje halen." Glimlach ik. Juul grinnikt en samen lopen we het water uit.
JE LEEST
Life changes
RandomJuliëtte heeft een probleem waar maar een paar mensen mee kunnen helpen. Eén van de mensen heeft een zoon. Die bij haar op school zit. Ze benadert hem alleen uit zorg voor haar broertje, maar wat als haar gevoelens mee gaan spelen? Wat als ze in de...
