"Hooooooooi!" Juul komt op me afgelopen en ik zwaai even.
"Laten we gaan." Snel gaan we naar het ziekenhuis. Binnen een paar minuten zijn we er.
"E46 toch?" vraag ik Juul die in stilte naast me het ziekenhuis in loopt.
"E43." zegt ze terwijl ze haar hoofd schudt en ik knik kort. In stilte lopen we naar de kamer. Juul loopt gelijk naar het bed van Daan.
"Je bent wakker!" zegt ze op het moment dat ik ook zie dat Daan zijn ogen open heeft.
"Hi Juul, en wie ben jij?" zegt Daan zich naar mij richtend.
"Chris, vriend van Juul en zoon van de man die jou behandeld."
"Vriend?"
"Vriend." zegt Juul voordat ik kan antwoorden.
"Hoe voel je je?"
"Beter dan de afgelopen tijd!" grinnikt Daan. "Maar dat was ook niet zo lastig."
Juul en Daan praten vrolijk over van alles en nog wat en ik ga in de stoel zitten.
"Het bezoekuur is voorbij." Een zuster komt de hoek om en langzaam neemt Juul afscheid. Buiten blijft ze even staan.
"Wat zullen we doen?"
"Ik moet naar huis. Ik mocht niet heel lang weg van mijn vader." Juul knikt en we gaan terug naar haar huis.
"Tot later." Juul knikt even kort en draait zich om. Mijn hand schiet uit en ik pak haar pols.
"Wat?" vraagt ze als ik haar aan blijf kijken.
"Het is alleen... ik weet niet..." Mijn hoofd komt dichterbij de hare en ze kijkt me afwachtend aan. En dan vinden mijn lippen de hare. Heel even voel ik haar lippen op de mijne, maar bijna gelijk trekt Juul terug.
"Chris! Dit..." Juul fluistert en begint dan haar hoofd te schudden. Ze draait zich om en rent bijna door de deur. Net voordat ze hem dichtdoet, kijkt ze me nog even aan.
"Dit is een vergissing." Ze slaat de deur dicht en verwoest daarmee mijn hart.
Dit is een vergissing...
JE LEEST
Life changes
RandomJuliëtte heeft een probleem waar maar een paar mensen mee kunnen helpen. Eén van de mensen heeft een zoon. Die bij haar op school zit. Ze benadert hem alleen uit zorg voor haar broertje, maar wat als haar gevoelens mee gaan spelen? Wat als ze in de...
