the little Dallas

Part 19 scared

Point of view Caithlynn Dallas

Ik ben bang dadelijk word Cameron of Nash of nog erger allebei boos. Ik hoor de voetstappen van Nash en Cameron op de trap naar boven komen. Ze lopen de kamer binnen. "Wat is er Caithlynn?' vraagt Cameron serieus. 'Ik ...ik....ik kan het niet' zeg ik zacht. 'Wat kan je niet?' zegt Nash merkend dat er iets echt mis is. 'Kom op vertel het ze' zegt Matthew. Die heeft makkelijk praten, hij gaat geen harten of gevoelens pijn doen. 'Maar straks worden ze boos' zeg ik zachtjes, terwijl ik naar de grond kijk. 'Caithlynn, vertel het gewoon' zegt Cameron. 'Hayes' zeg ik stop even. Matthew geeft me een seintje dat ik door moet gaan. 'Hayes zoenden mij, terwijl ik dat niet wou en nu...' zeg ik, maar ik wordt onderbroken door Nash. 'Waarom zou Hayes dat doen?' zegt Nash. 'Ik weet het niet. Maar ik ben bang dat Kian boos gaat worden' zeg ik. 'Ik denk dat je het gewoon aan Kian moet vertellen, wees eerlijk' zegt Cameron. Ik zie aan het gezicht van Nash dat hij niet blij is. 'Okej, zijn jullie boos op mij?' vraag ik bang voor het antwoord. 'Nee, ik ben blij dat je het eerlijk vertelt' zegt Cameron. 'Nee hoor, hoe kom je daar nou bij?' zegt Nash, maar ik zie dat hij het niet meent. Zou Nash mij nou gewoon niet geloven of wat. Of is hij boos op Hayes. Aan Nash zijn gezicht te zien is hij niet blij.

'Kom op dan gaan we naar Kian toen' zegt Matthew. Ik knik zachtjes. 'Hé, het komt goed' zegt Matthew teleurstellend. Nash gelooft me duidelijk niet. Wat als Kian mij ook niet gelooft dan ben ik heel verdrietig. Onderweg ga ik een beetje op instagram het is een kwartier tot twintig minuten rijden. Ik zie een fanaccount van Nash. Ik klik erop. Het heet @ damnashgrier. (A/N ga allemaal even volgen schaamteloze zelfpromotie) het is echt een leuk account. Ik like een paar foto's van het account. Na een tijdje voel ik dat de auto tot stilstand komt. Ik begin zwaarder te ademen. Ik ben heel zenuwachtig, maar eigelijk meer bang dan dat ik zenuwachtig ben. Matthew tikt me aan. Matt ziet dat ik het moeilijk heb, maar hij geeft een gerustellende blik. Matthew openend zijn autodeur en gooit hem weer dicht. Ik leg me hand op het handvat van de deur, maar ik twijfel. Wat je niet weet, hoef je je geen zorgen te maken. Ik trek mijn hand voorzichtig terug. Matt ziet dat en opent mijn kant en helpt me om naar binnen te gaan. De confrontatie aan te gaan. Ik kan het beter vertellen, dan ben ik misschien van het twijfelen af. Of de stress en het schuldgevoel. Matt heeft al aangebeld. We lopen allebei naar binnen. 'Hey' roepen de o2l boys hard. 'Kian' zeg ik zacht. 'ja' zegt hij iets harder. 'ik moet met je praten' zeg ik zacht. 'Vertel het maar' zegt hij. 'Alleen' zeg ik terwijl ik naar beneden kijk.

Kian begrijpt eindelijk de hint. Hij staat op een loopt naar boven. Ik loop achter hem aan. Hoe dichter we bij zijn kamer komen, hoe zwaarder mijn voeten aan voelen. Het moet gebeuren vertel het hem hij verdient het om te weten denkt mijn goede helft, Maar de duivel aan de andere kant denk lieg de waarheid brengt je nergens alleen maar naar ruzie. Ik moet het hem vertellen. Kian klopt met zijn hand op zijn bed als teken dat ik daar mag gaan zitten. Ik ga zitten. 'Wat is er Caith?'vraagt hij. 'Hayesheeftmijgezoentzonderdatikdatwou' vertel ik zo snel mogelijk. 'Babe, vertel het rustig aan' zegt jij 'Hayes zoende mij zonder dat ik het wou' zeg ik terwijl ik mijn  schoenen heel interressant vindt. Ik zie Kian op zijn lip bijten. 'Weet je zeker dat je hem niet wou zoenen?' vraagt hij. IK knik en zeg 'Heel zeker'. Kian lift mijn kin op zodat ik recht in zijn ogen kijk hij zegt 'Caithlynn vertel me dat terwijl je me in mijn ogen kijkt'. IK kijk hem aan. 'Het spijt me Kian, ik zou je nooit maar dan ook nooit pijn willen doen, ik hou van jou' zeg ik.

p.o.v Kian lawley

Ik zie de glinstering van haar tranen in haar hazelnoten bruine ogen. Ik zie de pijn, ze wou het niet. Alleen blijft er nog 1 vraag over, Moet ik Caithlynn vergeven? De ene helft zegt ja, maar de andere niet. Ik begin zachtjes te huilen. Ik wil haar niet kwijt, ik wil haar vergeven, ik wil haar geloven, maar het is niet allemaal zo makkelijk. Ik zie dat zei pijn heeft. Ik trek haar in een knuffel. Ik kan er niet tegen om haar met pijn te zien.

'Caithlynn' zeg ik zacht. Ze kijkt omhoog. Haar grote rooie ogen, van het huilen, kijken me aan. 'Ik hou van je weet je dat?' zeg ik tegen haar. 'Weet ik' zegt ze zacht. Ze stopt met huilen en ademt weer normaal. 'ik hou ook van jou'. Ik geef haar een grote knuffel. Niets of niemand kan ons ooit kapot maken. Zelfs de ergste dingen niet. Het is mijn meisje en ik ben er trots op.