Mahalle Kızı #Wattys2015

8. Bölüm Overlok Makinesi

Selam ✋ beni özlediniz mi ? Ben sizi çok özledim. Çok uzun zaman oldu atmayalı biliyorsunuz ki hikayem eğlenceli bir kurgu üzerine yazıyorum. Sınav stresi, moral bozukluğu derken elime almak istemedim o moralle sizede yansıtmak istemediğim için biraz geç oldu. Umarım beğenirsiniz müzik, kahve ve #mahallekızı üçlüsüyle sizi baş başa bırakıyorum. Keyifli Okumalar ❤ ☕
Zeynep -

''hanımların dikkatine!
overlok makinesi ayağınıza geldi.
halı, kilim, paspas, yolluk kenarına, halıfleks kenarına overlok yapılır. beş dakikada yapılır, hemen teslim edilir.''

Ve mahallemde yine sıradan bir güne overlok makinesi arabasıyla uyandım. Şu sesi her sabah duymaktan ne kadar sıkılsam da alışık olduğum sabahlardan biriydi. Aşağı mahalleye kadar devam eden ses gittikçe azalıyordu.

Uykumu almış bir şekilde yatağımdan kalkıp lavaboya gittim elimi yüzümü yıkayıp kurulandım. Salona girdiğimde annem bardaklara çay koyuyordu, kendisi çayını alıp dikiş makinesinin başına oturdu.

" Günaydın anne. "

" Günaydın kuzum. "

" N'apıyorsun ? Sabah sabah nerden çıktı bu ? "

" Annem yeni bir iş aldım Sayerler tekstile evden yardımcı oluyorum hem maaşı da iyi. "

" Hiç duymamıştım iyi kolay gelsin sana. "

" Saol kızım. "

Bir süre sonra babam da uyanıp kahvaltıya geldi.

" Günaydun ev ahalisu. "

" Günaydun babam nasilsun ? "

" Eyi eyi. "

Babam yangından mal kaçırır gibi hızlı hızlı yemeğini yerken bende çayımdan bir yudum alıp poğaçamı yemeye başladım. Babam yemeğini bitirdikten sonra sehpanın üzerindeki gazetesini alıp okumaya başladı :

" Aha bak yine kadin cinayeti nalet olsun ya, bak kizum İstanbul artuk güvenli değil yavrum kendine dikkat edecesun, çaki piçağuni yanından ayırmayacasun, biri sana asilmaya başladuğunda baturacasun piçaği. "

" Tamam babam. "

" Hadi işin rast gitsun yavrum. "

" Senin de baba. "

***

Mahalleye çıktığımda Borayla karşılaştım. Nerdeyse bir kaç gündür görüşemiyorduk, onu ne kadar özlediğimi farkettim. Hızlıca yanına gidip sıkı sıkı sarıldım. Özlemim gururumdan daha ağır basıyordu. Sanki bir yerlerde boşluk varmış da onu doldururcasına sarılmaya devam ediyorum. Gözlerime hüzün çökmüş bir şekilde bakarken Bora tekrar sarılıp kulağıma fısıldadı :

" Affet beni bitanem, sensizlik çok kötü bir şeymiş beni sensiz bırakma. "

" Asla. "

İkimizde geri çekilip birbirimize bakarken yanağından öperek gülümseyerek yanından ayrıldım. Otobüs durağına gelip hastaneye giden otobüse binerek boş bir yere oturdum.

***

" Günaydın kardeşim. "

" Günaydın abi. "

" Bir çay versene ya. "

Can çaydanlıktan bir çay koyup masanın üstüne koydu.

" Alıştın mı yeni evine ? "

" Pek bir şey değişmedi aslında, buradan boğazı çok az görüyorum. Öyle büyük odamda yok ama yine yalnızım. Değişmeyen tek şey bu. "