When will you realize?

Chapter 5

Hanggang ngaun hndi ako makapaniwala sa nakikita ko.

*Flashback*

Pagbukas ko ng gate bumungda ang muka ni Dominik na halos lampas sa tenga ang ngiti. Laking gulat ko ng makita ko ang mga kasama niya.

Hindi ko alam kung totoo ba ito or namamalikmata lang ako..

Bakit sila andito?

At bakit s-siya nandito?

*end of flashback*

Nagulat na lang ako ng mag snap ng daliri sa tapat ng muka ko si Doms.

Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako nakatulala at nag-iisip ng kung anu-ano.

"Uy! Napadaan yata kayo? Pa-pasok kayo" Pautal utal kong sabi

"Ito kaseng si Cyrene ayaw pang umuwi, kakatapos lang ng practice nila. Kaya dito ko sila naisipang dalhin." wika ni dominik

"Uhm. Nakakaistorbo ba kami sayo Miguel?" pag-aalalang tanong ni Cyrene

"Hu-huh? Hi-hindi naman." nauutal na sabe ko.

"Sorry sa abala ah? Ayoko pa talaga kaseng umuwi eh." sabe niya habang nililibot ng tingin ang bahay namin.

(Ano kaba pwedeng pwede ka dto no kahit araw-araw pa.)

Waaah. Anu ba yang pumapasok sa isip ko. o_O

"Hey! Is there something wrong?" pagtatanong niya

"Hu-huh? wa-wala aah. Ok lang sakin yun, walang problema."  grabe. napapatulala nanaman ako, nahalata kaya niya ako?

"Uy! Manang pering. Namiss ko kayooo... at lalo na ang masarap niyong luto."  biglang sabe ni dominik na kasalukuyang nasa kusina na. Sanay na rin si Manang Pering kay Dominik. Paano ba naman, ehh kapag walang pasok ehh lagi yang nandto at nakikikain. Masarap naman talaga kase ang luto ni Nay Pering.

"Binola mo nanaman si Nay Pering." singit ko

"Wag ka ngang ganyan Migs, totoo naman ang sinasabe ko eeh. Manang tingnan mo yang alaga nyo ooh." Hay naku! Kahit kailan napaka isip bata nitong si Dominik. Ganyan siya kapag magkasama kami.

"Naku. Kayo talagang mga bata kayo oh." sabe ni nay pering "Oh! may mga kasama ka pala Dominik ehh. Sino ang mga magagandang dalagang yan? Babae mo nanaman ba?" pabirong tanong ni Nay Pering

"Nay naman!" nanlaki ang mata ni Dominik na tila may gustong ipahiwatig kay Nay Pering. At naintindihan naman iyon ni Nay Pering kaya ngumiti na lamang ito habang umiiling.

"Siya nga po pala Nay, ito po si Chloe. Ang napakaganda kong girlfriend." pagmamalaki ni Doms

"Hi po." sabe ni Chloe na kinikilig pa sa sinabe ni doms. ngumiti naman si nay pering

"At ito naman po si Cyrene, ang bestfriend ni Chloe." sabe ni doms

"Hi po Manang Pering." nakangiting wika ni Cyrene. Haaay ang ganda niya talaga. Sa iyong ngiti, ako'y nahuhumaling. kumanta daw ba sa isip? LOL

"Osya. Magsi-upo na kayo riyan at ng makakain na tayo ng sabay sabay."

Doon kami pumunta sa dining room. Matagal na rin ng huli akong kumain dito. Kasama ko sila mama at papa kumain dito. Pero kapag ako lang mag-isa, doon kami ni Nay Pering kumakain sa kusina. May small dining table naman dun kaya ok lang.

Umupo na kami.

Maya-maya lang ay dumating na si Nay Pering dala ang mga pagkain.

Nagsimula na kaming kumain.

As expected, napakasarap pa din magluto ni Nay Pering. :D

"Nay! Hanep talaga kayo magluto!" Sigaw ni Doms habang naka-ok sign pa.

"Manang Pering, ang sarap po nito. Ngayon lang po uli ako nakakain ng filipino dish. I missed this!" Tuwang-tuwang sabi ni Cyrene habang kumakain. Nakangiti din ang mga mata niya. Nakakatuwa naman. :)

"Salamat mga anak. Sige kain lang ng kain." Nakangiting sabi ni Nay.

Pagkatapos namin kumain, dumerecho kami sa sala. Niyaya ko sila sa rooftop pero ayaw nila. Nagulat na lang ako ng nasa kwarto ko na pala kami. Mukang nag e-enjoy sila kakatingin dito.

"WOW! Andami mo namang libro dito sa kwarto mo Miguel. Library ba to o kwarto?" Sarcastic na natatawang tanong ni Chloe. 

"Haha. A-ah oo, yan yung mga librong tapos ko ng basahin at ito naman ang mga hindi pa tapos." sabay turo sa kanya

"OMG! Are you serious? I mean, how come that you had finished reading all of that books?" gulat na tanong ni Cyrene na parang hindi makapaniwala.

"Uhm yeah I'm serious. Wala naman kase akong ibang ginawa kundi ang magbasa lng ng magbasa. Sobrang dalang ko lang lumabas ng bahay. At paggaling kong school, derecho uwi agad ako." paliwanag ko.

 "Ah, that's why hindi masyadong familiar yung face mo sa school." sabi ni Cyrene

Ngumiti na lang ako bilang pag sang-ayon.

"Nasan nga pala ang mom and dad mo?" biglaang tanong nya.

"Ah. nasa California sila ngaun. Business matter." sagot ko naman.

"Same here! My mom and dad we're also busy with their business. They don't even have time to spend a day with me." malungkot nyang sabe at bila na ulit ngumiti pero bakas pa din sa kanyang magagandang mata ang lungkot.

"Parehas pala tayo. Pero ginagawa lang naman nila ito para sa atin diba? Para sa kinabukasan natin." Sabi ko naman para pagaanin ang loob ni Cyrene.

"Miguel! Ano to haaaaaa?!" sigaw ni Chloe habang naka-smirk.

Nagulat kaming lahat ng nakita namin ang ipinakita ni Chloe.

Patay.