the little Dallas

part 8. kian lawley

Point of view Caithlynn Dallas

Langzaam wordt ik wakker. Steunden op mijn handen duw ik mijn lichaam omhoog. Ik kijk rond. Ik stap met mijn benen uit het bed en blijf nog even op het zachte matras zitten. Met een diepe zicht sta ik op. Ik strompel naar mijn kamer. Ik ga denk maar douchen.

Ik stap de douch binnen. De warme stralen tintellen op mijn huid. Met gesloten ogen geniet ik van dit moment. Na een aantal minuten stap ik eruit. Snel droog ik ne af en trek kleren aan↓

Ik ren naar beneden. Te veel energie van te lang slapen. 'Doe effe rustig' zegt Nash. 'Maar dat kan ik niet ik ben te hyper heb veel te lang geslapen' zeg ik super blij. 'Je was een stuk leuker toen je sliep' zei Hayes. Sinds wanneer is die thuis? 'Jij bent dus nooit leuk geweest' zeg ik terug. Je ziet de jongens hun lach in houden, Cameron probeer streng te kijken wat mislukt. 'Kunnen we wat doen, verveel me?' Vraag ik. 'Weet ik veel, ik moest wel naar school' zegt Hayes. Opeens springen de tranen in mijn ogen de auto vlak voor me neus. Ik was bijna dood. 'Wat deed ik fout?' schreeuwt Hayes wanhopig. Ik begin harder te huilen en hyperventileren. 'Caithy, haal diep adem' zegt iemand. Iemand schreeuwt of hij praat heel hard, maar ik volg de instructies. Langzaam begin ik weer normaal adem te halen. Iemand geeft me een glas water aan. Ik drink het glas leeg en ik blijf vooruit staren. 'Gaat het Caithlynn?' vraag Taylor. Ik knik en blijf stijf vooruit staren. 'Ik ga mijn ouders bellen' zegt Cameron. Ik schrik wakker. 'Cameron, Je hoeft papa en mama niet te bellen' zeg ik. Iedereen kijkt mij aan. 'Wat was er?' Vraagt Nash. 'Ik kreeg een flashback' zeg ik huilend. 'Het komt allemaal weer goed meis' sust Cameron mij in mijn oor. Ik knik.

Na ongeveer twee uur tv hebben gekeken gaat plotseling de bel. Ik kijk op. Hayes staat op en loopt naar de deur. Even blijft het doodstil in de kamer. Je hoort wat stemmen en de deur wordt dicht geslagen. Hayes komt terug met vijf onbekende jongens. Ik trek mijn wenkbrauw omhoog. Volgensmij zitten die jongens bij ons op school. Waarschijnlijk wel. 'Hallo' zegt een van de jongens. Ik heb hier nu al geen zin in. 'Sorry, was vergeten te vertellen dat de jongens vanavond kwamen' zegt Hayes. 'Maakt niet uit hoor' zegt Nash. 'Wij gaan naar de gameruimte' zegt Hayes. Iedereen behalve ik begint te knikken. 'Mensen hou op. Jullie lijken net op die kleine poppetjes met een wiebelhoofdje' zeg ik. Iedereen stopt. Ik krijg een berichtje binnen

KIANNERD- Heeeey

ME- HEEY

KIANNERD- KOM JE LANGS?

ME- even vragen

'Cammie, wil jij mij naar the O2L huis brengen?' vraag ik hem. 'Ja is goed' zegt hij. Hij trek zijn schoenen en jas aan ik volg zijn voorbeeld. (A/N in mijn verhaal is O2L wel uit elkaar maar wonen nog steeds in een huis) We stappen in de auto en gaan richting Kian en de rest. Na een aantal minuten rijdeb zijn we er eindelijk. Ik ben
Af en toe nog al ongeduldig.

'Caithlynn, ik kom je straks ophalen' zegt Cameron. Ik knik en stap uit de auto. Ik gooi de deur dicht en loop naar de voordeur. Voordat ik op de deurbel heb gedrukt doet Kian de deur al open. Ik knuffel hem. Ik kijk verder en daar staat Ricky. Hij rent op me af en tilt me op. Ik ben nogal klein en licht.

'Hoe gaat het met julliee?' Vraagt ik. 'Goeed' scheeuwen kian en Ricky. We lopen naar de woonkamer en gaan op de bank zitten. 'Jij bent toch verhuist naar ee magcon boys' vraagt ricky. Ik knik. 'Leuk?' Vraagt kian. 'Ja, heel veel jongens' zeg ik lachend. ' Ja, dat is te begrijpen' zegt een stem.

****
Sorry sorey sorry
Hier een nieuw deel heb druk met school enzo