NIGDY SIĘ NIE PODDAM

1.Powrót

Szybko wysiadłam z samochodu aby porozglądać się po okolicy.

Londyn, ukochane miasto.

Mieszkałam tu do 5 roku życia, aż do momentu kiedy mój tata zginął w wypadku samochodowym. Potem przeprowadziłyśmy się z mamą do Liverpoolu, aby ułożyć sobie życie. Było ciężko, ale udało nam się jakoś przetrwać. Teraz wróciłam tu po dwunastu latach aby rozpocząć naukę w tutejszej szkole. Przy okazji miałam zamiar dostać się do szkolnej drużyny piłkarskiej. W Liverpoolu byłam członkinią najlepszej drużyny dziewczęcej. Do pewnego czasu byłam szczęśliwa... Szkoda tylko że do pewnego czasu...

Nie! To co było w Liverpoolu zostaje w Liverpoolu. Teraz zaczynam nowe życie.

Znowu...

Wzięłam walizkę i szybko szłam do domu w którym mieszkała moja ukochana ciocia Marta z synkiem.
Nie zdążyłam nawet dojść do drzwi ponieważ zza rogu rzucił się na mnie mały chłopiec o ciemnych włosach i niebieskich oczach.

-Mike!-krzyknęłam.

-Sophie!

-Marta!-usłyszałam głos ciotki za moich pleców, dlatego szybko się odwróciłam.

-Ciocia!

-Mama!

-Dobrze skoro wszyscy się poznaliśmy to może ktoś mnie w końcu przytuli?!- zapytała kobieta śmiejąc się.

Razem z Mikiem rzuciliśmy w stronę ciotki. Kobieta przytuliła nas oboje, po czym odsunęła się patrząc na mnie obiektywnie.

-No no, nic nie urosła, dalej niska jak krasnal- mruczała a ja sapnęłam.

-Mam 162 cm wzrostu, wcale nie jestem niska!- krzyknęłam śmiejąc się.

Ciotka uśmiechnęła się po czym dalej zaczęła wyliczać:

-Dalej piękne ciemne włosy do pasa i zielone oczy, no laska z ciebie!

-Oj ciociu jak zawsze komplemenciara!

-Oj kochanie nie doceniasz siebie! No ale co będziemy tu tak stać! Wejdź do domu, rozpakujesz się i odpoczniesz po podroży.

-Dobrze ciociu.-odpowiedziałam równocześnie ruszając w stronę drzwi. Otworzyłam je szeroko i zobaczyłam...

----------
Witam w moim pierwszym opowiadaniu.
Mam ogromną nadzieję że się wam spodoba i przyjmiecie je ciepło.
Pozdrawiam i życzę miłego czytania!
Ps.Jutro dodam nowy rozdział ;)