Ölmeli

Sonumuz...!!!

Ali "Mahallede kendi sokağının olduğu yerde evlerinin önünde gördüğü polislere şaşırdı". Haaa! Aman Allahım bunlar nasıl burda olabilir? Hangi ara ne çabuk benim olduğu mu öğrendiler? Nereden buldular? Bu nasıl olabilir? İmkansız ya ha! Evet. Bunun sorumlusu dikkatsiz olmam. Kimliğimi, telefonumu salak gibi adamın evinde sakladığı yerde bırakırsam işte polisler arama yaparlarken buldular.  Tabi beni yakalarlarsa sorguya çekip, ceza evine atacaklar. Kendimi koruyabilecek, polislere ifade verirken, olayı kendimden uzaklaştırabilecek, benimle alakası, herhangi bir ilgisi yok diyebileceğim bir şey bulmam lazım. Nasıl olur da o kimlik ve telefon oraya adamların evlerine gitmiş olabilir? Hata yapmadan, nerde olduğumu? Eve dönemediği mi? Ailemin durumundan dolayı bir geceliğine arkadaşlarımın isteği üzerine bara gittiğimizi, çok sarhoş olup, kendimde olmadığı mı gecenin sonunda sızdığımı söyleyebilirim. Peki o kimlik ve telefon oraya nasıl gitti dediğinde? Ne bileyim yürüdü mü?diyeceğim. 'İyi düşün amına koyayım ya yoksa sağlığını alıp eline verirler. İlk önce şu mahalleden çıkıp, kendimi güvenli bir yere kimsenin bulamayacağı, aklına gelemeyecek bir, iki geceliğine bir yer bulmam lazım. Şu üstümdeki pis kıyafetleri, kendimde olan pis kokuyu, kötü görüntüyü, üstümden atmam lazım. Şöyle güzel bir mağazaya gidip kendimi güzel gösterecek, fazla dikkat ve ilgiyi üstüme çekmemem gereken iyi bir kıyafet almalıyım. Evet evet şu kıyafet işini halledip bir yemek yedikten sonra daha iyi düşünebilir, daha farklı hareket edebilirim. Evdekilerini şuan arayamam, onlar ile konuşabilmem olanları ben yapmadım diye anlatabilmem bugün falan garanti imkansız. Ulan nasıl işlerdir arkadaş ya bu kadar insandan beni mi bulur Allahım ya nasıl şans var şansımı, kaderimi sikeyim ya, lanet olsun. Şu cüzdanada çıkarıp bir bakalım da para ne kadar var? Bu para beni kaç gün dışarıda idare eder? Ve benim aileme bir şekilde izah etmem olayın iç yüzünü anlatmam yüreklerini rahatlatmam lazım. Para iyi ya iki, üç gün idare eder. Beni Allahım sen bana yardım et, beni koru yarabbim, lütfen yakalanmayayım. Derin nefes alıp vererek girdiğim mahallemden, hızlı bir şekilde arkama bile bakmadan kalbim gümbür gümbür çıktım...

Neslihan "polis memuru Salih Akay'ın yanında gerekli telefonu ettikten sonra, annesinin yanına morga inip, gelen cenaze arabasına bindirip ilk önce camiye sonra eve götürecekti". Annesinin yanına morga indiklerinde, vücudu titremeye, sinirleri boşalmaya başlamıştı ki. Salih "Neslihan lütfen sakin olmaya, biraz metanetli, annenin ölüsüne ve Allah'ın takdirine karşı saygılı olmayı, isyan etmemeyi öğrenin".

"Kötü, ve hayatta şöyle kendi mi ayakta tutabilecek gücüm kalmadı". Anlayın beni yaaa

"Her şey insanlar için Neslihan hanım". Elbet anlıyor ve halinizde nice çok insanı da anladım. Ölenle, ölünmez giden geri hiç bir zaman gelmez. Onun için hayata kaldığınız yerden ama eksik olarak devam edeceksiniz.

"Offf offff yaa ben eksik yaşamak istemiyorum". İstemiyorum. Salih bey "böyle bu hayat devam etmez". Her neyse anneme son kez bakayım da. Cenaze işlemlerini bitirelim de defnedelim.

Tamam. "Halledelim de sizde bir nebze olsun evde yatar dinlenirsiniz". Sakinleşir, düşünürsünüz bir şeyler.

Evet. "Uzun bir zaman dinlemeye geçeceğim". Hadi çıkıp, bakalım belediye cenaze arabasını göndermiş mi?

"Hadi buradan çıkar, gelmemişse ararız". Göndermeleri lazım. Ama belki başka yerde ölenleri almaya göndermişlerdir. Bugün sabahtan gelen üç- dört tane daha ölüm haberi vardı.

"Hadi ya Allah rağmet eylesin". Çok üzüldüm. Kendi acımın üstüne biraz daha acılar eklendi. Yüreğimin tam ortasına oturdu.

"Özür dilerim ya acınızı deştim". Ne yapabilirim ya sizin için. Mesleğimin kötü yanları gördüklerine şaşıramıyor, alışıyorsunuz belli zamandan sonra.